Tekst van de dag

“Ga naar de mieren, luiaard, kijk hoe ze werken en word wijs.”

Spreuken 6:6

Ga naar de mieren en word wijs….Wat wil de Spreukendichter ons leren? Mieren sjouwen de hele dag. Er is geen leider, niemand die ze dwingt te werken, maar toch werken ze 18 uur per dag. Moeten wij dat ook? Daar is de dichter vooral van onder de indruk: ze hebben geen leider, geen aanvoerder, geen koning. Niemand spoort hen aan, en toch zijn ze met elkaar aan het werk. Ze doen gewoon hun taken, zonder mopperen. Mieren denken vooruit. Ze leggen met elkaar de voorraadschuur voor de winter aan. Teamwork. Wat kunnen wij van de mieren leren?

“Jezus kwam dichterbij en zei tegen hen: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest”

Matheus 28: 18 en 19

Mij is alle macht gegeven en dus…..dat woordje “dus” is belangrijk! “Ik heb de autoriteit” zegt Jezus. En mét die autoriteit mogen ook wij op weg gaan, want Hij is er bij! We staan in de arena, daar waar de strijd plaatsvindt. Gemakkelijk? Nee, natuurlijk niet. In een arena wordt strijdt geleverd. Tegen onze eigen fouten en tekortkomingen, tegen wereldse machten, tegen de verkeerde stemmen in ons hoofd. Maar hé, “Mij is alle macht gegeven!” Ga dus ook in die autoriteit staan. Neem mee, wat je nodig hebt in die strijd. Dat is niet alleen datgene wat je nodig hebt om te strijden. Maar ook rust op zijn tijd. Om je te koesteren in de warmte van je hemelse Vader. Hij laat jou niet los.

“Al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal de wijnstok niets voortbrengen, al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen, al zal er geen koren op de akkers staan, al zal er geen schaap meer in de kooien zijn en geen rund meer binnen de omheining – toch zal ik juichen voor de HEER, jubelen voor de God die mij redt.”

Habakuk 3: 17 en 18

Het is oorlogstijd en Habakuk ziet de legers van de Chaldeeën op zich afkomen. Deze legers hanteren de tactiek van de verschroeide aarde. Er blijft niets over. En toch….Habakuk zegt het wel zo: Tóch zal ik juichen in de HERE. Maar hoe kan hij dat dan? Habakuks omstandigheden waren toch ook miserabel? Dat komt omdat Habakuk verder kijkt. Er is meer dan je ziet. Dat zie je als je de volgende regel erbij pakt. Toch zal ik juichen in de HERE, jubelen in de God van mijn heil. Habakuk kijkt verder dan de heel nabije toekomst. Hij ziet dat God bezig is met zijn reddingsplan. Durven wij ook voorbij te kijken? Voorbij onze omstandigheden?

“Als de weg die iemand gaat de HEER behaagt, laat Hij zelfs zijn vijand vrede met hem sluiten.”

Spreuken 16:7

Het Hebreeuwse woord voor vrede is het bekende woordje “shalom” en het heeft een rijkere betekenis. Niet alleen het ontbreken van conflicten, maar ook: volledigheid, heelheid, rechtvaardigheid. De tekst benadrukt dat God een weg van trouw kan zegenen en zelfs vijanden kan bewegen om een dergelijk leven te respecteren en vrede te zoeken. Dat kan tot gevolg hebben dat vijanden vriendschap zoeken, niet uit overtuiging, maar uit voordeel of respect. God kan zelfs de harten van vijanden veranderen. Dat zou echte vrede een stukje dichterbij brengen…..

“Aan hen heeft God bekend willen maken hoe luisterrijk dit geheim is voor alle volken: Christus is in u, Hij is uw hoop op goddelijke luister.”

Kolossenzen 1:27

Christus is onze hoop op goddelijke luister. Goddelijke luister. Dat kennen we onder andere uit de verschijningen van God aan Mozes, aan het volk. Ontzagwekkend was dat! En die ontzagwekkende God wil dankzij Jezus offer in ons wonen met Zijn Heilige Geest. De goddelijke luister in ons? Dat is een niet te bevatten wonder. Mijn lichaam is een tempel van de Heilige Geest, staat elders in de Bijbel. Ben ik me daar wel altijd van bewust?

“De Heer Jezus geeft mij de vaste overtuiging dat niets op zichzelf onrein is; iets is alleen onrein voor wie het als onrein beschouwt.”
“Breek het werk van God niet af enkel vanwege voedsel. Weliswaar is alle voedsel rein, maar het is verkeerd om iets te eten dat een struikelblok vormt. Vlees, wijn of iets anders dat voor uw broeder of zuster een struikelblok vormt, kunt u beter mijden.”

Romeinen 14:14, 20 en 21

Verdraagzaamheid. Wat je ook doet, doe het voor de Heer. Je hebt het al overwogen. En als t goed is; heb je het bíddend overwogen. Want dat is het belangrijkste: biddend overwegen.
Leer luisteren.
Leer fluisteren.
Leer opstaan in geloof.
Leer te leven als een kind van God.
En aanvaard de ander als diegene zo’n zelfde proces is doorgegaan en tóch tot een andere conclusie komt. Verdraagzaam zijn en altijd blijven communiceren met elkaar. Ook dat kleurt de wereld een beetje mooier.

“Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan.”

Mattheus 7:7

Alles begint met onze relatie met God. Omdat we zijn kinderen zijn, mogen we Hem alles vragen, net zoals kinderen hun ouders alles zullen vragen. En net als bij kinderen die alles vragen, maar niet alles krijgen, zal God ons ook geen dingen geven die niet goed voor ons zijn. Maar we mógen Hem dus alles vragen. Vertel het Hem maar, wat je graag wilt, wat je nodig hebt, waar je hart naar verlangt. Onze Vader zal ons in zijn oneindige wijsheid alles geven wat we nodig hebben in een leven met Hem.

“Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.”

Micha 6:8

Recht doen.
Rechtvaardigheid staat heel hoog op Gods agenda. Onrecht is de oorzaak van zoveel leed in de wereld van vandaag. Recht doen moet hoog op mijn prioriteitenlijst zetten, voor mijn eigen leven en voor de wereld om ons heen. We moeten harder werken om ervoor te zorgen dat de armen, de mensen aan de rand van de samenleving en mensen die zelf geen stem hebben, recht gedaan wordt. Ik kan de hele wereld niet op mijn nek nemen. Ik kan wel iets doen in mijn eigen omgeving. Als ik daar vandaag nu eens mee begin?

“Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel. Wij zuchten in onze aardse tent en zouden willen dat onze hemelse woning er nu al over wordt aangetrokken. We zijn er echter zeker van dat we bekleed zullen worden en niet naakt zullen zijn.”

2 Korintiërs 5:1-3

Paulus, de schrijver van de brieven aan de Korintiërs, was tentenmaker van beroep. Het beeld van een tent die wordt afgebroken als je na de vakantie weer naar huis gaat, stok voor stok, pin voor pin, gebruikt Paulus voor het stervensproces. Ouder worden gaat vaak gepaard met afname van krachten, er blijft steeds minder van de oorspronkelijke krachtige mens over. Maar, zegt Paulus, wij weten ZEKER, dat wanneer onze aardse tent wordt afgebroken, wij bekleed zullen worden met een eeuwige woning, niet door mensen, maar door God gemaakt. Paulus weet het zeker. Wat een mooi beeld schetst hij hier! Een eeuwig, hemels huis. Eindelijk écht Thuis. Kun jij het meezingen, met die aloude negrospiritual: ‘Swing low, sweet chariot, comin’ for to carry mee home….’ Home…..

“Velen willen almaar meer bezit, maar de rechtvaardige geeft met gulle hand.”

Spreuken 21: 26

Waartoe zijn wij op aarde? Om steeds meer bezit te vergaren? Uiteindelijk eindigt ieder mens tussen zes planken, of je nu arm of rijk sterft. Spreuken 21:26 wijst er terecht op, dat je van geven blij wordt. Iemand die met gulle hand geeft, is geen zuinig persoontje. Iemand die met gulle hand geeft, heeft oog voor de medemens, heeft hart voor een ander, is blij met wat hij een ander kan geven. Zo iemand is een rechtvaardige. Dat wordt hier in 1 zin genoemd: de rechtvaardige geeft met gulle hand. Blijkbaar hoort dat bij elkaar: rechtvaardigheid en het met gulle hand geven. Word jij ook blij van geven?

Numeri 6: 26 (de zegen; deel 4)

“moge de HEER u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.”

God steekt nog een laag dieper. Hij laat niet alleen het licht van Zijn gelaat over ons schijnen, maar Hij wendt Zijn gelaat ook naar ons toe. Hij kijkt ons aan, in liefde, omdat Hij ons in Zijn geliefde Zoon aanziet als Zijn kinderen, Zijn erfgenamen. Ik raak bij deze woorden altijd weer ontroerd, als de voorganger deze woorden uitspreekt aan het eind van de dienst. Hóe ik er ook zat, ik mag altijd weer deze mooie woorden van God ontvangen. Hij kijkt naar mij en Hij geeft mij, nietig mens, zijn vrede. SHALOM. Dit Hebreeuwse woord heeft een veel diepere betekenis van vrede. Het gaat niet alleen om het niet ervaren van strijd. Het ervaren van shalom in je leven betekent heelheid en volkomenheid in ieder aspect van je leven. Ik wens jou vrede met God toe, in elk aspect van je leven.

Numeri 6: 25 (de zegen; deel 3)

“moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn”

Wat bedoelt God precies met deze woorden? Niemand kan immers God zien? Maar God is wel altijd heel dicht bij! God is er in de mensen om je heen, in de natuur, je ervaart Hem in de prachtige luchten boven je hoofd, de zon die je gezicht verwarmt. Daarnaast laat God zichzelf nu zien in Jezus (2 Korintiërs 4:6). Hij schijnt met zijn licht in ons hart, waardoor wij steeds meer van Gods macht en glorie zullen zien. De Heilige Geest werkt in ons, zodat wij steeds meer sporen van God en van Zijn koninkrijk, dat komende is in deze wereld, zullen zien. God is ons ook genadig. Hij vergeeft ons, elke dag opnieuw, als we Hem daarom vragen. Hij rekent ons onze zonden, dankzij Jezus’ offer, nooit meer toe. En als God zó met het licht van Zijn gelaat over ons schijnt, dan móet daar iets van te zien zijn, in ons leven als christen.

