Tekst van de dag

“Maar wie kan al zijn fouten kennen? Spreek mij vrij van verborgen zonden.”

Psalm 19: 13

Zondag zagen we hoe David, de dichter van Psalm 19, de wetten van God een volmaakte levenskracht voor de mens noemt. Hier gaat de psalm over in een gebed. Vandaag zien we, dat ook David zich ervan bewust is, dat geen mens de wet van God kan houden. Hoe vaak gaan ook wij niet de mist in? En hoe vaak, hebben we zelfs soms geen idee, welke schade we aanrichten met woorden en daden, waarvan we ons niet bewust zijn dat ze zoveel impact hebben op een ander? Ik bid: “Heer, vergeef mij mijn onbedachtzaam uitgesproken woorden, mijn “niet zuiver spreken over een ander”, mijn onbedachtzame kopen van spullen die niet op een rechtvaardige manier zijn gemaakt, mijn verspilling van voedsel en grondstoffen en help mij, om me bewust te worden van mijn verborgen zonden.”

“Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.”

Galaten 5:1

Vandaag vieren wij 80 jaar bevrijding. Dat is een enorm groot goed, dat we willen koesteren, in een wereld, die steeds dreigender wordt. Maar vrij zijn in Christus betekent zoveel meer, dan leven in een vrij land. Wij zijn vrij van de bezettende macht, die ons van 1940-1945 in de greep hield. Maar er zijn zoveel meer bezettende machten, waar wij soms slaafs achternalopen. Vier je vrijheid in Jezus Christus, laat anderen ook in die vrijheid delen en leef je leven, met de Heilige Geest in je hart, want waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid! (2 Korinthiërs 3: 17)

“De wet van de HEER is volmaakt: levenskracht voor de mens. De richtlijn van de HEER is betrouwbaar: wijsheid voor de eenvoudige.”

Psalm 19: 8

Gisteren zagen we, hoe de hemel en het uitspansel blijk geven van Gods majesteit en werk. Verderop in de psalm gaat de dichter, David, over op het roemen van de wet van God. Wij houden vaak niet zo veel van regeltjes. We denken dat ze ons inperken. Maar hoe veel beter zou de wereld niet worden, als de wet van God, samengevat in de 10 geboden, wereldwijd wordt nageleefd? Dan lopen we geen andere goden achterna, dan eren we onze ouders, omdat ook zij óns als kinderen eren, dan roddelen en doden we niet meer omdat we niet bedreigd worden. Dan stelen we niet, omdat we elkaar allemáál het goede gunnen. De 10 geboden: eenvoudige en betrouwbare wijsheid. Heer, help mij om deze eenvoudige, wijze, levenskrachtige geboden elke dag opnieuw na te leven. Tot úw eer en tot heil van mijn naaste en mijzelf!

“De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen, de dag zegt het voort aan de dag die komt, de nacht vertelt het door aan de volgende dag.”

Psalm 19: 2 en 3

Ga eens in het gras liggen, je armen wijd uitgestrekt en kijk omhoog. Zie je de wolken, de lucht? Eindeloos gaan de wolken voort, soms drijven ze langzaam en kabbelend voort, soms worden ze opgejaagd door de harde wind. En soms zie je helemaal geen wolken, alleen een eindeloze blauwe lucht. Wat vertelt de hemel jou? Dat uitspansel, waar geen einde aan komt? Zie je ook daarin Gods majesteit? David, de dichter van psalm 19, ziet het wél. Hij zag de eindeloze voortgang van Gods werk in de hemel, het uitspansel, de immer voortgaande lijn van Gods plan met deze wereld. Hij ziet hoe ook de schepping het verhaal van Gods plan met de wereld vertelt; dag en nacht geven ze het verhaal door. Zie jij God in de wolken, in de lucht?

“Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij er het leven bij inschiet? Wat zou een mens niet overhebben voor zijn leven?”

Mattheüs 16:26

Je kunt de hele wereld proberen te winnen. Je kunt bezig zijn met alles wat er op aarde belangrijk is. Je kunt streven naar altijd maar meer en altijd maar beter. Maar brengt je dat het werkelijke geluk? Heeft iemand ooit zijn huizen, zijn verzameling oldtimers en zijn monumentale jachten mee kunnen nemen in het graf? Zonder God is alle aardse materie niets waard. Zonder God loop je het échte leven mis. Het leven in al zijn volheid, rijkheid, kleurigheid. Verlies God niet bij al het streven naar aardse rijkdommen. En zal God je in de eeuwigheid ook niet alles schenken?

“Huldig de HEER bij de klank van de lier, speel voor Hem op de tiensnarige harp. Zing voor Hem een nieuw lied, speel en zing met overgave…”

Psalm 33: 2,3

Juich, zing, speel voor God met overgave. Je kunt niet stil blijven zitten, als je God looft met heel je hart, heel je verstand en heel je gevoel. Zing een nieuw lied, zing nieuwe woorden die in je opkomen, maak Hem groot met de woorden, die God je zelf aanreikt in de Bijbel. Het maakt niet uit of je met een zuivere stem zingt, zing vanuit je hart je geloof naar binnen en laat het uitwerken in je hart, zodat het tot glorie van God zal zijn en heilzaam voor jezelf en je naaste uit zal werken.

“Jozua liet twaalf mannen aanwijzen, één uit elke stam van Israël, en nadat hij hen bij elkaar geroepen had, zei hij tegen hen: ‘Ga voor de ark van de HEER, uw God, de Jordaan in. U moet allemaal één steen op uw schouders nemen, één voor elke stam van Israël. Ze zullen een gedenkteken voor u zijn.”

Jozua 4: 4-6

De 12 gedenkstenen moest het volk van Israël plaatsen om zo hun kinderen te vertellen wat God voor hun volk gedaan heeft. We hebben allemaal eigenlijk wel gedenkstenen. Momenten waarop we Gods werk in ons leven hebben mogen ervaren. Misschien zijn het juist momenten waarop we ons des te meer bewust waren dat God in ons leven is. Kijk eens terug in jouw leven: wat zijn punten waarop God in jouw leven heeft gewerkt? Markeer deze punten als gedenkstenen.

“Als u nu met Christus tot leven bent gewekt, streef dan naar wat boven is, waar Christus zit aan de rechterhand van God. Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is.”

Kolossenzen 3: 1, 2

Moeten we dromers en wolkenwandelaars worden? De dingen laten komen en gaan zoals ze nu eenmaal zijn? Nee. God heeft nooit gezegd dat we ons uit de wereld moeten terugtrekken. Het gaat God om onze binnenkant. Zoals Paulus schrijft: Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is. De kerk van Kolosse had te maken met tegenstanders die de buitenkant wel heel belangrijk vonden. Ze stonden onder druk om zich aan te passen aan de Joodse regels. Regels over wat je wel en niet mag eten, met wie je wel of niet mag eten, wat je wel of niet mag aanraken, welke feesten je wel en niet mag vieren. Paulus zegt: in Christus is dat allemaal niet meer belangrijk. Op die schat van boven moeten wij ons richten. Dan gaan onze binnenkant EN buitenkant veranderen.

“Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ 16Nog eens vroeg Hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ 17en voor de derde maal vroeg Hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van Me?’ Petrus werd verdrietig omdat Hij voor de derde keer vroeg of hij van Hem hield. Hij zei: ‘Heer, U weet alles, U weet toch dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.”

Johannes 21: 15-17

De discipelen die aan het meer zitten hebben allemaal hun verleden. Thomas de twijfelaar. Nathanaël: kan uit Nazareth iets goeds komen? En niet te vergeten Simon Petrus, die Jezus drie keer verloochende. Wat doet Jezus aan het meer? Hij neemt Petrus apart. Jezus herstelt Petrus in zijn ambt en geeft hem een nieuwe roeping. De vragen van Jezus zijn ontdekkend en onthullend. Het verleden komt op tafel. Petrus kan het niet ontkennen, dat hij gefaald en gezondigd heeft. Tegelijkertijd is Jezus zo genadig. Hij komt niet met verwijten. Hij rakelt het verleden niet op, het is er, maar Petrus mag het laten rusten. Elke vraag van Jezus cirkelt om de hamvraag in het Koninkrijk: heb je Mij lief? Kun jij volmondig “ja” zeggen op de vraag van Jezus of je hem liefhebt?

“Jezus zei: ‘Breng ook wat van de vis die jullie daarnet gevangen hebben.’ Simon Petrus ging weer aan boord en trok het net aan land. Het zat vol grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig, en toch scheurde het niet. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, eet iets.’”

