Berichten

“Altijd als ik roep, bent U nabij; U zegt mij: ‘Wees niet bang.’”

Klaagliederen 3:57

Toen ik een nieuwe Bijbel kocht, dacht ik: als ik deze Bijbel opensla en mijn oog valt op een tekst, dan zal dat mijn lijfspreuk worden voor de rest van mijn leven. Mijn oog viel op Klaagliederen 3:57. Een prachtige tekst. Hoe vaak heb ik God al niet geroepen, gebeden? En wat belijdt deze tekst? Altijd als ik u roep, bent U nabij. Wat een waarheid! Als ik bid, zit ik als t ware bij Vader op schoot, of ik kniel aan zijn voeten. Hij is er dus bij, als ik bid. Héél dichtbij! VERhoort Hij dan altijd mijn gebeden? Nee. Maar Hij neemt wel mijn angst weg en geeft mij rust. “U zegt mij, wees niet bang.” Wat is voor jou een belangrijke tekst uit de Bijbel?

“Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij, uw stok en uw staf, zij geven mij moed.”

Psalm 23: 4

De duisternis heeft nooit het laatste woord. Je kunt zwak zijn, je hoeft ook niet sterk te zijn om diepe dalen te overleven. Je mag verdriet hebben. Je mag bezorgd zijn. Maar in je zwakzijn, bezorgd-zijn, mag je ervaren dat God er altijd bij is. Zijn stok en zijn staf mogen je troosten en bemoedigen. Met de stok houdt de herder rovers en wilde dieren op afstand, de stok werd als een wapen gebruikt. De dieren dwaalden dankzij de staf niet af van de kudde. Zo wil God jouw beschermer zijn als je door een donker dal gaat. Hij baant voor jou een weg.

“Houd de onderlinge liefde in stand en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.”

Hebreeën 13:1 – 3 (zevende leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

Leefregel zeven: Heb vreemdelingen lief als jezelf, want je bent zelf een vreemdeling.

Niet onderdrukken, niet uitbuiten, niet discrimineren, dat alles heeft een vertrekpunt uit het negatieve. NIET. Het vertrekpunt vanuit Hebreeën 13 is anders. Niet alleen steeds de herhaling van “niet”, maar als een opdracht: heb de vreemdeling lief als jezelf. Leef met gevangen mee, alsof je zélf gevangen zit. Bekommer je om mishandelden, alsof je zélf mishandeld wordt. Een opdracht! Als je met zo’n houding je medemens tegemoet treedt, krijg je misschien onverwacht Jezus op visite, of engelen aan de deur.

“Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij.”

“Laten we dus, in de tijd die ons nog rest, voor iedereen het goede doen, vooral voor onze geloofsgenoten.”

Romeinen 12:13, Galaten 6:10 (zesde leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

Leefregel zes: Behandel allochtonen als autochtonen

Galaten 6:10 is een vers dat de essentie van het christelijk leven samenvat: goed doen aan alle mensen, vooral aan hen die tot de familie van het geloof behoren. Dit vers daagt ons uit om verder te kijken dan onze eigen interesses en grenzen en Gods liefde en genade uit te breiden naar iedereen die we tegenkomen. We leven in blessuretijd nu Jezus gekomen is (Galaten 3:25 en 6:10). Gebruik je tijd goed. Doe het goede. En begin daarmee in de gemeente, als oefenplaats in goed doen, goede onderlinge communicatie en goede onderlinge hulp. Maar God plaatst zoveel mensen op je weg! Heb het goede met hen allen voor.

“Want Ik had honger en jullie gaven Mij te eten, Ik had dorst en jullie gaven Mij te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen Mij op, Ik was naakt en jullie kleedden Mij. Ik was ziek en jullie bezochten Mij, Ik zat gevangen en jullie kwamen naar Mij toe.”

Mattheus 25:35,36 (vijfde leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

Leefregel vijf: help elkaar en wees gastvrij. Deze leefregel lijkt wel op die van gisteren. Er zit echter een diepere dimensie in. Wees gastvrij. Dat duidt op een open houding, vriendelijkheid, niet vanuit een “moeten” maar vanuit een intrinsieke drang tot gastvrijheid. Gastvrijheid: misschien schuift Jezus wel aan! Wij vinden het vaak fijn om van te voren een afspraak te maken. Maar hoe welkom zijn we richting een ander als iemand onverwacht voor de deur staat? Ik las ooit op een bordje het volgende: Hoi, kom binnen, leuk dat je er bent! Alles goed? Ga zitten, wat zit je haar leuk! Ik zet net koffie, koekje erbij? Ik wens iedereen zo’n warm welkom.