Numeri 6: 24 (de zegen; deel 2)

“Moge de HEER u zegenen en u beschermen”

Hoe mooi is het, dat God aan het eind van elke kerkdienst, ons de zegen meegeeft om ons daar de rest van de komende week weer aan te warmen. God wil je zegenen en God wil je beschermen. Hij is voor je, naast je en achter je. Hij gaat altijd met je mee. Hij zal je beschermen met zijn vleugels (Psalm 91:4), Hij is de onwankelbare rots, de burcht die je beschermt (Psalm 62:3) en Hij heeft ons zijn wapenrusting gegeven om stand te houden tegen de duivel (Efeziërs 6:10-20). God zegt nergens dat we een onbezorgd leven zullen hebben, maar Hij geeft ons wel de tools in handen om met onze omstandigheden om te gaan.

Numeri 6: 22-23 (de zegen; deel 1)

“De HEER zei tegen Mozes: ‘Zeg tegen Aäron en zijn zonen dat zij de Israëlieten met deze woorden moeten zegenen:”

De zegen komt van God. En hoe mooi is het, dat God de woorden van deze zegen ook als opdracht geeft aan Aäron en zijn zonen. Zegenen is het uitspreken van goede dingen. God spreekt dus goede woorden over het volk uit. Geldt dit dan ook voor ons? Mogen wij die woorden overnemen? Sinds Luther en Calvijn worden de zegenwoorden weer in de christelijke kerken uitgesproken. God gebruikt mensen om de zegen door te geven aan zijn volk, de priesters zijn het “doorgeefluik”. Zo spreken nu ook de voorgangers deze zegenbede aan het eind van iedere eredienst uit over het “kerkvolk”. De Aäronitische zegen was geen zegen voor het individu, het was een zegen voor het hele volk.

“De HEER was op de top van de Sinai neergedaald. Hij vroeg Mozes naar Hem toe te komen, en Mozes ging naar boven.”

Exodus 19:20

Wat moet dit voor Mozes een overweldigend moment zijn geweest. Dat de heilige God je vraagt om naar Hem toe te komen. En Mozes ging gehoorzaam. Horen wij God nog spreken? Nemen we de tijd om te luisteren wat Hij ons wil zeggen? Vind je het moeilijk om Gods stem te verstaan? Want God spreekt ook nu nog steeds. Maar dan moeten we in de herrie van alle dag en te midden tussen alle afleiding wel leren luisteren. Hoe? Probeer de SOAP methode eens, als je de Bijbel openslaat en gaat lezen.
S: Scripture: Schrijf de Bijbeltekst op
O: Observatie: wat valt je op?
A: Applicatie: pas de tekst op jezelf toe.
P: Pray: bid of God tegen je wil spreken. Sta open voor wat Hij wil zeggen. Wat doet zo’n beeld met jou?

“Degene die op de eerste dag zijn geschenken aanbood was Nachson, de zoon van Amminadab, uit de stam Juda. Zijn gave bestond uit een zilveren schotel die honderddertig sjekel woog, volgens het ijkgewicht van het heiligdom”

Numeri 7: 12

Voordat er echt geld is, wordt er in het Oude Testament wel betaald met afgewogen hoeveelheden zilver of goud. De gewichtseenheid die gebruikt wordt, is de sjekel. In Israël was een sjekel naar Egyptisch voorbeeld ongeveer 11,4 gram. In Genesis 23:15-16 koopt Abraham een stuk land voor vierhonderd sjekel, dus voor ongeveer 4,5 kilo zilver. Om ervoor te zorgen dat de sjekel overal evenveel woog, was er een standaard afgesproken. Die standaard werd aangegeven met een speciaal tekentje, in de vorm van een soort zandloper. In de Nieuwe Bijbelvertaling wordt dit vaste gewicht omschreven met ‘volgens het ijkgewicht van het heiligdom’. Zo wist iedere Israëliet wat het precieze gewicht van een sjekel moest zijn.

“Van alle heilige gaven die de Israëlieten aan de HEER brengen, geef Ik jou, je zonen en je dochters voor altijd een vast deel. Voor de HEER geldt dit als een eeuwigdurend, met zout bekrachtigd verbond met jou en je nakomelingen.’”

Numeri 18: 19

Een zoutverbond. Voor de betekenis van dit begrip moeten we afgaan op de beteken is van het woord ‘zout’ en op de mededeling dat dit verbond ‘altijddurend’ is. Zout is een stof die smaak geeft aan het voedsel en die bederfwerend is en dus een blijvende werking heeft. Wat zegt dit ons vandaag? In het Nieuwe Testament zegt Jezus dat wij het zout van de wereld zijn. Zijn we dat ook echt? Bederfwerend met een blijvende werking? Dat is iets om over na te denken. Hoe kan ik bederfwerend bezig zijn in deze wereld?

“De liefde zal nooit vergaan” (16^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:8

God is de liefde in eigen Persoon. Die liefde zal nooit vergaan, omdat God eeuwig is. De liefde was er al vóór de schepping van de wereld en God-dank blijft de liefde ook voor eeuwig bestaan. Dat geeft ons leven richting en vertrouwen, ook al leven wij momenteel in een wereld vol kwaad en onrecht. Niets of niemand verplichtte God tot liefde, en toch geeft Hij liefde omdat Hij zo is. Hij is de liefde in eigen Persoon. Je ziet in deze wereld dat het werkt, dat gevende liefde vijandschap overwint. Ik bid: geef mij altijd het juiste zicht op uw gevende liefde, en werk in mij, met uw Heilige Geest, om die gevende liefde aan anderen uit te dragen.

“De liefde volhardt in alles” (15^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:7

‘Niet 7 maal, maar 70 maal 7’ zei Jezus, toen Hem de vraag werd gesteld hoe vaak je de ander moet vergeven. Onderlinge relaties kennen geen verzadigingspunt. Maar…. Zal er dan geen misbruik van me worden gemaakt? Bedenk: liefde is een kracht die ook liefde oproept, net zoals kwaad meestal kwaad oproept. Liefde geeft en zoekt en is in staat om bruggen te bouwen over de kloof van het ‘ieder voor zich’ heen. Want liefde droeg en draagt de schepping: God is liefde, Hij is de bruggenbouwer bij uitstek. Hij bouwt zelfs de brug naar de vijand! Hij gaf zichzelf, zijn eigen Zoon in een allesomvattende liefde. Ik bid: God, geef dat ik blijf volharden in mijn geloof, hoop en liefde.

“De liefde hoopt alles” (14^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:7

De liefde weet dat het kwaad nooit het laatste woord zal hebben en blijft hopen – en het bijbelse hopen is zeker weten – op de overwinning van het goede. Zonder hoop is een mens reddeloos verloren. In het Oude Testament heeft hoop vooral veel te maken met “hopen op God”, in tijden van gevaar of benauwdheid. In het Nieuwe Testament Heeft hopen  vaak te maken met het vertrouwen dat God een hoopvolle toekomst voor ons heeft weggelegd, een eeuwig leven zonder zonde, moeite en pijn. Een leven waaruit het kwaad is uitgewist. Dáár hoopt de liefde ook op. Geloof, hoop en liefde zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

“De liefde gelooft alles” (13^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:7

Iets “geloven” heeft ook met “vertrouwen” te maken. Als je iemand ten volle vertrouwt, geloof je ook wat hij of zij zegt. Ook zonder “bewijs” neem je aan, dat het waar is, wat een ander zegt. Geloven en vertrouwen spelen ook een cruciale rol in een leven met God. Als je God gelooft, vertrouw je Hem ook. En omgekeerd: als je God vertrouwt, geloof je ook wat Hij zegt en doet. Maar geloven verandert ook je visie op de medemens. Je medemens is net als jij, een schepsel van God, kostbaar gemaakt. En natuurlijk, je vertrouwen kan beschaamd zijn, je kunt je in de liefde bedrogen voelen. Bovendien: het kwaad in de wereld en in ons eigen hart fluistert je in, dat je moet overleven in een vijandige wereld. De machten van het kwaad willen je zómaar laten geloven dat iedereen tegen je is en zie je ieder mens als een concurrent van jouw geluk. En je denkt: om gelukkig te worden moet ik naar mezelf luisteren en voor mezelf opkomen. Je slaat anderen van je af. Maar word je dan niet heel erg eenzaam? Verdwijnt daarmee de liefde niet uit je leven? Ik bid: ik weet, dat er veel kwaad is in de wereld. Maar geef me de moed om altijd mijn naasten lief te blijven houden en te blijven geloven, dat er nog heel veel goeds in de wereld is.

“De liefde verdraagt alles” (12^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:7

Deze uitspraak is geen vrijspraak om uit liefde maar álles te verdragen, ook al pakt dat niet goed uit voor jezelf. Want er is nog heel veel kwaad in de wereld. En kwaad bedékkende liefde niet bedoeld voor zelfverzekerde kwaaddoeners die hun positie of macht misbruiken om slachtoffers te maken. Verdragende liefde heeft ook grenzen. Wat bedoelt Paulus hier dan mee? De liefde legt juist de basisvoorwaarden neer die we nodig hebben om ons leven te leiden. Kinderen, jongeren, maar ook volwassenen hebben mensen nodig die van hen houden, ook al maken ze fouten. Mensen hebben mensen nodig die hen wel op foute dingen wijzen, maar de mens daarachter niet afwijzen. Jezus heeft ook alles verdragen uit liefde voor ons. Hij wees de zonde, maar nooit de zondaar af. Houd je koers daarom altijd gericht naar de haven van de liefde, wat er ook gebeurt. Liefde wordt vaak uitgedaagd, maar échte liefde verdraagt alles en helpt je, om boven je zelf uit te stijgen.

“De liefde vindt vreugde in de waarheid” (11e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:6

Na acht negatieve kenmerken van wat de liefde vooral NIET is, zegt Paulus wat de liefde WEL kenmerkt. De liefde vindt vreugde in de waarheid. Als je weer bedenkt, dat je voor “liefde” de naam “Jezus” kunt invullen, dan staat er: Jezus vindt vreugde in de waarheid. En vul nu eens zelf je eigen naam in. Ik (…….) vind vreugde in de waarheid. We willen toch niets liever dan de waarheid? Wie wil er nu leven voor of met een leugen? Het vergt een houding die zich verheugt in het goede, in het ware. Ik bid: Heer, geef dat ik altijd op zoek ga naar de waarheid, naar het échte, naar het reine en rechtvaardige. Want Ú vindt vreugde in de waarheid.

“De liefde verheugt zich niet over het onrecht” (10^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:6

Onrecht. Vandaag is het Micha zondag. Micha Nederland zet zich al jaren in tegen uitbuiting en onrecht. De liefde (Jezus) verheugt zich niet over het onrecht. Integendeel! Jezus stelde tijdens zijn leven voortdurend het onrecht aan de kaak. Hij kwam op voor de blinden, de zwakken, de weduwen, de outcast, de verguisden. Hij legde de vinger op de zere plekken in de toenmalige samenleving. Hij stelde de zonde aan de kaak, maar wees nooit de zondaar af. Er is enorm veel onrecht in de wereld en je kunt je wel eens machteloos voelen. Kan ik überhaupt wel iets doen? Besef dan, dat een verandering altijd begint bij jou zelf. Wat kun jij, in jouw invloedssfeer, doen om het onrecht te bestrijden?