Johannes 21: 10-12

Jezus kent het gevaar, dat wij zó opgaan in de taak, met de dingen waar we verantwoordelijk voor zijn, dat we denken dat het allemaal van ons afhangt. Als wij het niet doen, als ik het niet doe, dan komt er niets van terecht. Nee, zegt Jezus, ik schakel je in, breng wat van de vissen die jullie gevangen hebben, je mag je bouwsteentje bijdragen, dat is belangrijk, als christen, maar wel vanuit het besef, dat Hij de regie heeft, dat alles uiteindelijk van Hem afhangt. Wij zijn Gods medewerkers< Gods mede-arbeiders. Zie jij jezelf ook zo?

“Toen ze aan land kwamen zagen ze een vuurtje met vis erop en brood.”

Johannes 21: 9

We lazen 2 dagen geleden, dat Jezus aan de leerlingen vroeg, of ze iets te eten hadden. “Nee”, was toen het korte antwoord. En als ze op Jezus’ aangeven hun netten aan de andere kant uitwerpen, zitten de netten tjokvol vis. Maar wat zien ze, als ze op het land aankomen? Jezus zit al aan tafel! Met een vuurtje met vis erop en brood…… Jezus blijkt alles al klaar te hebben! Dat is nou precies het geheim van Pasen. Jezus schakelt je in. Hij geeft je instructies. Hij nodigt je uit om in Zijn Koninkrijk te arbeiden. Maar alles is al klaar. Wat is de les? Je mag arbeiden in Gods koninkrijk, maar besef één ding heel goed: Hij wil je gebruiken, maar het werk hangt niet van jou af. Je mag leven en arbeiden vanuit het volbrachte werk van Jezus. Een kolenvuur met vis erop en brood. Alles is al volbracht. Dat is ontspannen werken! Durf jij zo in het leven te staan?

“‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’ Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’”

Johannes 21: 6-7

Gisteren lazen we dat Jezus vroeg of de vissers iets te eten hadden voor hem. Nee, was het korte antwoord. “Werp je net aan de rechterkant van het schip,” zegt Jezus dan. Dat was ongebruikelijk. De netten werden meestal aan de linkerkant uitgeworpen, aangespannen en naar de kant gesleept. Jezus doorbreekt dat. En als de leerlingen Hem gehoorzamen, blijkt het net helemaal vol met vissen te zijn. Het is niet Gods bedoeling dat je na Pasen op de oude voet verder gaat, in eigen kracht, want die schiet te kort. Bid God: Heer, wat wilt u dat wij doen? Deze geschiedenis is een wake-up call van Jezus. Wat doe jij misschien al jaren, buiten Jezus om? Durf en kun je dat te veranderen?

“Simon Petrus zei: ‘Ik ga vissen.’ ‘Wij gaan met je mee,’ zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets. Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever. Maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was. Hij riep: ‘Hebben jullie iets te eten, jongens? ‘Nee,’ antwoordden ze.’”

Johannes 21: 3-5

Jezus leeft. Maar nu? Pakken de discipelen de draad van het oude leven weer op, door te gaan vissen? Wat zou de bedoeling zijn? Wat wil God van hen? Ze gaan het meer op maar vangen niets. Teleurstelling. Hard gewerkt en geen resultaat. En dan staat er een man aan de oever, die vraagt: hebben jullie wat te eten, jongens? De discipelen reageren kortaf met “nee”. Ziet die vreemdeling niet, dat hun netten leeg zijn? Hoe reageer jij, als een vreemdeling jou vraagt of je iets te eten hebt, terwijl het duidelijk is, dat je een lege tas hebt?

“Een van de twaalf, Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’”

Johannes 20: 24,25

Tomas had iets heel belangrijks gemist, een tastbaar “bewijs” van Jezus opstanding. Op die paasavond had Jezus Zijn discipelen de grote opdracht gegeven om het evangelie van kruis en opstanding wereldwijd te verkondigen. Tomas hoorde bij hen. Hij was één van ‘de elf’. Al die mensen heeft Jezus persoonlijk bezocht en ontmoet om hen in staat te stellen, te overtuigen en bekwaam te maken voor deze geweldige opdracht. Nu Tomas er is, gebeurt dat ook met Tomas. Hij mag de littekens van Jezus betasten. Maar dat hoeft voor Tomas niet meer (Johannes 20:26-31). Tomas komt tot een geweldige uitspraak. Het is een mini-geloofsbelijdenis: ‘mijn Here en mijn God’. Jezus prijst hem gelukkig. Tomas is in dit evangelie de eerste die Jezus belijdt als God. Met dat getuigenis kunnen alle discipelen straks de wereld ingaan. Het fundament van de kerk is nu compleet. Dit zien van de apostelen zal wereldwijd leiden tot geloof.

“Daarna toonde Hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op.”

Lukas 24: 40-43

Maar ook nu de Here Jezus Zelf in hun midden staat, zijn de discipelen bang en menen ze een geest te zien (Lucas 24:37). Daar heeft Jezus volgens het evangelie van Marcus wel wat van gezegd. Ze vertrouwden hun ogen en oren niet, schrijft Lucas (Lucas 24:41). De Heer geeft hen dan nog een bewijs en eet voor hun ogen een geroosterde vis op. Een geest kan niet eten. Jezus is geen geest, Hij leeft, laat zijn wonden zien en eet voor hun ogen. Geloof jij, zonder dat je dit met eigen ogen hebt gezien? De Bijbel zegt: gezegend zijn zij, die niet hebben gezien en tóch geloven. Gezegend ben jij, als je gelooft!

“De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood. Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’”

Lukas 24: 35,36

Het eerste was Jezus aan zijn leerlingen aanbied was “Shalom”, vrede. Geen verwijten, waar waren jullie, waarom geloofden jullie Mij niet? Nee, Jezus komt met Shalom, vrede. Wat je ook gedaan hebt, Jezus biedt je vrede aan! Hij heeft met Zijn lichaam en bloed voor jouw zonden betaald en vraagt daar niets voor terug. Shalom, vrede! Ik breng jou vrede, Ik bied jou mijn vrede aan. Pak jij dat aan, om niets? Genade zo groot!

“Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria van Magdala en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome geurige olie om Hem te balsemen. Op de eerste dag van de week gingen ze heel vroeg in de ochtend, vlak na zonsopgang, naar het graf. Ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie zal voor ons de steen voor de ingang van het graf wegrollen?’ Maar toen ze opkeken, zagen ze dat de steen al was weggerold; het was een heel grote steen. Toen ze het graf binnengingen, zagen ze rechts een in het wit geklede jongeman zitten. Ze schrokken vreselijk. Maar hij zei tegen hen: ‘Wees niet bang. Jullie zoeken Jezus van Nazaret, die gekruisigd is. Hij is opgewekt uit de dood, Hij is niet hier; kijk, dat is de plaats waar Hij was neergelegd. Ga terug en zeg tegen zijn leerlingen en tegen Petrus: “Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zullen jullie Hem zien, zoals Hij jullie heeft gezegd.”’

Drie mannen hadden tijdens Jezus leven op aarde een bijzondere rol. Ze waren erbij toen Jezus het dochtertje van Jaïrus terugriep in het leven. Ze waren erbij, op die berg, waar Mozes en Elia verschenen. Jezus nam ze mee de hof in, om met Hem te waken en te bidden. Maar nu, op de dag van de opstanding zitten ze bang achter slot en grendel. Het zijn drie vrouwen die ontdekken dat het graf van Jezus leeg is. Vroeg in de morgen zijn ze naar het graf gegaan om – naar joods gebruik bij een overlijden – het lichaam van Jezus te verzorgen en te zalven. Tot hun schrik is het graf leeg. De steen is weggerold bij het graf. Jezus is waarlijk opgestaan! Halleluja! En de Opgestane zal zich laten zien, zoals hij bij Zijn leven op aarde heeft gezegd, tegen de discipelen. Geloof dit goede nieuws!

“De volgende dag, dus na de voorbereidingsdag, gingen de hogepriesters en de farizeeën samen naar Pilatus. Ze zeiden tegen hem: ‘Heer, het schoot ons te binnen dat die bedrieger, toen Hij nog leefde, gezegd heeft: “Na drie dagen zal Ik uit de dood worden opgewekt.” Geeft u alstublieft bevel om het graf tot de derde dag te bewaken, anders komen zijn leerlingen Hem heimelijk weghalen en zullen ze tegen het volk zeggen: “Hij is opgewekt uit de dood,” en die laatste leugen zal nog erger zijn dan de eerste.’”