“Geen vreemdeling liet ik buiten overnachten, voor elke reiziger opende ik mijn deuren.”

Job 31:32 (vierde leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

De vierde leefregel: geef wie honger heeft te eten en neem vreemdelingen op.

Hier getuigt Job dit van zichzelf, maar het was in de tijd van het Oude Testament heel normaal dat je een langstrekkende reiziger te eten gaf, hem zijn voeten liet wassen, hem geurende olie en hem een slaapplek aanbood. Er waren ongeschreven regels wat betreft de rechten van de gast. Hebben vreemdelingen nog steeds deze rechten?

“De rechters gaf ik toen deze instructie: ‘Hoor beide partijen en doe rechtvaardig uitspraak, zowel tussen twee volksgenoten als wanneer er een vreemdeling bij betrokken is.”

Deuteronomium 1:16 (derde leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

De derde leefregel vatten we samen als: Wees eerlijk, onpartijdig en discrimineer niet.

Eerlijke rechtspraak, zonder onderscheid. Trek dus een arm mens dus niet voor, spreek ook niet bij voorbaat een rijk mens vrij, en maak geen onderscheid tussen een Israëliet of een vreemdeling. Doe na grondig onderzoek een onpartijdige uitspraak. Een land met zúlke rechters is een gezegend land. Wij leven in een gezegend land, met rechters en een rechtspraak die nog eerlijk en onpartijdig is. Dank God voor dit land en bid Hem, of dit zo mag blijven. We zien in heel veel landen, dat in een land met partijdige rechters en partijdige rechtspraak, mensen rechteloos worden.

“Behandel vreemdelingen die bij jullie wonen als geboren Israëlieten. Heb hen lief als jezelf, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte. Ik ben de HEER, jullie God.”

“Wanneer een van jullie tot armoede vervalt en zich niet kan handhaven, moet je hem bijstand verlenen, zoals je ook een vreemdeling zou helpen die bij je te gast is; je mag hem niet laten verkommeren.”

Leviticus 19:34, 25:35 (tweede leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

De tweede leefregel kun je zo samenvatten: Help wie hulp nodig heeft.

“Iedereen is van de wereld, en de wereld is van iedereen”

Zo zingt The Scene in een liedje uit 1990. Dat lijkt de bijbeltekst hier ook te zeggen. Behandel vreemdelingen als geboren Israëlieten. Naar nu vertaald: behandel elke vreemdeling als een geboren Nederlander. Oeps: vind je dat ver gaan? Begin er dan mee, om elke vluchteling als mens te zien, een mens als jij. Jij hoeft niet te bepalen of een vreemdeling hier ook daadwerkelijk mag blijven. Het begint met de juiste grondhouding: zie die ander als “mens”, als schepsel van God; en behandel die mens, zoals je zelf behandeld wilt worden.

“Vreemdelingen mag je niet uitbuiten of onderdrukken, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte.”

Exodus 22:20 (eerste leefregel ten aanzien van vreemdelingen)

De komende 7 dagen staan we stil bij 7 leefregels die God in Zijn Woord geeft ten aanzien van vreemdelingen, zonder dat we daarmee aangeven volledig te zijn.

Een eerste leefregel lees je in Exodus 22:20. Vreemdelingen mag je niet onderdrukken of uitbuiten. Dat is helaas, duizenden jaren na Exodus nog steeds realiteit. Wat zegt dit over onze houding ten opzichte van vreemdelingen? Al “onderdrukken” wij persoonlijk misschien letterlijk geen vreemdelingen, zijn we ons dan wel bewust van de uitbuiting van arbeidsmigranten en de uitbuiting en onderdrukking van onze naasten in verre landen, die uitgebuit en onderdrukt worden bij het produceren van goederen die wij misschien kopen? Begint het niet met bewustwording? De tekst geeft ook een reden: “want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte.” En is niet elk mens een vreemdeling op aarde, onderweg naar een beter Vaderland? Bezien vanuit mijn eigen “vreemdeling” zijn: wat betekent dit voor mijn kijk op vreemdelingen?

“Er was daar een man die Zacheüs heette. Deze Zacheüs was hoofdtollenaar, en hij was erg rijk. Hij wilde Jezus zien, om te weten te komen wat voor iemand het was, maar dat lukte hem niet vanwege de menigte, want hij was klein van stuk. Daarom liep hij snel vooruit en klom in een vijgenboom om Jezus te kunnen zien wanneer Hij voorbijkwam. Toen Jezus daarlangs kwam, keek Hij naar boven en zei: ‘Zacheüs, kom vlug naar beneden, want vandaag moet Ik in uw huis verblijven.’ Zacheüs kwam meteen naar beneden en ontving Jezus vol vreugde bij zich thuis.”