“De liefde rekent het kwaad niet aan” (9^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:5

Het kwaad niet aanrekenen…. Dat klinkt als een boekhoudkundige of juridische term. In een boekhouding houd je van alles bij, zodat je er later altijd op terug kunt kijken. En als je een ernstige verkeersovertreding begaat, wordt dit in een register bijgehouden. Een hele mooie vertaling is die in de Naardense Bijbel: ze is geen boekhoudster van het kwaad. De gedachte is dat de liefde geen lijstje bijhoudt van wat anderen fout doen. Want als je alles bijhoudt wat jou is aangedaan, word je niet alleen zélf zeer ongelukkig, maar het maakt ook degenen over wie alles bijgehouden wordt ongelukkig. Als wij ooit oog in oog met God staan, is er maar één post van ons bijgehouden: RECHTVAARDIG. Dus, als God ons onze zonden nooit meer toe zal rekenen, wie zijn wij om dat bij een ander wel te doen?

“De liefde laat zich niet boos maken” (8^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:5

De liefde laat zich niet kwaad maken, ze laat zich niet uitdagen. Er staat een prachtige leefregel in de brief aan de Efeziërs: ‘Als u boos wordt, zondig dan niet; laat de zon niet ondergaan over uw boosheid’. Deze woorden geven ruimte aan woede en irritatie maar stellen er ook een grens aan. Wind je op, maar doe geen gekke dingen en laat het niet eindeloos duren. Soms moet je je kwaad maken, maar daarna moet het ook weer klaar zijn. Er is niets mis met het boos worden op het onrecht dat gedaan wordt tegen God en tegen kwetsbare mensen. Maar bedenk dan ook goed, tegen wie je de boosheid richt, want het kwaad zit ook heel diep in ons eigen hart. Ik bid: Heer, bewaar mij voor boosheid, die úw boosheid niet is.

“De liefde is niet zelfzuchtig” (7^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:5

De liefde is niet zelfzuchtig. Letterlijk staat er in het Grieks: ze zoekt niet wat van zichzelf is. Wat is de liefde dan wel? Onbaatzuchtig! Onbaatzuchtige liefde is liefde zonder eigenbelang, waarbij de behoeften en het welzijn van de ander centraal staan, en er geen beloning of wederkerigheid verwacht wordt. Het staat in schril contrast met liefde die gericht is op eigen voordeel, eigen geluk. Onbaatzuchtige liefde is niet gericht op zichzelf, maar op het welzijn van de ander. Het is geen eigenliefde. In een volledig onbaatzuchtige liefde gaf Jezus zichzelf. Heer, ik bid: bewaar mij voor zelfzuchtigheid.

“De liefde is niet grof” (6^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:5

De liefde is niet grof….. Grof heeft meestal te maken met taal, met datgene wat er uit je mond komt. Liefde is iets prachtigs, iets moois, daar past ook geen grove taal bij. Helaas is juist bij iets moois als de liefde de grofheid nooit ver weg. Onze tong blijft een lastig ding om in toom te houden. (Jacobus 3:5-8). We kunnen met grove woorden een ander diep kwetsen of beledigen. Zijn we ons bewust wat onze woorden bij een ander teweeg kunnen brengen? En wat, als je zelf te maken hebt of hebt gehad met grove woorden, kwetsende woorden, beledigingen? De liefde is niet grof, zegt Paulus. En in onze eerdere overdenkingen schreven we al: vul voor “liefde” maar “Jezus” in. Jezus is niet grof. Met alles wat anderen misschien over jou hebben gezegd of je hebben gekwetst: wend je tot Jezus! Hij is één en al liefde, niet grof, niet zelfzuchtig. Hij staat met open, onbaatzuchtige armen vol liefde voor jou klaar.

“De liefde kent geen zelfgenoegzaamheid”(5^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:4

Als je de betekenis van zelfgenoegzaamheid opzoekt, zie je dat de meeste verklaringen neerkomen op “meestal (overdreven) tevreden zijn over zichzelf en diens handelingen, bovenmatig trots zijn op jezelf, zelfingenomen zijn.” Zelfgenoegzame mensen hebben een ander niet nodig, ze hebben genoeg aan zichzelf. Wij houden over het algemeen niet van mensen die zeer met zichzelf ingenomen zijn en daardoor meestal neerkijken op anderen. Opnieuw spreekt Paulus hier over de liefde als iets, dat het vooral NIET is. GEEN zelfgenoegzaamheid. Maar wat dan wel? Een tegenhanger van zelfgenoegzaamheid is bescheidenheid. Een bescheiden mens denkt niet te hoog van zichzelf. Een bescheiden mens kent zijn eigen gaven en talenten en dankt God daarvoor. Een bescheiden mens zet zijn gaven en talenten in ten dienste van de ander. Een bescheiden mens gunt ook de ander een plekje op deze wereld en weet zijn naaste te waarderen. Ik bid: God, bewaar mij voor zelfgenoegzaamheid.

“De liefde kent geen ijdel vertoon”(4^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:4

Geen ijdel vertoon…..Wat betekent hier het woordje “ijdel”? Dan kunnen we Bijbels gezien ook denken aan het boek Prediker: ijdel heeft in de Bijbel altijd de betekenis van nutteloosheid, leegte. Als liefde geen ijdel vertoon kent, dan betekent dit dat liefde niet opschept over de eigen goede eigenschappen, goede daden of prestaties. Niet overdreven bezig zijn met uiterlijkheden, aanbidding van personen of bezig zijn met onzinnige zaken of vragen. En dat zit zo ontzettend ingebakken in onze cultuur! We hollen allerlei hypes achterna en willen onszelf het liefst zo goed mogelijk profileren. IJdel vertoon stelt zich tussen de ander en God in. Natuurlijk, genieten mag! Onze Schepper geniet als wij ook genieten van Zijn goede gaven, van het mooie dat Hij in de Schepping heeft gelegd. Maar altijd met een open, nederige houding. God houdt van ons, ook zonder ons “ijdele” vertoon….want Hij prikt daar dwars doorheen. Ik bid: God, bewaar mij voor ijdel vertoon, geef dat ik nergens mee te koop loop, maar geef, dat ik u voor mijn geloof, gaven en posities kan danken, want U gaf het mij om ermee aan de slag te gaan.

2e Startzondag jaarthema (het gebed dat Jezus ons zelf leerde)

“Laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde, zoals in de hemel.”

Jezus leert ons met dit gebed, dat er een omgedraaide beweging op gang komt: de hemel zal op aarde neerdalen en God zal onder de mensen wonen (tabernakelen). Wij zijn geschapen om eeuwig op aarde te leven. Voor ons nu, betekent dat een leven met één wezenlijk verschil: Gods wil zal worden gedaan, volkómen. Geen zonde, geen bederf, geen kwaad. Dat betekent ook: de dingen die we nú doen, hebben eeuwigheidswaarde! Ons werk doet er toe. Stap deze zondag eens naar buiten, de natuur in, waarin de herfst al volop zijn intrede heeft gedaan. Bid op een mooi plekje, met zicht op de bomen en het geluid van vogels om je heen. En dank God, dat deze aarde jouw eeuwige bestemming is, met alle andere schepselen die daarbij horen.

“De liefde kent geen afgunst” (3^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:4

Bij de eerste twee kenmerken zegt Paulus wat de liefde wél is. Vervolgens komen er een aantal opsommingen over wat de liefde NIET is. De liefde kent dus geen afgunst. Is het afgunst of jaloezie? Er is een betekenisverschil.
Afgunst: niet willen dat de ander iets heeft.
Jaloezie: zelf willen hebben wat de ander heeft.
De woorden overlappen in de betekenis ‘benijden’, maar afgunst geeft ook aan dat je een ander iets niet gunt. De bron van afgunst is nijd, de bron van jaloezie is verlangen. De liefde kent geen afgunst. Nee, uiteraard niet! De liefde GUNT juist. God gunt ons ALLES, waarom zouden we dan een ander iets misgunnen; of willen dat een ander het niet heeft? En toch…. Het is soms zo moeilijk. Als de liefde verdwijnt, gunnen we de ander ook niks… Jezus is volmaakt. Jezus kent geen afgunst. Hij had er álles voor over om de verhouding tussen God en mensen weer héél te maken.

“De liefde is vol goedheid” (2^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:4

Toen iemand Jezus eens aansprak met de woorden ‘goede meester’ antwoordde Hij: “… Waarom noemt u mij goed? Niemand is goed, alleen God.” (Lucas 18:19) De liefde is vol goedheid; wat betekent dit? Net als gisteren werd gezegd, mogen we hier weer “Jezus” in vullen. Jezus is vol goedheid. Wat kunnen we van Hem leren, als het om goedheid gaat? Goedheid is ook een “vrucht” van de Heilige Geest. De Heilige Geest die als een geschenk van God in elke gelovige woont, heeft alle goedheid in zich om je te helpen een “goed” leven te leiden. Kíés ervoor om ‘in de geest van Gods goedheid’ te handelen. Samen met God kun je dat ook. Echte goedheid leidt ook tot een dienend leven, een leven zoals Jezus het ons voordeed. Echte goedheid vloeit voort uit echte, onzelfzuchtige liefde, die de ander wil dienen, vooral ook mensen die niets terug kunnen doen. Onbaatzuchtige goedheid. En tenslotte: denk dus niet als eerste het verkeerde van iemand, maar ga ervan uit dat hij of zij iets goeds wilde.

“De liefde is geduldig” (1^e kenmerk van de liefde)

1 Korintiërs 13:4

1 Korintiërs 13 is prachtige poëzie over de liefde. En ten diepste gaat het hier over Jezus. 1 Korintiërs 13 houdt ons een spiegel voor om naar Jezus te kijken. Jezus is geduldig. Ben ik dat ook? Geduld is ook een vrucht van de Heilige Geest, lezen we in Galaten 5. Geduld is schaars geworden in onze snelle samenleving. We willen iets en we willen het nú. Een ander (wat ouderwets) woord voor geduld is “lankmoedig”. Het vergt moed om “lang” te kunnen wachten op iets. Om nóg een mijl extra op te lopen met iemand, bijvoorbeeld. Om boze woorden in te slikken tegen lastige mensen, om….. vul zelf maar in. Jezus deed het ons voor, met zijn eindeloze geduld met mensen, met zondaars. Wat leren van Hem, als we kijken naar Zijn geduld?