De zaterdag is de officiële rustdag voor de joden dus zij mochten ook verder niets ondernemen. Zijn vrienden en volgelingen hebben ook niet opgeschreven wat ze die dag hebben gedaan. Maar wellicht kun jij je er wel iets bij voorstellen. Hoe zouden ze zich gevoeld hebben? Maria, de moeder van Jezus. Zijn vrienden. Waren ze verdrietig, verward of boos? Misschien waren ze wel bang. Eén ding is wel opvallend. De joodse leiders gaan terug naar Pontius Pilatus, de Romeinse leider die Jezus de doodstraf heeft gegeven. Ze zijn bang. Stel je voor dat zijn vrienden het lichaam zullen stelen en tegen iedereen gaan zeggen dat Jezus weer leeft?! Jezus had namelijk beweerd dat hij na drie dagen zou opstaan. De leiders verzoeken Pilatus om soldaten die het graf van Jezus beveiligen, zodat het lichaam niet gestolen zou kunnen worden. Dit om te voorkomen dat de volgelingen van Jezus een verhaal over de opstanding in scene kunnen zetten. Pilatus stemt toe en zet een aantal soldaten in om het graf bewaken. Zou echter voor God iets te onmogelijk of te wonderlijk zijn?

“Daarop liet Pilatus Barabbas vrij, maar Jezus leverde hij uit om gekruisigd te worden, nadat hij Hem eerst nog had laten geselen.”

Mattheüs 27:26

Aan het kruis zien we hoe diep onze zonde is en hoe groot de gehoorzaamheid van Jezus aan zijn Vader is. Hij koos de weg die Hij niet had hoeven gaan, omdat Hij volmaakt en zonder schuld is, Hij koos onze weg. Jezus sidderde voor dit moment. Doodsangsten stond Hij uit in de tuin van Getsemane. Goede Vrijdag moet ons helpen niet te vergeten hoe verschrikkelijk het offer was dat moest worden gebracht voor onze schuld. Goede Vrijdag roept ons op om te zien hoe krachtig en overvloedig zijn liefde en genade is. Jezus heeft mij lief tot in de dood. Dat maakt mij vol van ootmoed en laat mij stamelen.

“Hij liep terug naar de leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Konden jullie niet eens één uur met Mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak”

Mattheüs 26: 40,41

Tot drie keer toe vraagt Jezus aan zijn drie discipelen: Willen jullie met mij waken. Willen jullie mij ondersteunen in gebed. De strijd is hevig, Ik heb jullie nodig. Maar ze slapen. Drie keer vindt Jezus hen in slaap. Dat zijn de mensen voor wie Hij zijn leven geeft. Mensen die als het erop aankomt, slapen, niet thuis geven. En Jezus voelt dat ook de godverlatenheid gaat komen. En dat maakt Hem doodsbang. Jezus heeft God, Zijn Vader lief met heel zijn hart. Dat blijkt uit Zijn gebed. Hij blijft het contact zoeken met Zijn Vader. Hij worstelt. Hij strijdt in de nacht, maar elke keer is er ook weer de overgave: niet Mijn wil, maar uw wil geschiedde. In de hof van Eden ging het fout, met de eerste mens Adam. In de hof van Gethsemane komt het goed, waar de tweede Adam gehoorzaam blijft in alles. Heer, hoe kan ik ooit bevatten wat U voor mij hebt gedaan?

“Hij gaf hun de opdracht om naar een zeker persoon in de stad te gaan en hem te zeggen: ‘De meester laat u weten: “Mijn tijd is nabij; Ik wil met mijn leerlingen bij u het pesachmaal gebruiken.”’ De leerlingen deden wat Jezus hun had opgedragen en bereidden het pesachmaal.”

Mattheüs 26: 18, 19

“Mijn tijd is nabij”…… wat zouden de leerlingen gedacht hebben, van deze woorden? Hoe vaak horen wij een woord van God, zonder het te begrijpen of de diepere betekenis te begrijpen? Mijn tijd is nabij….. Heer, ik bid U: geef dat ik niet achteloos aan uw woorden voorbij ga. Geef mij de wijsheid en inzicht om uw woorden te verstaan….

“Toen Jezus deze laatste rede beëindigd had, zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Over twee dagen is het, zoals jullie weten, Pesach. Dan wordt de Mensenzoon uitgeleverd om gekruisigd te worden.’”

“Toen Jezus in Betanië in het huis van Simon – degene die aan een huidziekte had geleden – aanlag voor de maaltijd, kwam er een vrouw naar Hem toe. Ze had een albasten flesje met zeer kostbare olie bij zich en goot die uit over zijn hoofd. De leerlingen ergerden zich toen ze dit zagen en zeiden: ‘Wat een verspilling! Die olie had immers duur verkocht kunnen worden, en dan hadden we het geld aan de armen kunnen geven.’ Jezus hoorde het en zei: ‘Waarom vallen jullie deze vrouw lastig? Zij heeft iets goeds voor Mij gedaan. Want de armen zijn altijd bij jullie, maar Ik zal niet altijd bij jullie zijn. Door die olie over Mij uit te gieten, heeft ze mijn lichaam voorbereid op het graf.”

Mattheüs 26, 1 en 2; 6-12

Hoe duidelijk kun je zijn? Jezus bespreekt zijn dood en de manier waarop, met zijn leerlingen, in vers 1 en 2. En Hij legt het hen nogmaals uit, als de leerlingen zich ergeren aan de “verspilling” van de kostbare olie. Maar is het niet prachtig wat de vrouw doet? Ze bereidt Jezus’ lichaam voor op het graf…..

“Toen kwamen er in de tempel blinden en verlamden naar Hem toe, en Hij genas hen. De hogepriesters en de schriftgeleerden zagen welke wonderen Hij verrichtte en hoorden hoe de kinderen in de tempel ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ riepen, en ze waren hoogst verontwaardigd. Ze vroegen Hem: ‘Hoort U wat ze zeggen?’ En Jezus antwoordde hun: ‘Jazeker! Hebt u dan nooit gelezen: “Door de mond van kinderen en zuigelingen hebt U zich lof laten toezingen”?’ Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit, naar Betanië, waar Hij de nacht doorbracht.”

Mattheüs 21: 14-17

De Farizeeën en schriftgeleerden leggen het af tegenover kinderen…. In dit leven zijn jonge kinderen en zuigelingen de meest kwetsbare mensen. Maar als van de lippen van de allerzwaksten lofprijs komt, dan is het resultaat dat de vijand moet ophouden, oftewel moet zwijgen. Hoe kunnen we de vijand (de duivel) stoppen en hem tot zwijgen brengen? Het antwoord is: door lofprijs. Als de lofprijs opstijgt tot God, wordt satan tot zwijgen gebracht. Zijn aanklachten worden daarmee tot zwijgen gebracht. Mattheüs noteert het fijntjes: Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit, naar Betanië, waar Hij de nacht doorbracht.

“De leerlingen gingen op weg en deden wat Jezus hun had opgedragen. Ze brachten de ezelin en het veulen mee, legden er mantels overheen en Jezus ging erop zitten. Vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg uit, anderen braken takken van de bomen en spreidden die uit op de weg. De talloze mensen die voor Hem uit liepen en achter Hem aan kwamen, riepen luidkeels: ‘Hosanna voor de Zoon van David! Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer. Hosanna in de hoogste hemel!’”

Mattheüs 21: 6-9

Vandaag is het Palmzondag. Op Palmzondag vieren christenen de intocht van Jezus in Jeruzalem. Hij reed op een ezel de stad in en de mensen wuifden hem juichend toe met palmtakken. ‘Hosanna’ betekent ‘alle eer aan God’. De mensen scandeerden Psalm 118:26. ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ De mensen dachten er niet aan, dat Jezus Jeruzalem binnenreed, om te lijden. Zij dachten alleen maar aan overwinning, bevrijding. Jezus welkom heten als de zoon van David, veel duidelijker kon je niet zijn. Jeruzalem is de stad waar David zo’n 1000 jaar eerder als Koning heerste. Jezus, Zoon van David, kom binnen en bevrijd ons van de overheersing van de Romeinen! Maar Jezus komt om te dienen. Hoe zie jij Jezus?

