Tekst van de dag

“Vreemdelingen mag je niet uitbuiten of onderdrukken, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte.”

Exodus 22:20 (eerste leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

De komende 7 dagen staan we stil bij 7 leefregels die God in Zijn Woord geeft ten aanzien van vreemdelingen, zonder dat we daarmee aangeven volledig te zijn.

Een eerste leefregel lees je in Exodus 22:20. Vreemdelingen mag je niet onderdrukken of uitbuiten. Dat is helaas, duizenden jaren na Exodus nog steeds realiteit. Wat zegt dit over onze houding ten opzichte van vreemdelingen? Al “onderdrukken” wij persoonlijk misschien letterlijk geen vreemdelingen, zijn we ons dan wel bewust van de uitbuiting van arbeidsmigranten en de uitbuiting en onderdrukking van onze naasten in verre landen, die uitgebuit en onderdrukt worden bij het produceren van goederen die wij misschien kopen? Begint het niet met bewustwording? De tekst geeft ook een reden: “want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte.” En is niet elk mens een vreemdeling op aarde, onderweg naar een beter Vaderland? Bezien vanuit mijn eigen “vreemdeling” zijn: wat betekent dit voor mijn kijk op vreemdelingen?

“Er was daar een man die Zacheüs heette. Deze Zacheüs was hoofdtollenaar, en hij was erg rijk. Hij wilde Jezus zien, om te weten te komen wat voor iemand het was, maar dat lukte hem niet vanwege de menigte, want hij was klein van stuk. Daarom liep hij snel vooruit en klom in een vijgenboom om Jezus te kunnen zien wanneer Hij voorbijkwam. Toen Jezus daarlangs kwam, keek Hij naar boven en zei: ‘Zacheüs, kom vlug naar beneden, want vandaag moet Ik in uw huis verblijven.’ Zacheüs kwam meteen naar beneden en ontving Jezus vol vreugde bij zich thuis.”

Lukas 19:2-6

Van geldwolf naar weldoener, zo laat dit verhaal zich samenvatten. Zacheus betekent: zuiver, rein. Maar dat was Zacheus allerminst, toen hij Jezus nog niet kende. Zacheüs was niet alleen klein, waardoor iedereen hem over het hoofd zag, maar hij had zich ook niet geliefd gemaakt, door met de Romeinen samen te werken en zich zó omhoog te werken op de maatschappelijke ladder. Maar hoe hoog je ook klimt op een maatschappelijke ladder, wie ben je, als je denkt dat niemand van je houdt? Hij was klein van stuk. Werd niet “gezien” en was niet “gezien” door de mensen. Koos hij daarom voor het beroep van tollenaar? Om respect en ontzag af te dwingen? In ieder geval wilde hij Jezus zien “om te weten te komen wat voor iemand hij was.” Wilde hij zien hoe Jezus het deed: respect afdwingen? Maar Jezus heeft vooral oog voor de diepste nood van Zacheus. Kom naar beneden, Zacheus, want ik MOET vandaag in jouw huis zijn. Dat moeten duidt op een plan, Gods plan. Jezus ZIET Zacheus en Zacheus beseft dat hij “echt” gezien wordt. Het zorgt voor een radicale bekering, van geldwolf naar weldoener. Voel jij je gezien door Jezus?

“Nu dan, kinderen, luister naar mij, gelukkig is wie op mijn wegen blijft. Luister naar wat ik je leer, en word wijs, negeer mijn lessen niet. Gelukkig de mens die naar mij luistert, dag in dag uit bij mijn woning staat, de wacht houdt bij mijn deur.”

Spreuken 8:32-34

Hier wordt poëtisch beschreven van wat je elke dag doet als je je Bijbel openslaat om de woorden van God te lezen. Je waakt dag aan dag aan zijn poorten, bewaakt zijn deurposten (v.34). Op die manier leef je het leven in al zijn volheid. Het is zó belangrijk, het is zelfs een zaak van leven en dood. De wijsheid van het boek Spreuken wijst heen naar Jezus, de “wijsheid” van God. Het gaat er niet alleen om een paar ‘beste tips voor het leven’ op te pikken, maar om te leren van de bron van wijsheid zelf.

“Verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht vroegen ze aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?’ Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn.’

Handelingen 2:12 en 13

Bij sommigen slaat de beginnende vreugde om in twijfelmoedigheid. Wat moeten we hiermee aan? Bij anderen slaat het al gauw om in bot ongeloof en oppervlakkige afkeer. Ze wagen het al snel om te spotten met alles wat ze zien. Ze weten het al: ‘Ach, die mensen die zo vreemd doen, zijn gewoon dronken’. Je ziet dat de Heilige Geest méér moet doen dan werken in de apostelen. Hij moet ook werken in de levens en harten van de hoorders.

“wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’”

Handelingen 2:11

Wat vooral opvalt, is de inhoud van wat ze horen: de grote daden Gods. Dat is dát wat God door Jezus Christus, Zijn Gezalfde (de Messias) gedaan heeft. En iedereen hoort er opeens van. De grote daden van God! Dat was voor de meesten iets uit een ver verleden. De tijd van de uittocht; of de tijd van bevrijding van de Filistijnen en andere vijanden. Maar nu klinkt het evangelie van de échte bevrijding. Bevrijding van zonde en schuld! Dat kan God alleen. Zie jij Gods grote daden in jouw leven?

“Ze waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: ‘Het zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken? Hoe kan het dan dat wij hen allemaal in onze eigen moedertaal horen? Parten, Meden en Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, mensen uit Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de omgeving van Cyrene in Libië, inwoners van Rome die zich hier gevestigd hebben, en ook mensen uit Kreta en Arabië, zowel Joden als proselieten – wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’”

Handelingen 2: 7-11

In de geschiedenis van de uitleg van de Bijbel is heel wat afgeschreven over dit wonder. Volgens sommigen is het een ‘hoorwonder’ geweest. De discipelen zouden dan één taal gesproken hebben en God zou er voor gezorgd hebben dat alle mensen het in hun eigen taal hoorden. Anderen, onder wie de opstellers van de kanttekeningen gaan er van uit dat het een ‘taalwonder’ is geweest. Zij wijzen er op dat het anders een wonder in de hoorders geweest zou zijn en niet in de apostelen. En juist van hen wordt gezegd dat zij begonnen te spreken met andere talen (vers 4).
De menigte wordt ‘beroerd’. Dat wil zeggen: ze raken in grote opschudding Wat is hier aan de hand? Er ontstaat ook beginnende vreugde. Het lijkt er op dat mensen dóór krijgen dat hier iets heel bijzonders aan de hand is. Allereerst is het vreemd dat de discipelen ‘Galileërs’ zijn. Die konden zich alleen maar in het eigen dialect verstaanbaar maken.
Maar deze Galileërs spreken in meerdere vreemde talen. Mensen uit allerlei landen, streken en steden, er wordt een hele rij genoemd, verstaan wat er gezegd wordt.

“In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. 6Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring doordat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken.”

Handelingen 2: 5-6

Van heinde en verre waren Joden én jodengenoten (vers 10) naar Jeruzalem gekomen. Jodengenoten zijn mensen die zich aangesloten hadden bij het Joodse geloof maar zelf geen geboren Jood waren. Het wonder wordt onder iedereen in Jeruzalem bekend. Had Jezus niet tegen zijn discipelen gezegd: jullie zullen mijn getuigen zijn, tot aan het einde der aarde? Hier begint het al: uit ieder volk op aarde waren Joden aanwezig. Uit ieder volk op aarde! Het evangelie van de gekruisigde en opgestane Heer begint hier al aan zijn opmars!

“Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.”

Handelingen 2: 1-4

Pinksteren was in het Oude Testament het joodse Wekenfeest (of Sjavoeot). Met dat feest wordt herdacht dat God de Tien Geboden aan Mozes gaf op de berg Sinaï. En zoals dat toen bij Mozes gepaard ging met wolken, donder en bliksem, zo verschijnt de Heilige Geest, die uitgaat van God, ook met windvlagen en vlammen van vuur. En alle aanwezigen werden vervuld met de Heilige Geest. Wat een indrukwekkende ervaring! Wat een troost! Jezus was naar de hemel gegaan, maar heeft zijn kinderen op aarde niet als wezen achtergelaten. Hij beloofde de Trooster en Hij gáf hun de Trooster.