“En Hij is het die zowel apostelen heeft aangesteld als profeten, zowel verkondigers van het evangelie als herders en leraren, om de heiligen toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van Christus opgebouwd”

Efeziërs 4:11 en 12

Je leven en het licht van Christus delen als christen (zie gisteren), dat begint in de gemeente waar je bij hoort. Daar word je opgebouwd, door apostelen, profeten, herders, leraars en verkondigers van het evangelie. Daar rusten we elkaar toe, voor onze taak in de wereld. Daar delen we ons geloof, aanbidden we God en laten we ons door voorgangers en elkaar opbouwen en toerusten om vervolgens onszelf weer uit te delen aan de wereld om ons heen. Ik bid je een goede gemeente toe, waar jij je plek vindt om te leren van Jezus, van Zijn Licht en zo ook zelf een helder licht voor mensen te kunnen zijn die in duisternis leven. Deel je licht uit.

“In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan, zonder het Woord is niets ontstaan van wat bestaat. In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.”

Johannes 1:1-5

Duisternis…het was er in het begin van het ontstaan van de schepping, Jesaja zag een en al duisternis, maar profeteerde ook van het Licht dat komende was. Johannes haalt hier de woorden uit Jesaja opnieuw aan. En deze woorden hebben aan actualiteit niets ingeboet. Het is een duistere wereld waarin wij leven en waarin kwade machten en krachten het voor het zeggen lijken te hebben. En toch: in het Woord (=Jezus) is leven en het leven is licht voor de mensen. Ook nu! Vertel van Jezus, van Zijn Licht en wees zo ook zelf een helder licht voor mensen die in duisternis leven. Deel je licht uit.

“In Jeruzalem is bij de Schaapspoort een bad met vijf zuilengangen dat in het Hebreeuws Betzata heet. Daar lag een groot aantal zieken, blinden, kreupelen en misvormden. Er was ook iemand bij die al achtendertig jaar ziek was. Jezus zag hem liggen”

Johannes 5:2-5

Jezus zag hem liggen…. Als Jezus iemand ZIET dan gebeurt er ook echt wat! 38 jaar verlamd en hij heeft niemand die zich om hem bekommert. Natuurlijk wil de man beter worden maar hij lijkt de moed te hebben opgegeven. Hij zit gevangen in passiviteit. Maar als Jezus tegen hem zegt: “sta op, pak uw mat op en lóóp” dán gaat de man ook bewegen! Hij is niet langer onderdeel van het decor van Betzata, maar mag onderdeel zijn van de maatschappij. Met welke ogen kijk jij naar de outcasts van de samenleving?

“Dat volk is te sterk voor mij. Kom daarom hierheen om het voor mij te vervloeken. Misschien kan ik het dan verslaan en het uit mijn land verjagen. Immers, wie door u wordt gezegend is gezegend, en wie door u wordt vervloekt is vervloekt.’”

Numeri 22: 6

Je kent het  verhaal van Bileam en Balak en de pratende ezel vast wel. Maar hier, al in het begin van dit verhaal, zie je, wat hier verkeerd gaat. “Immers, wie door u wordt gezegend is gezegend, en wie door u wordt vervloekt is vervloekt.”. Fout. Zegen en vervloeking komen niet van Bileam af, maar van God zelf. Díe les moet Balak, maar ook Bileam leren. De ezel heeft het ook beter begrepen dan Bileam zelf. En Bileam kán niet anders dan het volk van Israël zegenen , omdat God dit volk zegent; en Bileam de woorden in de mond legt. Bileam zegent het volk zelfs drie keer en het heeft iets zieligs dat Balak het tot drie keer toe probeert om via Bileam het volk te vervloeken. En de boodschap voor ons? “Als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn?” (Romeinen 8: 31)

“Nadat ze Kades verlaten hadden, kwamen de Israëlieten, het hele volk, bij de Hor, een berg aan de grens van Edom. Daar zei de HEER tegen Mozes en Aäron: ‘Aäron zal nu met zijn voorouders verenigd worden.”

Nadat Mirjam is gestorven in Kades; en nu gaat ook Aaron sterven. God vertelt dit aan Mozes. Mozes moet met Aäron en zijn zoon Eleazar de berg opgaan en daar zal de priesterkleding van Aäron overgaan op zijn zoon Eleazar. Wat moet dit een bijzonder moment zijn geweest voor Mozes. Eerst sterft zijn zus Mirjam; en nu vertelt God aan Mozes dat ook zijn broer Aäron zal sterven. Met z’n drieën de berg op, met z’n tweeën weer de berg af. Ik vind het ook zo bijzonder hoe het sterven hier wordt genoemd: “met zijn voorouders verenigd worden.” Deze manier van spreken vind je vaker in de Bijbel en het heeft iets troostvols, in dit aardse bestaan van geboren worden en weer sterven, omdat het iets weergeeft van de gang van álle geslachten in deze wereld.

“‘Mijn volk, wat heb Ik je misdaan? Waarmee heb Ik je gekweld? Antwoord Mij! Ik heb je uit Egypte geleid, je bevrijd uit de slavernij. Ik zond Mozes, Aäron en Mirjam om je voor te gaan.”

Micha 6: 3 en 4

Mirjam heeft een bijzonder leven gehad. Als oudere zus zorgt zij er voor dat haar pasgeboren broertje gevoed mag worden door zijn eigen moeder, toen de Egyptische prinses hem uit de Nijl haalde. In Exodus 15 wordt zij een “profetes” genoemd, als God zijn volk door de Rietzee heeft geleid. Later komt ze in opstand tegen Mozes, als zij en Aäron het gezag van Mozes betwisten en als straf wordt ze aanvankelijk met melaatsheid gestraft. Vlak voordat de Israëlieten het beloofde land intrekken, sterft Mirjam en wordt ze begraven. Maar hier in Micha 6 wordt Mirjam met ere door God zelf genoemd als voortrekker, leider, door God gezonden om voor het volk uit te gaan.

“Alles wat je hebt gehoord komt hierop neer: heb ontzag voor God en leef zijn geboden na. Dat geldt voor ieder mens”

Prediker 12: 13

En dan is het zover: je wordt ouder en voelt je krachten afnemen. Prediker schildert in dit hoofdstuk de aftakeling van het leven. De mens gaat naar zijn eeuwig huis. Prediker is een realist en tekent hier the Circle of life. En daarom, zo is de conclusie: heb ontzag voor God en leef zijn geboden na, want God oordeelt over elke daad. Om bang van te worden? Nee, want op deze dwaze verderfelijke wereld heeft een kruis gestaan. Jezus droeg de straf voor eeuwig weg en baande voor ieder mens de weg tot de Vader. Geloof dit goede nieuws en wordt gered!
De vragen zijn vergeten
en opgelost als mist.
Wij zullen zeker weten
wat Gij al eeuwig wist.

“Iemand die zijn bijl niet slijpt wanneer de snede bot wordt, moet meer kracht gebruiken. Wie met wijs beraad te werk gaat, heeft meer kans van slagen.”

Prediker 10: 10

In dit hoofdstuk geeft Prediker een aantal voorbeelden waarmee hij wil aangeven dat ondanks wijsheid; je niet altijd vat hebt op het leven. Er overkomen je soms dingen door louter “pech”. En toch komt hij tot de uitspraak dat wijs beraad meer kans van slagen heeft. De stelling van Prediker is: het maakt inderdaad uit of je de dingen goed aanpakt, maar het is een illusie om te denken dat we het leven in onze greep kunnen krijgen. Het getuigt ook van wijsheid om te bedenken dat God boven alle dingen staat. Je leeft als kind van Hem in Zijn koninkrijk. Je komt niet in het Koninkrijk van God omdat je als mens het leven zo goed aanpakt. Je leven komt (goed) terecht omdat God zich over je ontfermt. Wat een troost!

“Dus eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn. God ziet alles wat je doet allang met welbehagen aan. Draag altijd vrolijke kleren, kies een feestelijke geur. Geniet van het leven met de vrouw die je bemint. Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt en zwoegt onder de zon, dus geniet op elke dag. Het is het loon dat God je heeft gegeven.”

Prediker 9: 7-9

Dus…… Prediker begint met een conclusie na zijn opsomming dat goede en kwade mensen uiteindelijk hetzelfde lot treft: de dood. En daarom concludeert Prediker dat je alle dagen van je leven ook écht moet proberen te genieten. Echt genieten is een levenskunst. Dat is verre van oppervlakkig. Het komt erop aan dat wonderlijke woordje ‘dus’ op waarde te schatten. Alle mensen worden ooit vergeten, er gaan maar weinig mensen de geschiedenisboeken in. Het leven is kort. Een ademtocht. Maar juist omdat het leven zo kort is, geniet dan nú. Niet na je werk, of later als je groot bent, als de kinderen de deur uit zijn, na je pensionering. Nee, zie élke dag het goede dat God geeft, naast alle narigheid die gebeurt. Geniet, al is het maar van één zonnestraal.

“Niemand heeft macht over zijn adem, geen mens kan tegenhouden dat zijn adem vergaat. Niemand heeft macht over de dag waarop hij sterft, geen mens ontvlucht het slagveld van de dood.”

Prediker 8:8

Er zijn veel dingen waar een mens geen invloed op heeft. Je hebt geen invloed op het gezag van de koning, op je sterfdag, op oorlog of op het oordeel van God. Deze gaan onze macht te boven. We hebben wel invloed op hóé we er mee omgaan. Het komt op wijsheid en fijngevoeligheid aan om te weten wanneer en hoe we moeten handelen, welke wijze en op welke tijd; en hoe we ons verhouden tot de dingen waar we geen invloed op hebben. Daarom geeft Prediker deze raad in vers 15: “Daarom prijs ik de vreugde, want er is onder de zon niets beters voor de mens dan dat hij zich aan eten en drinken tegoed doet en geniet. De vreugde is zijn metgezel wanneer hij zwoegt op elke levensdag onder de zon die God hem heeft gegeven.” Vind jij vreugde, in de kleine dagelijkse dingen?

“Dit heb ik in mijn leeg bestaan gezien: een rechtvaardig mens gaat aan zijn rechtvaardigheid ten onder, een onrechtvaardig mens leeft lang ondanks zijn slechte daden. Wees daarom niet al te rechtvaardig en meet jezelf geen overdreven wijsheid aan. Waarom zou je jezelf te gronde richten? Maar gedraag je ook niet al te onrechtvaardig en wees geen dwaas. Waarom zou je sterven voor je tijd? Houd het ene vast en laat het andere niet los. Dat is het beste, want wie ontzag voor God heeft, ontsnapt aan al te veel rechtvaardigheid en ook aan al te veel onrechtvaardigheid.”