“En terwijl hij nog onderweg was, kwamen zijn dienaren hem al tegemoet om te zeggen dat zijn kind in leven was. Hij vroeg hun sinds wanneer het beter met hem was gegaan. Ze zeiden: ‘Gisteren, een uur na de middag, is de koorts verdwenen.’ De vader besefte dat dat het moment was dat Jezus tegen hem gezegd had: ‘Uw zoon leeft.’ Hij kwam tot geloof, hij en al zijn huisgenoten.”

Johannes 4: 51-53

Gisteren leerden we, dat de hoveling zonder Jezus terug naar huis ging. Zonder Jezus? Nee. Jezus reist vaak mee in de persoon van anderen. Want de dienaren van de hoveling komen hem al tegemoet: Uw zoon leeft! De hoveling komt radicaal tot geloof; en met hem ook zijn huisgenoten. Dat zal in die tijd ook gevaarlijk zijn geweest, een hoveling die in dienst is bij Herodes, die Jezus bloed wel kan drinken…. Geloof jij, dat Jezus kwam om ons te redden van de dood, net zoals Hij de zoon van de hoveling redde van de gevolgen van de zonde: de dood?

“Maar de hoveling drong aan: ‘Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft.’ ‘Ga maar naar huis,’ zei Jezus, ‘uw zoon leeft.’ De man geloofde wat Jezus tegen hem zei en ging weg.”

Johannes 4: 49, 50

De hoveling laat zich niet uit het veld slaan. Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft! Jezus wil echter ook ons vertrouwen op Hem sterker maken. En dat doet Hij ook bij de hoveling. Jezus geneest op afstand! Dat is geloven 2.0. En de hoveling gelooft! Hij gaat zonder Jezus terug naar huis, weer die 30 kilometer lopen! Maar hij gaat met een licht hart. Hij vertrouwt erop, dat Jezus de waarheid spreekt.

“Jezus zei tegen hem: ‘Jullie geloven alleen maar als je tekenen en wonderen ziet!’”

Johannes 4: 48

Gisteren lazen we over de koninklijke hoveling die 30 kilometer reist om Jezus te vragen of Hij mee wil gaan om zijn zieke zoon te genezen. Maar wat is dit voor antwoord van Jezus, “jullie (hij spreekt dus ook de omstanders aan) geloven alleen maar als te tekenen en wonderen ziet?” Let op: de wonderen van Jezus worden nooit los van “tekenen” genoemd. Als Jezus een wonder doet, dan betekent dit ook wat. Jezus daagt vaak zijn publiek uit om verder te kijken dan alleen het wonder: kijk ook, wat het teken, de betekenis is.

“Hij ging in Galilea weer naar Kana, waar Hij van water wijn had gemaakt. Er was daar een hoveling uit Kafarnaüm wiens zoon ziek was. Omdat hij gehoord had dat Jezus uit Judea naar Galilea was teruggekeerd, was hij naar Hem toe gekomen, en nu vroeg hij of Jezus mee wilde gaan om zijn zoon, die op sterven lag, te genezen.”

Johannes 4: 46,47

Een koninklijke hoveling, wiens zoon ziek was, neemt de moeite om ruim 30 kilometer te reizen, omdat hij had gehoord, dat Jezus in Kana was. Deze hoveling moet ook hebben gehoord én geloofd, dat Jezus zieken kan genezen. Hij stuurt geen dienaren, nee, hij onderneemt zélf de reis en de klim naar Kana om Jezus te vragen met hem mee te gaan. Wat een geloof! Jezus, gaat U mee, om mijn zieke zoon te genezen, 30 kilometer verderop?

“Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat en geen handel drijft op mijn heilige dag, wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet, de dag van de HEER als een heilige dag, wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan, geen handel te drijven of zaken te bespreken, dan vind je vreugde in de HEER.”

Jesaja 58: 13, 14

De mens is niet de kroon op de schepping, dat is de sabbat! Een volle rustdag kroont de schepping, na 6 dagen werken. Geniet van die rust, zoek God op, samen met andere christenen, aanbid Hem, luister naar zijn Woord, zing voor hem je psalmen en liederen, zie Hem in de schepping om je heen. Proef en geniet die rust. God gunt het ook jou! Gun jij het ook je “voeten”, jezelf?

“Dan breekt je licht door als de dageraad, je zult spoedig herstellen. Je gerechtigheid gaat voor je uit, de majesteit van de HEER vormt je achterhoede.”

Jesaja 58: 8

Er blijkt een prachtige belofte te zijn verbonden aan het doktersrecept (zie de dagtekst van gisteren): verlichting en genezing. Niet alleen de medemens en de wereld worden er beter van, ook jij wordt er beter van! Juist door licht te brengen ontdekken we hoeveel duisternis er nog in onszelf was. Als je uitreikt naar je medemens ga je meer van Gods aanwezigheid om je heen ervaren (gerechtigheid voor je uit, Gods majesteit achter je).

“Is dit niet het vasten dat Ik verkies: misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden, en ieder juk breken? ₇Is het niet: je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt is, je bekommeren om je medemens?”

Jesaja 58: 6,7

God geeft duidelijke richtlijnen voor het vasten dat hij verkiest. Je brood delen met een ander. Dan “vast” je, om een ander ook iets te gunnen. Misdadige ketenen verbreken: breek met de zonde, die je gevangen houdt, stop met die verslaving, stop met het kopen van spullen, die anderen op een misdadige manier gevangen houden bij de vervaardigen ervan. Het begint al met besef: waar komen de goederen vandaan die ik gebruik en hoe en door wie worden ze gemaakt? Jesaja 58:6-7 moeten we niet als een ‘functieomschrijving van het vasten’ lezen, maar als een ‘doktersrecept’: hier worden we allemaal beter van! Delen kunnen we pas echt als we de overvloed van Gods Geest hebben leren kennen.

“‘Waarom ziet U niet dat wij vasten, en merkt U niet op dat wij ons onthouden?’ Omdat jullie op je vastendagen nog handeldrijven en jullie arbeiders afbeulen, omdat jullie onder het vasten strijden en ruziën en er gewelddadig op los slaan. Als je op die manier vast, wordt je stem niet gehoord in de hemel.”

Jesaja 58: 3,4

God stelt hier het vasten aan de orde, dat met de verkeerde intenties wordt gedaan. Vast je om te laten zien hoe goed je bent; of vast je in stilte, om je op God te richten? God ziet het hart aan. Met uiterlijk godsdienstig vertoon ontvang je wellicht lof van mensen, maar God doorgrondt je hart. Je kunt “vroom” vasten, maar ondertussen een ander uitbuiten, slecht spreken van een ander, of ruzie maken. Als leer en leven niet in overeenstemming zijn, hoe wil je dit dan verantwoorden naar God?

“Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij.”

Filippenzen 4: 5

“A smile is the prettiest thing you can wear” las ik op een bordje op de balie en ik bedacht, hoe wáár deze quote is. Want iemand kan supermooi gekleed zijn, maar als er boven die prachtige kleiding een nors, afstandelijk, chagrijnig gezicht troont, dan bevriest de wereld om je heen. Terwijl iemand met eenvoudige kleren, maar met een vriendelijke, gulle, warme lach, bij voorbaat al licht en vreugde om zich heen verspreidt. De Bijbel roept er ook toe op. Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. En Paulus voegt er aan toe: De Heer is nabij. Paulus wenst de Filippenzen, en ook ons, toe dat zij door de kracht van de Heere, Die met hen is, als welwillende, vriendelijk en milde mensen gezien zullen worden. Niet uit eigen kracht, maar uit de kracht van Christus.

“Hij nam de zeven broden, sprak het dankgebed uit, brak de broden en gaf ze aan de leerlingen om ze aan de mensen uit te delen, en dat deden ze. Ze hadden ook een paar kleine vissen bij zich; Hij sprak er het zegengebed over uit en zei dat ze ook de vissen moesten uitdelen.”

Marcus 8: 6, 7

Ook al is Jezus machtig, Hij ziet het wonder van de spijziging als uit de hand van de Vader gekregen. Hij spreekt eerst een dankgebed uit over de 7 broden; en daarna spreekt Hij nóg eens een zegengebed uit over de paar kleine vissen. Wat kunnen we daarvan leren? Veronachtzaam een paar kleine vissen en wat broden niet. Ze zijn het beide waard om een dank en zegengebed over uit te spreken. En zie, wat God daarna doet! De broden en vissen zijn rijk gezegend en worden tot een overvloed van zegen voor de mensen.

“Als we leven door de Geest, laten we de Geest dan ook volgen.”