“Daarna baden ze als volgt: ‘U, Heer, doorgrondt ieders hart. Wijs van deze beide mannen degene aan die U gekozen hebt om als apostel zijn dienende taak te verrichten en de plaats in te nemen van Judas, die naar de voor hem bestemde plaats is gegaan.’ Ze lieten hen loten en het lot viel op Mattias. Hij werd aan de elf apostelen toegevoegd.”

Handelingen 1:24-26

Het lot viel op Mattias…..In het Oude Testament was het heel gebruikelijk om bij belangrijke beslissingen God aan te roepen en Hem via het lot de juiste beslissing aan te laten wijzen. In de overgang van het Oude Testament, de oude “bedeling/orde” naar de nieuwe “bedeling/orde” werd na de komst van de Heilige Geest niet meer het lot geworpen, maar gekozen, in het vertrouwen op de leiding van de Heilige Geest. De Heilige Geest was nu nog niet gekomen. In Handelingen 6 en 14 lezen we, dat de diakenen en de ouderlingen “gekozen” werden, na bidden en vasten.

“Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak. Van de beloning voor zijn schanddaad kocht hij een stuk grond, maar bij een val werd zijn buik opengereten, zodat zijn ingewanden naar buiten kwamen. Alle inwoners van Jeruzalem hebben van deze gebeurtenis gehoord, en daarom noemen ze dat stuk grond in hun eigen taal Akeldama, wat “bloedgrond” betekent.”

Handelingen 1:17-19

Akeldama….. bloedakker, bloedgrond. Judas had zich door de duivel / zijn eigen zondige hart, laten aansporen tot geldgierigheid, diefstal, verraad en tenslotte tot zelfmoord, toen hij tot het besef was gekomen dat hij Jezus, de Onschuldige, had verraden. Judas hoopte op een aards koninkrijk, waar hij minister van financiën mocht worden. Hij had gegokt en verloren, zouden wij zeggen. Maar zijn geweten ging spreken en hij kreeg berouw. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over Judas, wiens naam betekent: geprezen, bewonderd. Een naam met een positieve instelling, die zijn ouders hem niet zonder reden hebben gegeven. Judas….. wat leren wij van hem en van zijn leven?

“‘Vrienden, het schriftwoord waarin de heilige Geest bij monde van David heeft gesproken over Judas, de gids van hen die Jezus gevangen hebben genomen, moest in vervulling gaan. Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak.”

Handelingen 1:16, 17

Petrus kijkt allereerst met de anderen terug. Hoe kan het dat Judas, die ook door Jezus bij de twaalf discipelen geteld was, zover is gekomen om Jezus te verraden? Petrus heeft daar een kort antwoord op: ‘De Schrift moest vervuld worden.’ (Psalm 41:10). Het woorden ‘moeten’ duidt altijd op Gods plan én op Gods wil. Het is geen noodlot is dat Judas trof. Hij wordt door Jezus meermalen gewaarschuwd (Lukas 22:22). Petrus wijst op Judas’ actieve betrokkenheid. Hij was de leidsman (gids) van de soldaten die Jezus gevangen namen (Lukas 22:47).

“In die dagen stond Petrus op te midden van de leerlingen – er was een groep van ongeveer honderdtwintig mensen bijeen – en zei:”

Handelingen 1: 15

Er is een flinke groep mensen bij elkaar. Niet alleen de discipelen, nee, de kring van gelovigen is al breder. Hier vergadert de eerste kerk! Petrus treedt op, als woordvoerder. Hij heeft vaker opgetreden, als woordvoerder, in de periode, dat hij nog met Jezus onderweg was en veel moest leren. Een tijd, waarin zijn karakter is bijgeschaafd, tot hij is geworden waar Jezus hem toe bestemd: “jij, Petrus, zult de rots zijn, waarop ik mijn kerk zal bouwen.” Hier is het begin van de wereldwijde kerk. Ben jij onderdeel, van die wereldwijde kerk? Voel jij, dat je mag wortelen op die rots, onwankelbaar?