Prediker 7: 15-18

De wereld is niet altijd mooi of fijn of goed. Er gebeurt zoveel dat wij niet begrijpen. Dat is niet mooi, maar wel realiteit. Hoe ga je daar mee om? Prediker wijst hier ook op. Wie niet kan leven met de onvolmaaktheid van deze wereld waarin elke dag onrecht gebeurt, gaat ten onder aan zijn eigen rechtvaardigheidsgevoel. Daartegenover zegt Prediker dat we ook niet moeten doorslaan naar het andere uiterste. Prediker waarschuwt ook tegen onverschilligheid. En daarna wijst hij een derde, een betere weg: leef in ontzag voor God, want dan ontsnap je zowel aan teveel als aan te weinig rechtvaardigheid.

“Wie en wat de mens is, werd al lang geleden vastgesteld: zijn naam is Mens en hij is niet in staat het op te nemen tegen Hem die meer macht bezit dan hij.”

Prediker 6:10

God heeft de mens zijn naam gegeven toen Hij de mens schiep. Adam, eerste mens. “De mens is niet geneigd te accepteren wat God van hem heeft gemaakt. Hij waagt het om vanwege het minste of geringste tegen God, de Almachtige, uit te varen en Hem Zijn recht op het bestuur van alle dingen te betwisten. Als een leeghoofd moppert hij op God en scheldt Hem uit.” staat er als commentaar bij dit vers in Kingcomments. Een mens wint het nooit van God. En waarom zou een mens dat willen? God heeft de aarde aan de mens gegeven om die niet alleen te bewerken maar ook om ervan te genieten, elke dag weer.

“Een arbeider slaapt goed, of hij nu veel of weinig te verteren heeft, maar wie zwelgt in rijkdom kan de slaap niet vatten.”

Prediker 5:11

Tsja….weer zo’n prikkelende uitspraak van Prediker. Meer geld, meer zorgen, en veel mensen die van je willen profiteren. Je slaapt er niet van. Geldzucht is een dorst die nooit wordt gelest. Prediker wijst op iets anders. Als je denken niet wordt beheerst door geld; als je op een gezonde manier moe bent van hard werken voor je dagelijkse kost, dan slaap je in ieder geval goed, zegt Prediker. Uiteraard even los van andere zorgen die je wellicht hebt. Maar wie geniet van alles wat God je dagelijks geeft, wie het kleine en fijne leert waarderen, wie al kan genieten van een verse bruine boterham met kaas, die is beter af dan een rijk mens, voor wie de fijnste kaviaar nog niet goed genoeg is. Waar ga jij vandaag van genieten?

“Maar beter af dan beiden is degene die nog niet geboren is en nog geen weet heeft van het onrecht dat er wordt begaan onder de zon.”

Prediker 4:3

Nadat Prediker het optimaal genieten onder de loep heeft genomen in hoofdstuk 2; en vervolgens constateert dat er voor alles een tijd is, beschouwt hij nu al het onrecht dat er in de wereld is. Ook toen al. Niets nieuws onder de zon. Prediker constateert dat onrecht een gevolg is van afgunst op de ander. Jezelf méér gunnen dan een ander ten kóste van die ander. Prediker 4:3 is een reminder dat het leven een kostbaar geschenk is, maar ook een uitnodiging om te reflecteren op de zin van het bestaan en de verantwoordelijkheid die we dragen om het lijden in de wereld te verminderen. Ik bid: Heer, help mij om me te laten zien, waar en hoe ik van betekenis kan zijn om het onrecht te verminderen.

“God heeft alles wat er is de goede plaats in de tijd gegeven, en ook heeft Hij de mens inzicht in de tijd gegeven. Toch kan de mens het werk van God niet van begin tot eind doorgronden.”

Prediker 3:11

Inzicht in de tijd….. God heeft de eeuw in hun hart gelegd, zegt een andere vertaling. Deze zin komt na de bekende tweetallen reeks van vers 2-8: er is een tijd van…. en een tijd van….Enz. De mens heeft besef van geschiedenis en de plaats die hij daarin inneemt. En alle schakeringen van het leven komen in het leven van een mens voorbij. Daarin verschillen we niet van de generaties voor ons en de generaties na ons. Dat heeft ook iets moois. Wij staan op de schouders van de generaties vóór ons en we geven het leven door aan de generaties ná ons. Wij kunnen het werk van God niet van begin tot eind doorgronden, zegt onze tekst. Maar wát we doen en hóe we het doen heeft in het licht van de eeuwigheid ook écht eeuwigheidswaarde. 1 Korintiërs 15:58 zegt dat de inspanningen die we voor God verrichten, nooit tevergeefs zijn. Wat we uit liefde voor God en in de naam van God doen heeft eeuwigheidswaarde!

“Het is daarom nog maar het beste voor een mens dat hij zich aan eten en drinken tegoed doet en volop geniet van alles wat hij moeizaam heeft verworven. En ook dat, zo heb ik ingezien, is in de hand van God. Want wie kan zich tegoed doen en genieten zonder dat Hij ermee instemt?”

Prediker 2:24 en 25

Optimaal genieten, dat is wat Prediker heeft gedaan in zijn leven. Elke dag genoten van alles wat hij tot stand heeft gebracht en wat God hem gegeven heeft. En toch: ook dat is lucht en leegte, ontdekt Prediker. Uiteindelijk sterft een mens en laat hij alles waarvoor hij gezwoegd heeft na aan een ander die niets voor jouw zwoegen heeft moeten doen. Opnieuw: wat is de zin van al dat zwoegen? Prediker wijst het weer aan: zwoegen zonder God heeft geen zin. Zwoegen zonder de ware bezieling, zonder God, die lichaam én ziel het leven geeft, is zinloos. Ware wijsheid laat zich beZIELen door God en Zijn Woord. God geniet als jij met wijsheid geniet van zijn goede gaven. Lees psalm 131 er maar eens bij: je ziel tot rust brengen bij God.

“Ik, Prediker, was koning van Israël in Jeruzalem. Ik heb met heel mijn hart elke vorm van wijsheid onderzocht, want ik wilde alles wat onder de hemel gebeurt doorgronden. Het is een trieste bezigheid. Een kwelling is het, die de mens door God wordt opgelegd.”

Prediker 1:12 en 13

Prediker beschouwt de wereld om zich heen. Hij is geen profeet die woorden van God spreekt en doorgeeft. Prediker aanschouwt en beschouwt het aardse bestaan en komt tot de conclusie dat alles lucht en leegte is. Zinloos. Prediker lijkt door de bodem van zijn bestaan te zakken en is in al zijn eenvoud akelig actueel. Want eeuwen en eeuwen na Prediker is ons aardse bestaan nog steeds lucht en leegte. We hebben niets geleerd van het verleden. We vechten nog steeds met God en met elkaar. De wereld is nog steeds niet verlost van honger, geweld en uitbuiting. En toch: als je het hele boek Prediker leest komt Prediker uiteindelijk toch met een conclusie: heb ontzag voor God en leef zijn geboden na. Als ELK mens op de wereld dit zou gaan doen….. God liefhebben en je naaste als jezelf…… dan lossen lucht en leegte op in vrede, rust en veiligheid. Dán krijgt het zwoegen van de mens zin.

“Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle nederigheid de ander belangrijker dan uzelf. Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.”

Filippenzen 2:3-5

“Ik wil”……. hoe vaak gebruiken we dit zinnetje niet? En hoe vaak lijken we niet op een onwillige peuter die stampvoetend zegt: ik wil het en ik wil het nú? De meeste groten der aarde raken het nooit meer kwijt. Die willen álles en die willen het nú. Tegelijk: wijzen naar anderen is altijd gemakkelijk. Hoe zit dat met mijzelf? Ben ik ook niet op zoek naar altijd maar meer? Meer bezit, meer eer, meer aanzien? Filippenzen 2:5 wijst een andere manier van leven: laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had. Wie Christus heeft leren kennen, leeft ruimhartig.

“Hoor! Wijsheid roept, Inzicht laat haar stem horen.”

Spreuken 8:1

Het Spreukenboek gaat voor een groot in deel over wijze en dwaze mensen. In Spreuken 8 wordt Vrouwe Wijsheid als een persoon ten tonele gevoerd. Wat wordt hiermee bedoeld als er wordt gezegd dat zij al voor de grondlegging van de wereld bij God was? Ware Wijsheid komt bij God vandaan. Zij vindt in God haar oorsprong. Wijsheid is onmisbaar in dit aardse leven. Dwaasheid zaait onrust en verderf. Wijsheid is een zaak van leven en dood. Hoe groei jij in wijsheid?

“Henoch leefde in verbondenheid met God. Op een dag was hij er niet meer, doordat God hem wegnam.”

Genesis 5:24

We lopen wat af in ons leven. We rennen, vliegen, hollen, draven. Maar wandelen? Sinds de corona tijd wandelen we weer meer. Wandelen doen we met een doel. Bewust stappen zetten, een wandeldoel kiezen. Een bepaalde afstand lopen. Geestelijk wandelen gaat nog dieper. Een leven lang wandelen met God is anders dan een leven lang lopen met God. Wat daarmee samenhangt, is dat je tijd vrij maakt om te wandelen met God en de rust neemt om Hem in jouw leven te laten spreken.

“Dit is de lijst van Adams nakomelingen. Toen God Adam schiep, maakte Hij hem zo dat hij leek op God. Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij de mensen. Toen Hij hen geschapen had, zegende Hij hen en noemde hen mens. Toen Adam 130 jaar was, verwekte hij een zoon die op hem leek, die zijn evenbeeld was. Hij noemde hem Set.”

Genesis 5:1-3

Toen God Adam schiep, schiep God Adam naar Zijn evenbeeld. Maar Adam liep bij God vandaan. Adam kreeg nakomelingen, Kaïn en Abel, maar Abel werd vermoord en Kaïn liep bij God en zijn familie vandaan. Daarna kreeg Adam weer een zoon, Set. Die leek op hem, Adam, en was zijn evenbeeld. Niet meer op het beeld van God, maar wel op het beeld van Adam, die Gods beelddrager was, hoe gebroken ook. God gaat voort met zijn werk. Uit Adam komt de hele mensheid voort. Kaïn was geen beelddrager van God, hij liep bewust bij God vandaan, maar Set was dat weer wel. De Bijbel noemt dat hier expliciet. Wiens beeld draag ik? Kies ik voor een bestaan als beelddrager van God of loop ik ook steeds bij Hem vandaan?

“Toen ging Kaïn bij de HEER vandaan en hij vestigde zich in Nod, een land ten oosten van Eden.”

Genesis 4:16

Kaïn ging niet zomaar weg, toen hij zijn broer had gedood. Er staat: Toen ging Kaïn bij God vandaan. Bewust. God confronteerde hem al met zijn verzet tegen God en Kaïn spreekt daar ook “gewoon” met God over. Bizar eigenlijk. Met God spreken en dan toch bewust bij Hem vandaan gaan. Een leven zonder God is een onaf bestaan. Dolend en zwervend zal Kaïn over de wereld gaan. Onrustig. Nooit echt Thuis, aan het Vaderhart. Daar kiest Kaïn dus bewust voor. Huiveringwekkend.