Galaten 5: 25

Als we met iemand wandelen, moet je wel gelijke tred houden, anders loop je óf voorop, óf steeds achterop. En dan wandel je niet echt “samen”. Zo is het ook met Gods Geest. Loop God niet “voor de voeten”, maar zorg dat je Hem ook niet kwijtraakt als je teveel achterop raakt. We kunnen met de Geest in de pas lopen als we dicht bij Hen blijven, met Hem praten en Zijn woord lezen. Laat zo de Heilige Geest je leiden, bij elke stap die je zet.

“Toen er op een keer weer een grote menigte bijeen was, en ze niets meer te eten hadden, riep Hij de leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Ik heb medelijden met al die mensen, want ze zijn nu al drie dagen bij Me en hebben niets te eten.”

Medelijden. In de HSV vertaling staat: Jezus was met “ontferming bewogen”. Ontfermen. Wat een moeilijk woord is dat eigenlijk ook. ‘Met ontferming bewogen’ is de Nederlandse vertaling van het Griekse ‘splagchnizomai’. Het gaat over een verscheuring vanbinnen. Want de mensen waren al drie dagen bij Jezus en hadden geen eten meer. Daarom geeft Jezus geeft de menigte eten voor ze op pad gaan. Gevoed naar lichaam én ziel. Net zoals Hij ons voedt, naar lichaam en ziel. Wanneer wij erop uit gaan, onze veilige geloofsomgeving verlaten en de wereld van ons alledaagse leven intrekken mogen we gevoed door zijn Woord en zijn liefde op weg gaan. We hebben als het ware het ‘Evangelie-to go’, voedsel voor de ziel.

“Nadat Hij de menigte weer bij zich had geroepen, zei Hij: ‘Luister allemaal naar Mij en kom tot inzicht. Niets dat van buitenaf in de mens komt kan hem onrein maken, het zijn de dingen die uit de mens naar buiten komen die hem onrein maken.’”

Marcus 7: 14 en 15

Je kunt een voedselvergiftiging oplopen, door iets te eten wat bedorven, of door een virus. Beide komen van buiten het lichaam binnen. Geestelijke voedselvergiftiging komt van binnenuit, vanuit het hart. Jezus wil je van je hartkwaal afhelpen, want de verkeerde overleggingen in je eigen hart, die kunnen je onrein maken. In Marcus 7 gaat het om meer dan het handhaven van eigen bedachte regels met tegelijkertijd het opzij zetten van Gods geboden. Wat hier gebeurt is wel heel bizar: Mensen gaan met ménsenregels Gods Zóón meten. Met ménsenregels iemands trouw aan Gód afmeten. En intussen bedenken ze stiekem moordplannen en gaan ze juist zelf tegen Gods gebod in!… Hoe is jouw hartsgesteldheid?

“Nu wij rechtvaardig verklaard zijn op grond van geloof, leven we in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus. Dankzij Hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is,”

Romeinen 5: 1,2

Stel dat je sterft en je komt voor God te staan. En God vraagt je: ‘Waarom zou Ik je niet veroordelen, maar toelaten in de hemel? Op grond waarvan zou Ik je rechtvaardig kunnen verklaren.’ Wat zou dan je antwoord zijn? Er zijn heel veel antwoorden te bedenken. Ik heb toch goed geleefd…ik geloof in U….ik probeer een goed mens te zijn.. Er is maar één antwoord mogelijk: : ‘Heer, ik heb niets in te brengen. Ik kan niet wijzen op mijn goede gedrag, want ik heb ook fouten gemaakt en schade veroorzaakt. Ik kan niet wijzen op mijn goede intenties, want weet dat ik het niet altijd van harte deed. Ik kan niet wijzen op mijn goede geloof, want ik ken ook mijn onzuiverheden en eenzijdigheden daarin. Ik kan slechts erkennen: Ik heb niets in te brengen. Ik verdien veroordeling. Maar Heer, ik schuil bij Jezus Christus. Ik hou me vast aan uw belofte dat er redding is voor zondaren door het sterven en de opstanding van uw Zoon. Ik hou me vast aan de Here Jezus. Kijk alstublieft naar mij door Jezus Christus.’ Zal God dan niet antwoorden: Mijn kind, wees welkom?

“In het sterfjaar van koning Uzzia zag ik de Heer, gezeten op een hoogverheven troon. De zoom van zijn mantel vulde de hele tempel. Boven Hem stonden serafs. Elk van hen had zes vleugels, twee om het gezicht en twee om het onderlichaam te bedekken, en twee om mee te vliegen. Zij riepen elkaar toe: ‘Heilig, heilig, heilig is de HEER van de hemelse machten. Heel de aarde is vervuld van zijn majesteit.”

Jesaja 6: 1-3

Het verhaal van de profeet Jesaja begint met het zien van God op zijn troon, omgeven door engelen en Gods heiligheid. Onderschatten wij vaak niet Gods heiligheid? Hoe zou het zijn, als we gevuld zijn met liefdevolle bedoelingen en gezonde drijfveren, zoals God? Wees heilig, want Ik ben heilig, zegt God elders in de Bijbel. Hoe kunnen wij heilig zijn en heilig leven? En kun je Gods heiligheid ontdekken in de dingen om je heen?

“Vanuit de woestijn van Sin trok het hele volk van Israël verder, van de ene pleisterplaats naar de andere, volgens de aanwijzingen van de HEER. Toen ze hun tenten opsloegen in Refidim, bleek daar geen water te zijn om te drinken. Ze maakten Mozes verwijten. ‘Geef ons te drinken, geef ons water!’ zeiden ze.”

Exodus 17: 1 en 2

Israël leek op een zeurend, dat met zijn vuisten op tafel slaat. Ik wil water, ik wil water, ik wil water. Maar kijk eens naar jezelf. Zijn wij ook niet altijd teveel bezig met onze aardse zaken? En het kan niemand van ons ontgaan dat we gemakkelijker honderd-uit praten over ons werk, onze hobby’s, onze vakanties en onze kinderen en kleinkinderen dan dat we honderd-in praten over ons geloof, over Jezus die in ons woont, over de wonderen die de Geest in ons leven doet. Neem in deze vastentijd de tijd om in te keren tot jezelf: Hoe kun je loskomen van dingen waar je aan vast zit en die je hinderen om dichtbij God te blijven en contact maken met het leven van de Geest IN ons, als we zo vaak schuil gaan achter een dikke laag ego?

“Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld in wierpen. Veel rijken gooiden veel geld in de kist. Er kwam ook een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van niet meer dan een quadrans. Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen die er geld in hebben gegooid; want die hebben gegeven van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.’”

Marcus 12: 41-44

Het maakt Jezus niet uit hoe dik je portemonnee is. Hij kijkt hoe groot je hart is. Jezus betwist de algemene veronderstelling dat God grote giften meer op prijs stelt dan kleine. Hij bemoedigt ons door te zeggen dat niet alleen de rijken God blij kunnen maken met hun gaven, maar dat de armen dat ook kunnen. Hij houdt de rijken voor dat het niet genoeg is om grotere bedragen te geven dan de armen. Jezus is op zoek naar gulle, opofferingsgezinde harten. Hoe laat jij zien, hoe opofferingsgezind jouw hart is?

“Rechtvaardig is de HEER, Hij heeft rechtvaardigheid lief. De oprechte zal zijn gelaat aanschouwen.”

Psalm 11: 7

Psalm 11:7 zet ons ertoe aan te bidden voor rechtvaardige daden, rechtvaardige gedachten, verlangens, woorden, acties in ons leven, wetende dat de oprechten zijn aangezicht zullen aanschouwen. Maar wie kan van zichzelf zeggen dat hij rechtvaardig en oprecht is? Jezus Christus heeft een volledig leven geleefd en Hij is gestorven aan het kruis om al onze zonden, al onze onrechtvaardigheid te bedekken. En Hij is opgestaan uit de dood, zodat iedereen die op Hem vertrouwt, God de rechtvaardigheid van Jezus toerekent voor jou en mij zegt de Bijbel, voor iedereen, die Jezus aanneemt. Sta daar eens bij stil, in deze 40 dagen tijd. Dank U, Vader!

“Toen de sabbat was aangebroken, gaf Hij onderricht in de synagoge, en vele toehoorders waren stomverbaasd en zeiden: ‘Waar haalt Hij dat allemaal vandaan? Wat is dat voor wijsheid die Hem gegeven is? En dan die wonderen die zijn handen tot stand brengen! Hij is toch die timmerman, de zoon van Maria en de broer van Jakobus en Joses en Judas en Simon? En wonen zijn zussen niet hier bij ons?’ En ze namen aanstoot aan Hem.”