“Eensgezind wijdden ze zich aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.”

Handelingen 1:14

Als Jezus naar de hemel is teruggegaan, keren ook de discipelen terug naar Jeruzalem. “U zult mijn getuigen zijn” zei Jezus, “allereerst in Jeruzalem”. Ze hebben het nu wel geleerd, die 11 apostelen, die hier bijeen zijn. Samen met de vrouwen, Jezus’ moeder en zijn broers. Gaan ze vergaderen? Hoe pakken we het aan, dat “getuigen”? Nee, ze gaan bidden. Eensgezind. Ze “wijdden zich aan het gebed”, staat er. Aan werken gaat altijd bidden vooraf. Heer, wilt U het mij laten zien? Hoe ik kan getuigen? Welke weg ik moet inslaan? Bidden gaat altijd vooraf aan werken…..Besef ik dat altijd wel ten diepste?

“Terwijl Hij zo van hen wegging en zij nog steeds naar de hemel staarden, stonden er opeens twee mannen in witte gewaden bij hen. Ze zeiden: ‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Deze Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie Hem naar de hemel hebben zien gaan.’”

Handelingen 1: 10 en 11

Staar jij je ook wel eens blind op dingen? De discipelen wel. Ze bleven maar naar de hemel staren. Wat hebben ze gedacht? Komt Jezus straks terug? Hoe is het daar, in de hemel, bij God? Gaan we daar iets van zien? Het zijn hemelse engelen die hen weer met één been op aarde zetten. Wat staren jullie nu naar de hemel? Deze Jezus, die in de HEMEL is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie Hem naar de HEMEL hebt zien gaan. Wat een prachtige, troostende, bemoedigende woorden! Ze bevestigen dat Jezus in de hemel is. Geen twijfel mogelijk. En Hij komt terug: geen twijfel mogelijk. Geloof jij deze hemelse boodschap van hemelse boodschappers?

“Toen Hij dit gezegd had, werd Hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze Hem niet meer zagen.”

Handelingen 1: 9

Jezus werd opgenomen in een wolk. Was het de bedoeling dat Hij onzichtbaar werd voor zijn discipelen? Het doel van die wolk is niet om Jezus onzichtbaar te maken, maar juist om te laten zien door Wie Hij opgehaald wordt en waar Hij naar toe gaat. De wolk maakt zichtbaar dat Jezus wordt opgehaald door God zelf en dat zijn bestemming het hemels paleis is. Wat de wolk zichtbaar maakt is dat God zijn Zoon hoogstpersoonlijk komt ophalen voor zijn kroning. Als je in het Oude Testament op zoek gaat naar het woord wolk dan gaat het in de meeste gevallen over de aanwezigheid van God. God verstopt zichzelf in een wolk. Als mens kun je God niet zien. Gods heerlijkheid en koninklijke majesteit en goddelijke eeuwigheid zijn te groot voor een mens. Te indrukwekkend. Daarom laat God zichzelf zien in een wolk.

“Toen Hij dit gezegd had, werd Hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze Hem niet meer zagen.”

Handelingen 1: 9

Jezus, die door de Vader naar de aarde was gezonden om zijn verlossingswerk te volbrengen, wordt ook weer door de Vader omhoog geheven. Opnieuw opent zich de hemel, nu om Jezus binnen te halen. Glorieus. Met eer en heerlijkheid gekroond. Met nog de tekenen van zijn doorboorde handen en doorboorde lichaam komt Hij bij zijn Vader. Volbracht! De weg naar de Vader is open. Vrije toegang, dankzij het offer én de Hemelvaart van Gods Zoon. Want daar, op de rechterstoel naast de Vader, pleit Hij voor ons. Op grond van zijn volbrachte offer!

“Hij nam hen mee de stad uit, tot bij Betanië. Daar hief Hij zijn handen op en zegende hen.

“Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.’”

Lukas 24: 50; Handelingen 1: 8

Toen Jezus naar de hemel ging, zegende hij zijn discipelen. Hij zei: jullie zullen mijn getuigen zijn. In Jeruzalem en over heel de wereld. En weg was Hij. De discipelen zullen elkaar wel aangekeken hebben: hoe dan? Als Jezus dat tegen jou zegt: je zult mijn getuige zijn? Weet je dan, waar je met die opdracht moet beginnen? Wij hebben de Bijbel, wij hebben een geordende wereld. De discipelen moesten a.h.w. bij nul beginnen. In een vijandige omgeving. Maar die opdracht kónden die discipelen uitvoeren. De geschiedenis heeft het bewezen. Het evangelie heeft ons bereikt en ook wij mogen getuigen! Hoe? Bid God om Zijn Geest en Hij zal je de woorden in de mond leggen, zo vaak als de gelegenheid zich voordoet.

“De HEER had tegen Aäron gezegd: ‘Ga de woestijn in, Mozes tegemoet.’ Aäron was op weg gegaan en ontmoette Mozes bij de berg van God. Hij kuste hem en Mozes vertelde Aäron wat de HEER hem had opgedragen: wat hij moest zeggen en welke wonderen hij moest doen. Toen gingen Mozes en Aäron samen naar Egypte en daar riepen ze de oudsten van Israël bij elkaar.”

Exodus 4: 27-29

Het staat er zo gemakkelijk, de Heer had tegen Aäron gezegd: ga de woestijn in, Mozes tegemoet. Mozes was al 40 jaar uit beeld. Misschien wist Aäron niet eens dat Mozes nog leefde. Aäron gaat gehoorzaam op weg. Daar bij die berg van God, zo staat er, vertelt Mozes aan Aäron wat de HERE hem heeft opgedragen, zodat Aäron precies weet wat hij zeggen en doen moet. En zo gaan ze samen naar Egypte. Gebroederlijk. Mozes de geroepen leider, maar wel met de nodige aarzelingen en Aäron die hem steunen zal, zijn spreekbuis zal zijn. En later zullen ze ook samen het volk leiden door de woestijn. Mozes, de profeet, die van God de woorden hoort en doorgeeft aan het volk en Aäron de priester, de hogepriester, die het volk zal vertegenwoordigen in het heiligdom. Samen, met z’n tweeën in de dienst van God, in de dienst aan het volk.

“Toen antwoordde God hem: ‘Ik ben die er zijn zal. Zeg daarom tegen de Israëlieten: “IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toe gestuurd.”’

Exodus 3: 14

We zien in Exodus 3, dat God telkens aan Mozes negatieve tegenwerpingen een positieve draai geeft. Van alles wat God in Exodus 3 zegt, is vers 14 GROOTS. Mozes lijkt op een zeurderig kind: wat moet ik zeggen als ze me vragen naar de naam van die God? Het antwoord van God is verpletterend: IK BEN En IK ZAL ER ZIJN heeft u gestuurd. Geloof jij dat God er is en er altijd zal zijn? Geloof jij in Zijn wonderlijke kracht en zijn waarheid? Wij geven vaak grond aan leugens (ik kan het niet), maar geef grond aan de goede woorden van God. Leer inzien welke goede dingen God in jou heeft gelegd. Als je deze wereld een beetje mooier wilt gaan kleuren is het aan jou om de talenten aan te boren die God in jou heeft gelegd. ( zie ook de dagtekst van gisteren)

“Mozes zei: ‘Maar wie ben ik dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?’”

Exodus 3: 11

Mozes heeft een heleboel tegenwerpingen. Wie ben ik? Ik kan niet goed spreken…. Ze zullen me niet geloven…. Mozes ziet nog niet dat God hem goed heeft voorbereid, door zijn leven aan het hof, zijn leiderschap en herderschap. Wij kunnen ook zo onze tegenwerpingen hebben. Ik kan het niet, ik heb nooit waardering gehad, ik heb geen zin…. Wat houd jou tegen als God klaarblijkelijk iets van je vraagt?