“Allen zijn afgedwaald, allen ontaard, geen van hen deugt, niet één.”

Psalm14:3

Dwazen….. ze zijn ontaard, zegt vers 3. Ontaard: dat betekent: ze hebben hun ware aard verloren, zijn niet meer “geaard”. Ten diepste is dat zo. Na de zondeval zijn we allemaal in zekere zin “ontaard.” We hebben geen natuurlijke, oorspronkelijke “voeling” meer met de aarde, de woonplaats die God voor de mensen had bedoeld. Maar God zij dank, dank zij het kruis dat op onze aardbodem heeft gestaan, mogen wij opnieuw “aarden”, “ wortelen”. Deze aarde wordt vernieuwd, gelouterd en wij mogen dankzij Jezus offer straks wonen op de vernieuwde, gelouterde aarde. Dan zullen we weer “geaard” zijn, geworteld, gegrondvest. Maar de dwazen, die zeggen: er is geen God? Zij zijn ontaard. Voor hen is in Gods nieuwe wereld geen plaats om te “aarden” als zij zich niet bekeren.

1^e Startzondag jaarthema (het gebed dat Jezus ons zelf leerde)

Onze Vader die in de hemelen zijt

“U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te worden – door Hem roepen wij God aan met ‘Abba, Vader’. De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn.”

De discipelen zagen aan Jezus hoe Hij omging met Zijn Vader in de hemel. Heer, leer ons ook bidden, vroegen zij Hem. En Jezus leerde hun bidden en begon zijn gebed met de woorden “Onze Vader, die in de hemelen zijt.” Dat is zó ontzettend mooi: God je Váder mogen noemen! En niet alleen maar míjn Vader, maar ónze Vader. Abba, Papa, Vader. Paulus heeft dit onderwijs van Jezus overgenomen. Lieve mensen, roept hij de christenen in Rome toe: jullie hebben de Geest toch ontvangen om Gods kinderen te worden en Hem met Abba, Papa, Vader, aan te roepen? Die Geest verzekert jullie dat je Gods kinderen BENT! Dan leef je toch niet meer in angst, in onvrijheid? Ga in die kracht staan! Je bént Gods geliefde kind.

“Ga niet het pad van goddelozen,
bewandel niet de weg van wie boosaardig zijn.
Mijd hun weg, betreed hem niet,
ga eraan voorbij, loop door.
Zij rusten niet voor ze kwaad hebben gedaan;
wanneer ze anderen niet ten val brengen,
kunnen ze de slaap niet vatten.
Ze voeden zich met goddeloosheid,
bedrinken zich aan geweld.”

Spreuken 4: 14-17

Mijd het pad van de goddelozen… betekent dit dat we aan wereldmijding moeten doen? Nee, daarom is het ook goed om Bijbelteksten in hun context te lezen. Goddelozen voeden zich met goddeloosheid en bedrinken zich aan geweld. Dat is het punt juist. Eten en drinken….. fysiek gezien hebben we allemaal voedsel en vocht nodig. Maar christenen, die het avondmaal vieren, het brood en de wijn drinken om het offer van Jezus Christus te gedenken, kúnnen zich niet voeden met goddeloosheid en geweld….. dat gaat in der eeuwigheid nooit samen!

“Geen is er heilig als de HEER,
er is geen andere god dan U,
geen rots is er als onze God.”

1Samuel 2:2

De lofzang van Hanna. Is het je wel eens opgevallen dat de lofzang van Maria, die zij zong nadat ze heeft gehoord dat zij de moeder van de Messias mocht worden, heel veel lijkt op de lofzang van Hanna? (Lukas 1:46) Twee vrouwen, beide in bijzondere omstandigheden, die beseffen dat hun zwangerschap verder en dieper reikt dan het gewone. Het geeft hen een diep besef van Wie God is. Heilig, een rots waarop je kunt bouwen, het fundament van ons leven. Heb jij dat ook wel eens, een plotseling diep besef wie God is? Ondanks je omstandigheden?

“Elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden. – Veelvuldig blijkt uw trouw!”

Klaagliederen 3:23

Elke morgen schenkt God nieuwe weldaden. Neem iedere ochtend bij het wakker worden tijd om je Schepper te ontmoeten. Dank U God! U bewaarde mij deze nacht. Er ligt een nieuwe dag voor mij. Ik wil U vertellen hoe het met mij is en wat ik van deze dag verwacht. Ik leg voor U neer, waar ik moeite mee heb of tegenop zie. En Heer, alstublieft, laat mij ook vandaag leven tot Uw eer. Laat mij Vertellen van uw liefde voor de mensen. En geef, dat ik vandaag van betekenis mag zijn voor de mensen om mij heen. Ik krijg van U een nieuwe dag. Kostbare tijd.

“op het marktplein ging hij (Paulus) dagelijks in debat met de mensen die hij daar aantrof. Onder hen waren ook enkele epicurische en stoïsche filosofen, van wie sommigen zeiden: ‘Wat beweert die praatjesmaker toch?’ Anderen merkten op: ‘Hij schijnt een boodschapper van uitheemse goden te zijn,’ want hij verkondigde het goede nieuws over Jezus en de opstanding.”

Handelingen 17: 17 en 18

Jezus en Anastasia. De Grieken willen wel wat meer weten over die “uitheemse goden”, waar Paulus over spreekt. Paulus heeft het over Jezus en over zijn opstanding. In het Grieks wordt dit vertaald met “Anastasia”, dus denken de Grieken dat Paulus het over 2 goden heeft. Het is zo mooi om te zien dat Paulus zich op die manier aansluit bij zijn gehoor. Bij de Joden sluit Paulus aan op het oude Testament, de geschriften die zij kennen. De Grieken weten niet veel over de Bijbel. Daarom benadert hij hen anders. Zelfs in zijn woordkeus sluit hij aan op hun begrippen. Hij noemt in vers 24 het Griekse woord “kosmos” voor de aarde. Wat kunnen we van Paulus leren? Hoe sluit ik aan bij de belevingswereld van vandaag, een wereld die soms nooit van God heeft gehoord?

“Daarop besloten de hogepriester en zijn medestanders, de sadduceeën, in te grijpen. Vervuld van jaloezie als ze waren, lieten ze de apostelen gevangennemen en opsluiten. s’ Nachts opende een engel van de Heer echter de deuren van de gevangenis, bracht hen naar buiten en zei: Ga naar de tempel en spreek daar tot het volk over alles wat het nieuwe leven aangaat.’ De apostelen gaven hieraan gehoor en gingen bij het aanbreken van de dag naar de tempel, waar ze hun onderricht voortzetten.”

Handelingen 5:17-21

Een weggerolde steen voor het graf, een gevangenisdeur die opengaat…het zijn wonderen van God. Stel je de verbazing van de apostelen eens voor. Met elkaar zaten ze gevangen, waarschijnlijk bij elkaar in een te krappe cel. De celdeur gaat open en er staat een engel in de deuropening die hen naar buiten brengt. Niet alleen dwars over de slapende wacht voor hun deur heen, maar ook door de gangen en poorten van het complex heen. 12 mannen die zomaar naar buiten lopen met een engel voorop. Wonderen zijn soms te wonderlijk om te geloven. En daar komt het bij wonderen en tekenen nu juist op aan. Geloof je het wonder dat je ziet en meemaakt? Beschouw je het ook als een wonder? Of doe je het af met: nou, toevallig….. Wonderen in het groot en wonderen in het klein, leer ze te zien en te duiden. De wonderen zijn nog steeds de wereld niet uit.

“Nog eens zei Jezus: ‘Vrede zij met jullie! Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.’”

Johannes 20:21

Als angsthazen hadden ze zich opgesloten, de discipelen. Ze waren bang voor de Joden. Verward. Onzeker. Wat gebeurt er toch allemaal? En dan staat Jezus in hun midden. “Vrede zij met jullie!” En Hij herhaalt dit nog een keer, met nog een toevoeging. Zoals de Vader Mij zond, zo zend ik jullie. Weg met die angst, kom uit je afgesloten kamer vandaan en ga de wereld in. Vertel het aan de mensen dat Ik leef, dat Ik de dood heb overwonnen en dat Ik mijn vrede aan iedereen wil geven die in Mij gelooft! Jezus haalt ons misschien niet uit moeilijke situaties, maar Hij helpt ons wél om er door heen te komen. Zijn vrede gaat met je mee.

“Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende, zegt tegen de HEER: ‘Mijn toevlucht, mijn vesting, mijn God, op U vertrouw ik.’”

Psalm 91:1,2

De dichter begint met uit te leggen wie God voor hem is. Dat is een cruciaal uitgangspunt. Stel eerst die vraag: Wie is God voor mij? God is de Allerhoogste en de Almachtige! Dat zijn twee namen, waarin doorklinkt hoe groot en machtig God is. Namen, waarin ook doorklinkt dat God ons verstand te boven gaat. Jou zal niets overkomen? Als je vers 3-13 erbij leest, dan lijkt dat misschien zo. Maar het mooiste staat in vers 15: wie Mij aanroept geef Ik antwoord, in de nood zal Ik bij hem

zijn. Wát er ook gebeurt in je leven, als je wandelt met God, als je schuilt bij Hem, als je overnacht in Zijn schaduw, dan zal Hij in de nood bij je zijn. Durf jij daarop te vertrouwen?

“Hij geeft zijn rijke gaven aan allen die Hem aanroepen, want er staat: ‘Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered.’”

Romeinen 10: 12b en 13

Als je in Jezus gelooft, zul je worden gered. Is het zó eenvoudig? Ja.

Paulus herhaalt hier wat Petrus ook al zei in Handelingen 2:37 en 28. Is dat makkelijk? Nee. Want dit “eenvoudige” evangelie van je redding betekent, dat je het niet zelf kunt. Dat je erkent dat je Jezus nodig hebt, inclusief zijn offer aan het kruis. Voor mij, voor jou, voor ons allemaal. Redding wordt gegeven aan iedereen die zichzelf onmachtig acht om zichzelf te redden. God heeft ons heel veel gaven en talenten gegeven. Maar niet de gave om onszelf te redden. Durven we onszelf met huid en haar uit te leveren aan Jezus en zijn volbrachte offer aan het kruis?

“Verheug je er echter niet over dat de geesten zich aan jullie onderwerpen, maar verheug je omdat jullie naam in de hemel opgetekend is.’ Op dat moment begon Hij vervuld van de heilige Geest te juichen en zei: ‘Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.”