Marcus 6: 2 en 3

Een profeet wordt in zijn eigen stad niet geëerd…. Wees eerlijk, denken wij dat ook vaak niet van een ander? Huh… daar heb je hem weer, met zijn praatjes… of: kijk haar nou, zij denkt altijd dat ze het beter kan. We zijn er niet altijd even goed in, om de gaven en kwaliteiten van een ander op te merken en echt te waarderen. Lukt het jou, om tegen een ander (en vooral óver een ander!) te zeggen: wat mooi, dat God jou deze specifieke gave of dat talent heeft gegeven?

“Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft.”

Romeinen 12: 15

God is gekomen om je zijn vreugde te geven. Die vreugde deelt Hij graag uit aan jou en aan anderen. Wees daarom blij met wie zich verblijdt. Gun je naaste de vreugde die Hij hen geeft en laat je er in meenemen, ook als je zelf niet blij kunt zijn. Zo wordt Gods blijdschap gedeeld tussen de mensen die Hem volgen en eren. Maar ook de andere kant: heb verdriet met wie verdriet heeft. Je hoeft alleen maar een luisterend oor te hebben voor wie verdriet met zich mee draagt. Er zijn voor de ander, is genoeg. Hoe kun jij er zijn voor die ander, in vreugde en verdriet?

“Ik sla mijn ogen op naar de bergen. Van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de HEER, die hemel en aarde gemaakt heeft.”

Psalm 121: 1 en 2

Gebed van Dietrich Bonhoeffer (Duitsland, 1906-1945)

O God, vroeg in de ochtend, roep ik U aan. Help me om te bidden en om mijn gedachten op U te focussen, want ik kan dit niet alleen. In mij is er duisternis, maar bij U is er licht. Ik ben eenzaam maar U verlaat me niet. Ik ben zwak van hart, maar bij U vind ik hulp. Ik ben rusteloos, maar bij U is er vrede. In mij is er verbittering, maar bij U vind ik geduld. Ik versta Uw wegen niet, maar U kent mijn weg… Herstel mij tot vrijheid en stel me in staat om zo te leven dat ik kan antwoorden voor U en voor de mensen. Heer, wat de dag ook mag brengen, moge Uw naam geprezen zijn. Amen.

Hoe kun jij, in jouw situatie, opkijken naar God?

“Toen Hij in de boot stapte, smeekte de man die bezeten was geweest om bij Hem te mogen blijven. Dat stond Hij hem niet toe, maar Hij zei tegen hem: ‘Ga naar huis, naar uw eigen mensen, en vertel hun wat de Heer allemaal voor u heeft gedaan en hoe Hij zich over u heeft ontfermd.’ De man ging weg en begon in de Dekapolis rond te vertellen wat Jezus voor hem had gedaan, en iedereen stond verbaasd.”

Marcus 5: 18-20

Uit opgravingen is bekend geworden dat in ieder geval in Gerasa, inde  Dekapolis, een christelijke gemeente geweest is, net als in Pella, dat ook in de Decapolis lag. Natuurlijk eerst in Gadara vlak bij de oever van het meer, maar in heel de Dekapolis en zeker ook in Gerasa heeft deze man het evangelie verkondigd, wat Jezus voor hem heeft gedaan. Zouden de christelijke gemeenten in Dekapolis niet zijn ontstaan uit verwondering over de macht van Jezus? Verwonderen wij ons nog steeds over Zijn macht en majesteit?

“Voor de koorleider. Van David, een dringend gebed. God, breng mij uitkomst, HEER, kom mij haastig te hulp.”

Psalm 70: 1,2

Vertrouw je niet te vaak op eigen inzicht? Denk je niet vaak: ik moet het zelf oplossen? We zijn ontworpen door God om afhankelijk te zijn. Allereerst door God, die ons het leven geeft, die op Zijn tijd ons leven ook weer neemt. Maar ook zijn we afhankelijk van mensen die God in onze levens brengt. Ons gezin, onze familie, onze vrienden. Ons bestaan is er één van onderlinge verbinding, niet van isolatie. Jezus leefde in volmaakte afhankelijkheid en verbondenheid met Zijn Vader. Durf jij tegen God te zeggen: Kom mij te hulp, ik weet het even niet meer?

“Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.”

Johannes 3:16

“Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt”, zei kerkvader Augustinus. Ondanks alle dingen die ons onwaardig voor God maken, maakt Jezus ons het toch waard om in relatie met Hem te leven. Ook jij en ik mogen vanuit die liefde naar Jezus verantwoordelijkheid dragen voor de wereld om ons heen, voor de mensen om ons heen en hen te wijzen op Gods oneindige liefde voor deze wereld. Hij gaf alles op voor JOU. Om jou te redden. Durf je te geloven, dat er Iemand is, die ALLES van je weet en toch van je houdt?

“Daarna zal zich dit voltrekken: Ik zal mijn geest uitgieten over al wat leeft. Jullie zonen en dochters zullen profeteren, oude mensen zullen dromen dromen, en jongeren zullen visioenen zien;”

Joël 3:1

“Wij, jongeren, hebben dubbele moeite ons te handhaven in een tijd waarin alle idealisme vernield en verpletterd wordt, waarin de mensen zich van hun lelijkste kant laten zien, waarin getwijfeld wordt aan waarheid, recht en God. Dat is het moeilijke in deze tijden: idealen, dromen mooie verwachtingen komen nog niet op of ze worden door de gruwelijkste werkelijkheid getroffen en zo totaal verwoest.” Een citaat van een jongere van onze tijd? Nee, een citaat uit het dagboek van Anne Frank. 80 jaar na dato hebben we nog niets geleerd. Van mensen hoeven we het ook niet te verwachten. Wel van God! Hij belooft dat Hij Zijn Geest zal uitgieten. En dat is werkelijkheid geworden. God woont door Zijn Geest in jouw hart. Dus: blijf dromen….. van een nieuwe wereld. God maakt ooit alles helemaal heel en goed.

“Een vriendelijk woord is een korf vol honing, zoet voor de ziel en gezond voor het lichaam.”

Spreuken 16: 24

“Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten, maar de echo ervan duurt eindeloos.” Deze zin zag ik op een voordeur staan van een woning in de woonplaats waar ik woon. En ik dacht: wat mooi, als iemand deze woorden uitdraagt en ook doet. De woorden zijn van Moeder Teresa. Vriendelijkheid kunnen we omschrijven als “warme belangstelling en meeleven voor mensen uiten, andermans gevoelens respecteren, prettig reageren”. Vriendelijkheid is een belangrijke karaktereigenschap van God. Hoe mooi is het, wanneer we ons elke dag voornemen een vriendelijk woord uit te spreken naar het meisje achter de kassa, naar de postbode, naar de buschauffeur, of noem maar op. Vriendelijkheid kleurt je dag!

“De HEER God zei: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is, Ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.’”

Genesis 2:18

Onze cultuur waardeert onafhankelijkheid. Maar God zegt al in het paradijs: Het is niet goed, dat de mens alleen is, Ik zal een helper voor hem maken, die bij hem past. God wilde de mens. Onze God is een relationele God. Hij wil een relatie met de mens, maar wil ook, dat wij mensen elkaar opzoeken, niet alleen laten, met elkaar optrekken, elkaar tot hulp zijn, relaties met elkaar aangaan. Je hoeft niet met ieder mens om je heen beste maatjes te zijn. Maar ken je iemand in je omgeving voor wie jij “een helper” kan zijn? De 40 dagen tijd kun je ook gebruiken om eens verder te kijken dan je eigen bekende kringetje.

“Weer ging Hij naar het meer om de mensen te onderwijzen; er kwam een enorme menigte om Hem heen staan. Daarom ging Hij in de boot op het meer zitten, terwijl de menigte op de oever bleef staan.”

Marcus 4: 1

In een tijd, waar nog geen microfoons waren gebruikt Jezus de kracht van de natuur, in dit geval van de zee, om een zo grote menigte te bereiken. Vanaf het water reikt je stem heel ver. Zo heeft het water het effect van een preekstoel. Het was een enorme menigte, die Jezus was gevolgd om naar hem te luisteren. Jezus is gekomen om het goede nieuws van Gods koninkrijk te onderwijzen. Je leest vaak, dat hij de bergen en het meer gebruikt om de mensen toe te spreken. Wij hebben de Bijbel. Tegelijk spreekt God ook door de natuur tot ons. Hoor jij Gods stem in een fluistering van de wind, in de roep van een vogel, in de bloei van een bloem?

“De leerlingen van Johannes en de farizeeën hadden de gewoonte regelmatig te vasten. Er kwamen mensen naar Jezus toe, die Hem vroegen: ‘Waarom vasten de leerlingen van Johannes en de leerlingen van de farizeeën wel, maar uw leerlingen niet?’ Jezus antwoordde: ‘Bruiloftsgasten kunnen toch niet vasten zolang de bruidegom bij hen is? Nee, zolang ze de bruidegom bij zich hebben, kunnen ze niet vasten. Maar er komt een dag dat de bruidegom bij hen wordt weggehaald, en dan is het hun tijd om te vasten”.

Marcus 2: 18-20

Vasten had vóór Jezus komst vaak te maken met “voorbereiden”. Jezus bedoelde dat, nu Hij gekomen is, de tijd van vasten, van voorbereiden voorbij is. Hij was de beloofde bruidegom en het leven met Hem mag een feest zijn. Hij zei er wel iets opmerkelijks bij: ‘Maar er komt een dag dat de bruidegom bij hen wordt weggehaald, dan zullen ze vasten. Jezus wees het vasten als zodanig niet af. Maar nu Hij bij hen was, moeten ze zijn onderwijs, zijn woorden, indrinken. Als Hij weg is, dan mogen ze vasten. Die tijd is nu, de tijd tussen Zijn hemelvaart en Zijn wederkomst. In die tijd, zegt Jezus, dan zullen zij vasten! Niet vanwege verdriet, vanwege gemis, want Hij is hun verschenen en heeft beloofd dat Hij met hen is, al de dagen van hun leven. Maar je kunt ook vasten en bidden met het oog op Gods plan, de situatie in de wereld en om je voor te bereiden op Zijn wederkomst.

“Ik zal u laten zien dat de Mensenzoon volmacht heeft om op aarde zonden te vergeven.’ Toen zei Hij tegen de verlamde: ‘Ik zeg u, sta op, pak uw mat en ga naar huis.’”

Marcus 2: 10 en 11

In Marcus 1 wordt in sneltreinvaart verteld dat Jezus heel veel wonderen doet. Hij geneest! Marcus vertelt nu in Marcus 2, dat Jezus ook is gekomen om de zonden te “genezen”. De mensen stromen samen om “weldoener” Jezus te zien en te horen. Vrienden (vrienden heb je nodig in je leven!) brengen hun verlamde vriend naar Jezus, maar omdat het huis zo vol is, gaan ze via het dak, maken een gat in het dak en laten hun vriend zakken. Stel je eens voor: Jezus onderwijst de mensen in het huis, het dak boven Hem wordt opengebroken, brokstukken vallen voor zijn voeten en tenslotte zakt er een man aan vier touwen, gelegen op een slaapmat, neer aan zijn voeten. Dan heb je wel geloof nodig! Geloof dat Jezus JOUW redder is. Mens, je zonden zijn vergeven! zegt Jezus. En omdat Ik macht heb om zonden te vergeven, heb Ik ook macht gekregen om te genezen. Wat is voor jou het belangrijkst: dat je zonden zijn vergeven of dat je wordt genezen?

“Immers: ‘Wie het leven liefheeft en goede jaren wil genieten, laat hij zijn tong behoeden voor het kwaad en zijn lippen voor woorden van bedrog, laat hij het kwaad mijden en doen wat goed is, laat hij naar vrede streven en die najagen.”

1 Petrus 3: 10 en 11

De zegen van Gods vrederijk is niet alleen iets wat we in de toekomst zullen genieten. Ook nu al is het mogelijk om het ware leven te genieten en goede dagen te zien. Wie wil dat nu niet?

Wat het “doen van het goede inhoudt”, lees je hierna. Het gaat om het zoeken van de vrede en dat op een intensieve manier. Je moet ernaar jagen, je er volledig voor inzetten. Vrede is niet slechts de afwezigheid van oorlog. Het is de innerlijke rust als gevolg van de omgang met God in het gaan van Zijn weg, met het vertrouwen dat Hij zorgt voor wat nodig is en beschermt tegen gevaren. Deze vrede staat voortdurend onder druk, want de omstandigheden proberen je die vrede te ontnemen. Wat kun jij doen, om die vrede na te jagen?

“Zo maakte Hij u duidelijk dat een mens niet leeft van brood alleen, maar van alles wat de mond van de HEER voortbrengt.”

Deuteronomium 8:3

Israël wordt hier in deze tekst herinnert aan de tijd in de woestijn, dat ze dagelijks manna (brood) en kwakkels (vlees) te eten kregen uit Gods hand. Manna viel ’s ochtends en kwakkels vielen ’s avonds uit de hemel. God voorzag hen materieel van datgene wat ze nodig hadden om te overleven in de woestijn. Maar dat niet alleen! Je hebt het ook nodig, om Gods Woord te “eten”. Van eten groei je, blijf je overeind. “Lees je Bijbel, bid elke dag, dat je groeien mag”……. Groei jij, als je de Bijbel leest?

“Zuiver mij met majoraan, dan word ik rein, was mij en ik word witter dan sneeuw. Laat mij vreugde en blijdschap horen:  U hebt mij gebroken, laat mij ook juichen. Sluit uw ogen voor mijn zonden en doe heel mijn schuld teniet.”

Psalm 51: 9 en 10

Majoraan is een plant die praktisch overal in Israël voorkwam. Hij staat bekend om zijn reinigende vermogen en is ook wel bekend onder de naam hysop. Samen met cederhout en karmozijn werd majoraan gebruikt bij de reiniging van mensen bij wie huidvraat was geconstateerd. In Exodus 12 lezen we dat de Israëlieten een bosje majoraan moesten nemen, dit in bloed drenken en aan de deurposten strijken. Majoraan is daarmee ook een vooruitwijzing naar Jezus, wiens bloed vloeide en in wiens bloed wij gewassen, gereinigd worden van de zonde, van onze hele schuld. Zoek het kruid eens op, ruik eraan en bedenk, dat Jezus bloed ons reinigt van al onze zonden.

“Tegen de mens zei Hij: ‘Je hebt geluisterd naar je vrouw, gegeten van de boom die Ik je had verboden. Vervloekt is de akker om wat jij hebt gedaan, zwoegen zul je om ervan te eten, je hele leven lang. Dorens en distels zullen er groeien, toch moet je van zijn gewassen eten.”

Genesis 3: 17-18

De vastentijd, een offer van veertig dagen, is een manier om te rouwen over de dood, die door de zonde is veroorzaakt in ons leven. Jezus verdroeg op een perfecte manier de verleidingen van de duivel, tijdens de 40 dagen in de woestijn. Daarbij zijn onze offers ontoereikend. We worden eraan herinnert, hoezeer we Jezus nodig hebben. Erken jij, dat alleen Hij in staat is, om ons volkomen te verlossen van alles, wat ons tegenhoudt, om rein voor God te leven?

“Jij bent zo kostbaar in mijn ogen, zo waardevol, en Ik houd zo veel van je, dat Ik de mensheid geef in ruil voor jou, ja alle volken om jou te behouden.”

Jesaja 43: 4

Dit is Gods waarheid! JIJ bent zo waardevol en kostbaar, dat hij alles overheeft voor JOU. God geeft ons geen enkele uitleg over waaróm Hij ons liefheeft. Maar Hij zegt: ‘Omdat Ik je liefheb, zal Ik alles doen waartoe Ik Mijzelf heb verbonden om te doen. Ik zal de hele geschiedenis bewegen om Mijn doelen en Mijn beloften aan jou in vervulling te laten gaan. In Jesaja 43 is de hele mensheid (adam) onderpand voor, en getuige van, de bevrijding van Israël uit de ballingschap, als uiting van Gods onvoorwaardelijke liefde voor Zijn volk. Door Jezus’ offer deel ook JIJ in die onvoorwaardelijke liefde van God. Daar mag de hele wereld getuige van zijn. Voel jij je ook kostbaar, in Gods ogen?