Lukas 10:20-21

Een juichende Jezus, dat zien we niet vaak in de Bijbel. Maar het is ook bijzonder wat hier gebeurt. Jezus is vervuld van de Heilige Geest en begint Zijn Vader te loven. Hij verheugt zich niet in zichzelf, wat heel terecht zou zijn in zijn geval, maar in het feit dat mensen getuigen zijn van wie Jezus is. En dat hun namen in de hemel opgetekend zijn. Jezus viert dit met Zijn Vader en de Heilige Geest en geeft God de eer. Ontroerend mooi om te zien en te horen. De Heilige Drie Eenheid.

“Toen Esau veertig jaar was trouwde hij met Jehudit, die een dochter was van de Hethiet Beëri, en met Basemat, een dochter van de Hethiet Elon. Zij waren een bron van voortdurende ergernis voor Isaak en Rebekka.”

Genesis 26:34 en 35

Esau is 40 jaar als hij trouwt met 2 vrouwen. Zij waren een voortdurende bron van ergernis voor Isaak en Rebekka. Waarom? Dat staat er niet bij, maar deze vrouwen zullen ongetwijfeld hun eigen goden hebben meegebracht. Ondanks zijn ergernis over de vrouwen van Esau wil Isaak toch Esau zegenen omdat zijn maag de liefde kleurt. In de eerste verzen van Genesis 27 heeft Isaak het zelfs niet eens over een zegen voor zijn zoon Jakob. Is Isaak vergeten wat God heeft gezegd? Is Isaak ook vergeten dat Esau zijn eerstgeboorterecht heeft verkwanseld? In het gezin van Isaak was veel mis en het is verdrietig dat vader Isaak en moeder Rebekka elk hun eigen “kindvoorkeur” hebben, maar het is vooral verdrietig dat ze in deze kwestie niet met God rekenen en voor eigen rechter spelen.

“Amen”

Mattheus 6: 13

Amen…. een prachtig woord, dat in bijna iedere taal ook zó wordt uitgesproken. Het woordje “amen” komt ruim 100 x in de Bijbel voor en het betekent: waar en zeker. Je kunt er van op aan. De Heidelbergse Catechismus verwoordt het heel mooi: “Amen betekent: het is waar en zeker. 
Want mijn gebed wordt veel zekerder door God verhoord dan ik in mijn hart voel dat ik dit van Hem verlang.” Door het “Amen” uit te spreken markeer je niet alleen het einde van je gebed, maar spreek je ook de belijdenis uit: ik weet heel zeker dat God mij heeft gehoord.

“Want aan U behoort het koningschap, de macht en de majesteit, in eeuwigheid.”

Mattheus 6: 13

Want aan u behoort het koningschap, de macht en de majesteit, tot in eeuwigheid…..Want. Dit woord luidt een conclusie in. In de slotwoorden van het ónze Vader wordt heel het gebed overzien. En wordt de enige pleitgrond voor dat bidden als een belijdenis voor God omhoog geheven: Want van U is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid’. De lofprijzing is voor God omdat alleen Hij het waard is de eer te ontvangen. Dat alleen Hij zó machtig is, dat Hij de gebeden van Zijn kinderen kan verhoren. Het gebed eindigt juichend: want van U is het koninkrijk!

“En breng ons niet in beproeving, maar red ons van het kwaad”

Mattheus 6: 13

En breng ons niet in beproeving, maar red ons van het kwaad…….Brengt God ons in beproeving? In andere vertalingen: brengt God ons in verzoeking? Waarom zou onze Vader in de hemel, die alles weet, ons verzoeken? In 1 Korintiërs 10:13 lezen we: “u hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw kracht wordt beproefd. Hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg zodat u haar kunt doorstaan.” God verzoekt ons niet, maar Hij staat wel toe dat wij in omstandigheden terechtkomen waarin ons geloof op de proef wordt gesteld en sterker wordt gemaakt. Wij staan altijd klaar om een ander de schuld te geven, of God de schuld te geven, maar God wil ons juist redden van het kwaad. De vraag is: wil ik mij láten redden?

“Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven wie ons iets schuldig is.”

Mattheus 6: 12

Vergeef ons onze schulden zoals ook wij vergeven wie ons iets schuldig is…..In deze bede gaat het “vergeving schenken aan anderen” vooraf aan het zelf krijgen van vergeving. Dat zien we aan het woordje “zoals”. Zijn wij daar altijd goed van doordrongen? Vergeven wij een ander wel zo gemakkelijk? Wij kunnen soms zo vast zitten aan  ons eigen gelijk…. Zijn we bereid om over onze schaduw heen te springen, ook al is dat soms ontzettend moeilijk, als je bedenkt wat anderen jou hebben aangedaan? Vergeten hoeft niet, maar bij vergeving vind je innerlijke rust.

“Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben.”

Mattheus 6:11

Geef ons vandaag het brood dat we nodig hebben…..Vandaag. Kinga Ban zong hier ook over, al is dat in een ander verband. Vandaag: dat is alles wat je hebt, morgen komt later en gisteren is al weer weg. Morgen komt later, wie dan leeft wie dan zorgt? Zo leven wij meestal niet, met onze maandsalarissen, onze planningen, onze todo-lijstjes, onze verzekeringen voor de oude dag en ga zo maar door. Leven op het ritme van vandaag. Dat leerde Israël in de woestijn, met het dagelijkse manna, maar wij zijn ver van zo’n leven afgedwaald. Is dat erg? Dat hoeft niet erg te zijn, als we maar nooit vergeten dat God de Schepper en Gever van alles is. Dat maakt dat we van Zijn gekregen zegeningen ook moeten kunnen uitdelen. Genoeg is genoeg, meer is lang niet altijd beter, sterker nog: van geven en delen word je blij.

“laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel.”

Mattheus 6:10b

Laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel…… de hemel is dus het ijkpunt. Daar wordt Gods wil gedaan. Wij hebben de keuze: doen we wat God wil of doen we wat we zelf willen? Door de Heilige Geest, die in ons woont en in ons werkt, mogen we leren om onze wil steeds meer in overeenstemming te brengen met Gods wil. Dit is zo’n mooie bede: Heer, laat uw wil op aarde gedaan worden, zoals in de hemel….. er spreekt een hemels verlangen uit.

“laat uw koninkrijk komen,”

Mattheus 6:10a

Laat uw koninkrijk komen… Soms zeggen mensen: ik sta al met 1 been in het graf. Christenen kunnen het veel positiever zeggen: wij staan al met 1 been in Gods nieuwe wereld, in Gods koninkrijk. Met de komst van Jezus is er een nieuwe werkelijkheid gekomen waarin Gods koninkrijk steeds meer doorbreekt. Dat koninkrijk mogen wij uitdragen in ons leven. Ons leven heeft NU al eeuwigheidswaarde! Gods heilsplan is gericht op de aarde, bij de wederkomst van Jezus mogen wij het leven ten volle leven in Gods heerlijke nabijheid.

“laat uw naam geheiligd worden,”

Mattheus 6: 9B

Laat uw naam geheiligd zijn…Geheiligd zijn, heiligen, dat betekent: apart zetten, alle eer geven, de grootste rol geven. Gods naam heiligen, wat heilig je dan precies? In het Oude Testament zegt God tegen Mozes dat hij tegen de Israëlieten moet zeggen dat Gods naam “Jahweh” is: Ik Ben en Ik zal er zijn. God IS er en Hij zal er altijd zijn. Dat laatste houdt ook een belofte in. Zijn naam heiligen gaat dus verder dan alleen maar niet vloeken. God, die er altijd voor ons zal zijn, moet de hoogste plaats in ons leven hebben, alle eer en alle glorie. Hoe maak je dat concreet in je dagelijkse leven?

“Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel,”

Mattheus 6:9a

Onze Vader….. Het was voor de discipelen best wennen, dat Jezus zo vrijelijk omging met God, zijn Vader. Ze hadden zelf heel anders leren bidden. God was voor hen een heilige God, die sprak je niet zomaar aan. Jezus noemt God “Mijn Vader, Abba, Papa”. En als Jezus zijn leerlingen gebedsonderwijs geeft, komen ze met de vraag: leer ons bidden. Het komt voort uit een diep verlangen om ook zo dicht bij de Vader te leven. Het bijzondere is, dat Jezus zijn gebedsonderwijs niet begint met: “ Mijn Vader, die in de hemel woont”, nee, Hij heeft het over “Onze” Vader. De Vader van Jezus, van zijn discipelen, maar ook de Vader van jou en mij! En als Zijn kind mag je alles aan Hem vragen en bij Hem neerleggen.

“Er kwamen enkele leerlingen uit Judea, die betoogden dat de broeders zich moesten laten besnijden, overeenkomstig het door Mozes overgeleverde gebruik, omdat ze anders niet konden worden gered. Dit leidde tot grote onenigheid met Paulus en Barnabas en mondde uit in een felle woordenstrijd. Besloten werd dat Paulus en Barnabas, samen met enkele andere leerlingen, naar Jeruzalem zouden gaan om deze kwestie voor te leggen aan de apostelen en de oudsten.”

“In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is.”

Handelingen 15: 1,2 en 28

Tweedracht en verschil van mening. Het sloop toen, in Handelingen 15, ook al de prille kerk binnen en sindsdien is het niet veel beter geworden. Handelingen 15 leert ons een belangrijke les: hoe ga je met verschillen om en hoe los je het op? Het begon in Handelingen met onenigheid en het eindigt met eenheid. Vraag je altijd af, bij verschil van mening: hangt mijn REDDING hier van af? Want het is God die ons inlijft en ons uitzendt om de mensen te vertellen over zijn koninkrijk dat is, dat komende is en nog zal komen en waarvan Hij zielsgraag wil, dat ook zij die Hem nog niet kennen, daar onderdeel van mogen zijn! Zoek in dat koninkrijk de eenheid met elkaar en met andere christenen.

“Allen die tot geloof gekomen waren, leefden eendrachtig samen. Geen van hen beschouwde zijn bezittingen als zijn persoonlijk eigendom, want ze hadden alles gemeenschappelijk. De apostelen bleven met grote kracht getuigen van de opstanding van de Heer Jezus, en God begunstigde allen rijkelijk. Niemand onder hen leed gebrek: wie een stuk grond of een huis bezat, verkocht het, bracht de opbrengst naar de apostelen en legde die aan hun voeten neer, waarna het geld naar behoefte onder de gelovigen werd verdeeld.”