“Toen de farizese schriftgeleerden zagen dat Hij samen met zondaars en tollenaars at, zeiden ze tegen zijn leerlingen: ‘Eet Hij met tollenaars en zondaars?’ Jezus hoorde dit en zei tegen hen: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’”

Marcus 2: 16, 17

Tollenaars en zondaars zijn in Jezus ‘ tijd de door de Farizeeën (Joodse godsdienstige leiders) verachte volksgroepen, terwijl dat júíst de mensen zijn voor wie Jezus is gekomen. Tussen wat Hem bezighoudt en wat de godsdienstige leiders bezielt, is een enorme afstand, een diepe kloof. Ze uiten hun kritiek op Hem tegen Zijn discipelen. De Heer Jezus hoort wat deze mensen Zijn leerlingen zeggen. De discipelen hoeven niet te antwoorden. Dat doet Hij voor hen.

Zijn antwoord maakt duidelijk in welke geestelijke gezondheidstoestand de Joodse leiders zich bevinden. Zij vinden zichzelf gezond. Daarom hebben ze Hem als de Arts niet nodig. De zondaars en tollenaars met wie Hij eet, weten dat ze ziek zijn, dat ze zondaars zijn en redding nodig hebben. Mag Jezus ook jóuw Arts zijn?

“1Het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God. Er staat geschreven bij de profeet Jesaja: ‘Let op, Ik zend mijn bode voor Je uit, hij zal Je een weg banen. Een stem roept in de woestijn: “Maak de weg van de Heer gereed, maak recht zijn paden!”’

Marcus 1: 1-3

Jezus Christus komt met een goede boodschap van God. De “bode” is Johannes de Doper. Hij bereidt de weg in de harten van mensen, zodat God in hun harten kan komen. De plaats van het optreden van Johannes is “de woestijn”. Deze plaats geeft de geestelijk dode toestand van Israël voor God aan. Johannes is niet meer dan een “stem”. Het gaat er niet om wie hij is, maar om zijn boodschap. Het bereiden van de weg moet gebeuren in het hart van de mens door middel van berouw en bekering. “Recht” is in het Grieks hetzelfde woord als ‘terstond’, een woord dat zo vaak in dit evangelie voorkomt. Als wij geen rechte paden gaan, paden zonder bochten of omwegen, kunnen we ook niet ‘terstond’ handelen. Wat Johannes doet, is ook een opdracht voor ons. Hoe kun jij, in deze woestijn van het leven, Gods paden “recht” maken?

“Proef en geniet de goedheid van de HEER, gelukkig de mens die bij Hem schuilt.”

Psalm 34: 9

Kijk om je heen, zie je al het jonge groen, dat opkomt? Zie je het nieuwe leven, dat weer ontstaat, in de schepping? Zie je, hoe God altijd weer verder gaat met zijn schepping, in het ritme van de seizoenen? Proef de zon op je huid, raak voorzichtig eens een ontluikende bloem aan, geniet met al je zintuigen van je eerste kopje thee of koffie deze dag. Wat er ook gebeurt in je leven, kun jij schuilen bij God?

“Daarna werd Jezus door de Geest meegevoerd naar de woestijn om door de duivel op de proef gesteld te worden. Nadat Hij veertig dagen en veertig nachten had gevast, had Hij grote honger.” Mattheüs 4: 1 en 2

Vandaag is het Aswoensdag.  Aswoensdag is de eerste dag van de 40-daagse vastenperiode voorafgaand aan Pasen. In die veertig dagen voor Pasen leven veel mensen sober, er wordt alleen het hoogstnoodzakelijke gegeten. De vastentijd herinnert ons eraan, dat Jezus veertig dagen in de woestijn doorbracht zonder eten en drinken, waarna Hij werd verzocht (beproefd) door de duivel. Jezus hield stand tegen de verleidingen van de duivel. Goddank!

De focus ligt tijdens de vastentijd niet zozeer op het jezelf onthouden van iets, al kan dat heel goed en helpend zijn, maar vooral op het jezelf toewijden aan God en zijn plan met de wereld. De vastentijd richt zich op de zonde van de mens en Gods genadige oplossing.

Waar zou jij in deze 40 dagentijd van kunnen “vasten”? 

“Maar Ruth antwoordde: ‘Vraag me toch niet langer u te verlaten en terug te gaan, weg van u. Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.” Ruth 1: 16

Gisteren ging de dagtekst over de muur, waar je samen met God over heen kunt springen. Ruth nam ook een sprong, laat alles wat ze kent achter en kiest ervoor om met haar schoonmoeder mee te gaan naar een onbekend land. Ze laat het graf van haar man, haar zwager en haar schoonvader achter en kiest voor de God en het land van haar schoonmoeder, zonder te weten waar ze terecht komt. Maar ze belijdt: uw God is mijn God! En God overlaadt haar met Zijn zegeningen. Welke lessen kun jij leren van het leven van Ruth?

“met U storm ik af op een legerbende, met mijn God spring ik over de hoogste muur.” Psalm 18: 30 (psalm van David)

David heeft in zijn leven te maken gehad met veel legerbendes en muren. Muren in de vorm van fysieke muren, maar ook geestelijke muren. Misschien heb jij ook muren in je leven. Muren van angst, muren van zorgen, muren van zonde. Hoe spring jij over die muren heen? Vertel God wat je muren zijn. Geloof, dat je samen met Hem over die muren heen kunt springen. Je weet niet hoe en wanneer, maar je mag er op vertrouwen, dat God jouw muren kent. Die muur staat niet tussen jou en God in, omdat Jezus álles heeft overwonnen. God staat aan jóuw kant van de muur en wil niets liever dat je Hém vraagt om met jou over die muur heen te springen.

“Maar ik vertrouw op U, Here, ik zeg: Gij zijt mijn God. Mijn tijden zijn in uw hand” (Psalm31: 15,16a, vertaling NBG 1951)

Mijn tijden….het staat er in het meervoud. Mijn tijden: dat is mijn hele leven! Tijden van groot groeien, geluk hebben, vreugde en verdriet ervaren, afnemende gezondheid, crisissen. In welk seizoen van het leven zit jij? Durf jij je hele leven in God hand te leggen, of het nu voorjaar, zomer, herfst of winter is in je leven? Of er nu hoogtepunten of dieptepunten zijn in je leven? Durf jij het aan, om je hele leven aan God toe te vertrouwen en elke situatie in Zijn hand te leggen? Durven heeft ook te maken met “vertrouwen”. Wat het leven je ook brengt: God is altijd te vertrouwen. Met mijn God spring ik over een muur!

“Hier volgen de spreuken van Salomo, zoon van David en koning van Israël. ₂Ze bieden wijsheid en zijn een leidraad in het leven, verdiepen het inzicht ₃en bevatten wijze lessen over recht, rechtvaardigheid en eerlijkheid.” Spreuken 1: 1-3

Het boek Spreuken bevat wijze spreuken, wijze lessen, een leidraad voor het leven. Maar wat is nu die “wijsheid”? Is het kennis, levenservaring? In het Nederlands wordt het begrip ‘wijsheid’ vaak in verband gebracht met levenswijsheid: kennis die we verwerven op basis van levenservaring. Het Hebreeuwse woord voor wijsheid, ‘chockma’, betekent echter veel meer. Het gaat immers niet enkel om kennis, maar om het goede leven in al zijn aspecten.  Bijbelse wijsheid heeft te maken met de vaardigheid om hier en nu een goed leven te leiden. En: Het begin van alle wijsheid is ontzag voor de Heer. (Spreuken 1:7) Ben ik, ben jij, een wijs mens? En hoe breng je dat in praktijk?

“Schenk uw dienaar een opmerkzame geest, zodat ik uw volk kan besturen en onderscheid kan maken tussen goed en kwaad. Want hoe zou ik anders recht kunnen spreken over dit immense volk van U?” 1 Koningen 3: 9

Hoe willen wij dat wij herinnerd worden? Dat we succesvol zijn geweest in het leven? Dat we het materieel goed hebben gehad? In de woorden van Salomo in 1 Koningen 3 lezen we een ander verlangen. Salomo zegt hier dat hij Gods dienaar is. Ondanks zijn enorme welvaart ziet hij zichzelf hier vooral als Gods dienaar. En zijn enige wens is een wens om een opmerkzame geest, zodat hij kan onderscheiden wat goed en wat kwaad is. Wat hebben wij, wat heb ik, die opmerkzame geest ook nodig, in een tijd van politieke en maatschappelijke onrust. Heer, geef mij wijsheid, een opmerkzame geest, zodat ik onderscheid kan maken tussen goed en kwaad. Maak mij tot een kind naar uw hart. Hoe wil jij dat je later herinnerd wordt?