Handelingen 4:32-35

Wordt hier de ideale kerk geschetst en moeten wij naar datzelfde plaatje streven? In dit gedeelte valt op, dat de apostelen krachtig getuigden van de opstanding van Jezus en dat God hen rijk begunstigde. Dat is de essentie. Het evangelie van Jezus dood en opstanding moet verder worden verteld! En als dat gebeurt, zegent God hen. Ze hoeven zich geen zorgen te maken over eten en drinken of een dak boven het hoofd. God zegent de mensen die krachtig over Jezus getuigden. Het geld werd onder de gelovigen verdeeld. Onze tijd is anders. De meeste gelovigen in Nederland lijden geen gebrek. Maar wat zegt die gedeelte ons dan wel? Getuigen wij krachtig over Jezus dood en opstanding? En zo ja, merken we dan dat God dat zegent? Voel ik me gezegend?

“‘Maar,’ staat er, ‘telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.’ Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid.”

2Kor 3: 16 en 17

Vrijheid. Onder het begrip vrijheid wordt vaak verstaan: autonomie, zelf kunnen bepalen wat je kunt doen of hoe je kunt leven, nergens aan gebonden zijn. Ten diepste is dat niet waar en is ieder mens wel gebonden aan iets of iemand, waar hij rekening mee moet houden. De Bijbel zegt, dat waar de Geest van God is, vrijheid is. Vrijheid wordt gevonden op de plekken waar we leven zoals God het wil. Niet gebonden aan de machten en krachten die ons afhouden of wegtrekken van het leven zoals God het voor ons heeft bedoeld. Een leven zoals God het heeft bedoeld, zet je juist in de echte vrijheid.

“Ik héb U horen spreken, en nu heb ik gezien wie U bent. Daarom zal ik verder zwijgen, nu vind ik troost voor mijn kommervol bestaan.’”

Job 42:5 en 6

Het lijden van Job, het lijden van de wereld: je komt er nooit klaar mee. Niet in het verklaren waarom het lijden de ene mens meer treft dan de ander. Niet waarom God het lijden toelaat. Maar we zien hier bij de lijdende mens Job wel iets moois gebeuren. God geeft Job geen verklaring. Wij hebben de verklaring bij Job wèl, omdat de Bijbel ons een kijkje achter de schermen geeft. Maar we zien bij Job een gedragsverandering, waardoor hij met het lijden kan dealen. Job heeft troost gevonden in zijn moeitevolle leven. Hij heeft God horen spreken en gezien Wie God écht is. En daarin vindt hij troost. Wat leer jij hier van Job?

“Maar de HEER zei: ‘Is het terecht dat je zo kwaad bent?’”

“Maar God zei tegen Jona: ‘Is het terecht dat je zo kwaad bent over die boom?’”

Jona 4: 4 en 9

God stelt hier 2 vragen aan Jona: is het terecht dat je zo kwaad bent; en: is het terecht dat je zo kwaad bent over die boom? En God laat zien hoe kortzichtig Jona is. God kan een boom laten opschieten en na 1 dag weer laten verdorren. Welk recht hebben wij, mensen om meer verdriet te hebben over een boom die in 1 dag opkomt en weer verdort, dan over een stad met 120.000 inwoners die dreigt vernietigd te worden? En wij? Zijn wij ook maar 1 haar beter dan Jona? Wat doet het ons, als we het leed van zoveel duizenden mensen in de wereld om ons heen zien?

“Dit wekte grote ergernis bij Jona en hij werd kwaad. Hij bad tot de HEER: ‘Ach HEER, heb ik het niet gezegd toen ik nog thuis was? Daarom wilde ik naar Tarsis vluchten. Ik wist het wel: U bent een God die genadig is en liefdevol, geduldig en trouw, en bereid het onheil af te wenden. Laat mij maar sterven, HEER: ik ben liever dood dan dat ik zo verder moet leven.’”

Jona 4: 1-3

Iedere evangelist zou diep en diep dankbaar zijn wanneer zijn prediking het effect had dat 120.000 mensen tot bekering kwamen en voortaan God gingen dienen. Wat een geweldige vrucht en bekroning op het werk! Zo niet Jona. Zie je wel, ik wist het wel, dat U de stad niet zou treffen als de mensen zich bekeerden! Huh? Ziet Jona liever dood en verderf dan bekering? Hoe zit dat met mij? Kan ik dankbaar zijn als een terrorist zich tot God bekeert? God is een God van liefde en genade. Bij Hem is ALTIJD een weg terug.

“Nineve was een reusachtige stad, ter grootte van drie dagreizen. Jona trok de stad in, één dagreis ver, en riep: ‘Nog veertig dagen, dan wordt Nineve weggevaagd!’”

Jona 3: 3b, 4

Jona reist gehoorzaam naar Nineve, in die tijd de grootste stad ter wereld, met zo’n 120.000 inwoners. Jona reist 1 dagreis ver Nineve in om zijn oordeelsprofetie uit te spreken. Hij had er veertig dagen de tijd voor, maar dat vond hij te veel moeite. Gauw je verhaal doen en dan wegwezen. Maar het wonderlijke gebeurt: zijn profetie wordt opgepikt, de mensen doen boete en de koning beveelt dat iedere inwoner met zijn kwalijke praktijken moet stoppen. Wat een effect na 1 dag prediken! De inwoners van Nineve keren zich om naar God.

“Opnieuw richtte de HEER zich tot Jona: ‘Maak je gereed en ga naar Nineve, die grote stad, om haar aan te klagen met de woorden die Ik je zeg.’ En Jona maakte zich gereed en ging naar Nineve, zoals de HEER hem had opgedragen.”

Jona 3:1-3

Jona krijgt een tweede kans. God heeft hem gered uit een vliegende storm en hij wordt op het strand uitgespuugd door de vis. En daar “vist” God hem weer op. Dit keer gehoorzaamt Jona. Hoe groot en geduldig is God! We krijgen bij Hem altijd een tweede kans. God verstoot zijn onwillige kinderen niet! Dit keer gehoorzaamt Jona. Hij twijfelt nu geen moment en gaat op weg. God kan en wil Jona nog steeds gebruiken. Dat geldt ook voor jou en mij. God kan ons altijd gebruiken, hoe ongehoorzaam we ook geweest zijn!

“De HEER liet Jona opslokken door een grote vis. Drie dagen en drie nachten zat Jona in de buik van de vis.”

“Toen, op bevel van de HEER, spuwde de vis Jona uit op het droge.”

Jona 2: 1 en 11

Over sommige gebeurtenissen in de Bijbel kunnen mensen lacherig doen. Een pratende slang? Een pratende ezel? Een vis, waarin een mens drie dagen kan overleven? Of ze benaderen het rationeel, want wetenschappelijk gezien “passen” mensen wel in vissen van 25 meter. Maar zullen we het wonder niet gewoon een wonder laten zijn? Er staat heel duidelijk, dat de God, die hemel, zee en aarde heeft geschapen en voor Wie niets onmogelijk is, een vis beschikte om Jona op te slokken. En diezelfde God beveelt de vis na drie dagen dat hij Jona weer moet uitspugen. Niet in zee, maar op het droge land. Wat een God heeft Jona! En wat een God hebben wij! Geloof jij in het wonder van de vis?

“De HEER richtte zich tot Jona, de zoon van Amittai: ‘Maak je gereed en ga naar Nineve, die grote stad, om haar aan te klagen, want Ik heb gezien hoe haar inwoners zich misdragen.’ En Jona maakte zich gereed, maar vluchtte naar Tarsis, weg van de HEER. Hij ging naar Jafo en vond er een schip met bestemming Tarsis. Hij betaalde de overtocht en ging aan boord om mee te varen naar Tarsis, weg van de HEER.”

Jona 1:1-3

Veel mensen zouden heel graag van God willen horen welke kant ze moeten opgaan. Of wat de Heer van hen verwacht. Wie wil nu niet Gods stem horen met een gerichte opdracht? Nou, Jona in elk geval NIET. Hij kreeg een duidelijke opdracht: ga naar Ninevé en zeg het oordeel aan. Maar Jona heeft hier geen zin in. Het volk Israël Gods woorden aanzeggen? Prima. Maar toch zeker niet die heidenen! Het heil is toch voor de Joden, niet voor de heidenen? Dus gaat Jona niet linksaf, maar rechtsaf. Niet naar het Oosten, maar naar het Westen. Weg van God, weg van de opdracht. Maar zeg eens eerlijk: wat zou jij doen als God jou opdracht geeft om het oordeel aan te zeggen over IS? Of over Iran? Over Poetin?

“Draag elkaars lasten, zo brengt u de wet van Christus tot vervulling..”

Galaten 6: 2

Jezus is de vervulling van de wet. Hij droeg onze zonden, onze schuld weg, aan het kruis. Zo zijn wij van de zware last van Gods toorn bevrijd. Dat betekent niet, dat er geen zonde en geen moeite meer is. God draagt ons op, om, net als Jezus, nu ook elkáárs lasten te dragen. Elkaar te helpen om zonde in ons leven te overwinnen, als we dat moeilijk vinden. Vraag anderen om hulp als je van jezelf weet, dat je steeds opnieuw worstelt met bepaalde zonden. Vraag hulp, als je moeite en lijden ondervindt en help anderen, die moeite en lijden ondervinden. Zo brengen we, met elkaar de wet van Christus in vervulling. Makkelijk? Nee, zeker niet! Maar het mooie is: elke dag krijgen we van God weer een nieuwe kans!

“Daarom zeg Ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.”

Marcus 11:24

We mogen bij God aankloppen in kinderlijk  vertrouwen. Als een kind bij zijn ouders vraagt om een knuffel, nieuwe schoenen of een snoepje, krijgt het misschien te horen: ja, nog niet, of nee. Zo is het ook met ons bidden en vragen bij God. We mogen Hem in kinderlijk vertrouwen alles vragen. Soms zegt God “ja”,  soms “nee” en soms ”nog niet”. Maar Hij hoort ons ALTIJD. Dus leg al je vragen, je twijfels, je wanhoop, maar ook je lofprijzing, maar bij Hem neer. Hij weet in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid, wat het beste voor jou is.

“Een mens kiest in eigen ogen steeds de juiste weg, de HEER toetst wat hem ten diepste beweegt. Vertrouw bij je werk op de HEER, en je plannen zullen slagen.”

Spreuken 16: 2,3

We maken plannen, ons hele leven lang. En we zijn als mens heel erg geneigd om die plannen vooral zelf te maken; en we vragen hooguit onze geliefden om advies. Spreuken houdt ons in alle wijsheid een andere route voor: leg je plannen eerst neer bij God en vraag Hem of Hij jou duidelijk wil maken of jouw plannen ook goed passen in Zijn plan. En vertrouw niet op je eigen inzichten maar vertrouw allereerst op Hèm. Als je jouw plannen toevertrouwt aan God, dan betekent dit dat je Hem raadpleegt en met Hem over je plannen praat. Hij zal je echt wel duidelijk maken of jouw plannen goed zijn! En natuurlijk geeft God ook wijze mensen in jouw omgeving die jou van advies kunnen dienen.