Lukas 19:2-6

Van geldwolf naar weldoener, zo laat dit verhaal zich samenvatten. Zacheus betekent: zuiver, rein. Maar dat was Zacheus allerminst, toen hij Jezus nog niet kende. Zacheüs was niet alleen klein, waardoor iedereen hem over het hoofd zag, maar hij had zich ook niet geliefd gemaakt, door met de Romeinen samen te werken en zich zó omhoog te werken op de maatschappelijke ladder. Maar hoe hoog je ook klimt op een maatschappelijke ladder, wie ben je, als je denkt dat niemand van je houdt? Hij was klein van stuk. Werd niet “gezien” en was niet “gezien” door de mensen. Koos hij daarom voor het beroep van tollenaar? Om respect en ontzag af te dwingen? In ieder geval wilde hij Jezus zien “om te weten te komen wat voor iemand hij was.” Wilde hij zien hoe Jezus het deed: respect afdwingen? Maar Jezus heeft vooral oog voor de diepste nood van Zacheus. Kom naar beneden, Zacheus, want ik MOET vandaag in jouw huis zijn. Dat moeten duidt op een plan, Gods plan. Jezus ZIET Zacheus en Zacheus beseft dat hij “echt” gezien wordt. Het zorgt voor een radicale bekering, van geldwolf naar weldoener. Voel jij je gezien door Jezus?

“Nu dan, kinderen, luister naar mij, gelukkig is wie op mijn wegen blijft. Luister naar wat ik je leer, en word wijs, negeer mijn lessen niet. Gelukkig de mens die naar mij luistert, dag in dag uit bij mijn woning staat, de wacht houdt bij mijn deur.”

Spreuken 8:32-34

Hier wordt poëtisch beschreven van wat je elke dag doet als je je Bijbel openslaat om de woorden van God te lezen. Je waakt dag aan dag aan zijn poorten, bewaakt zijn deurposten (v.34). Op die manier leef je het leven in al zijn volheid. Het is zó belangrijk, het is zelfs een zaak van leven en dood. De wijsheid van het boek Spreuken wijst heen naar Jezus, de “wijsheid” van God. Het gaat er niet alleen om een paar ‘beste tips voor het leven’ op te pikken, maar om te leren van de bron van wijsheid zelf.

“Verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht vroegen ze aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?’ Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn.’

Handelingen 2:12 en 13

Bij sommigen slaat de beginnende vreugde om in twijfelmoedigheid. Wat moeten we hiermee aan? Bij anderen slaat het al gauw om in bot ongeloof en oppervlakkige afkeer. Ze wagen het al snel om te spotten met alles wat ze zien. Ze weten het al: ‘Ach, die mensen die zo vreemd doen, zijn gewoon dronken’. Je ziet dat de Heilige Geest méér moet doen dan werken in de apostelen. Hij moet ook werken in de levens en harten van de hoorders.

“wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’”

Handelingen 2:11

Wat vooral opvalt, is de inhoud van wat ze horen: de grote daden Gods. Dat is dát wat God door Jezus Christus, Zijn Gezalfde (de Messias) gedaan heeft. En iedereen hoort er opeens van. De grote daden van God! Dat was voor de meesten iets uit een ver verleden. De tijd van de uittocht; of de tijd van bevrijding van de Filistijnen en andere vijanden. Maar nu klinkt het evangelie van de échte bevrijding. Bevrijding van zonde en schuld! Dat kan God alleen. Zie jij Gods grote daden in jouw leven?

“Ze waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: ‘Het zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken? Hoe kan het dan dat wij hen allemaal in onze eigen moedertaal horen? Parten, Meden en Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, mensen uit Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de omgeving van Cyrene in Libië, inwoners van Rome die zich hier gevestigd hebben, en ook mensen uit Kreta en Arabië, zowel Joden als proselieten – wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’”

Handelingen 2: 7-11

In de geschiedenis van de uitleg van de Bijbel is heel wat afgeschreven over dit wonder. Volgens sommigen is het een ‘hoorwonder’ geweest. De discipelen zouden dan één taal gesproken hebben en God zou er voor gezorgd hebben dat alle mensen het in hun eigen taal hoorden. Anderen, onder wie de opstellers van de kanttekeningen gaan er van uit dat het een ‘taalwonder’ is geweest. Zij wijzen er op dat het anders een wonder in de hoorders geweest zou zijn en niet in de apostelen. En juist van hen wordt gezegd dat zij begonnen te spreken met andere talen (vers 4).
De menigte wordt ‘beroerd’. Dat wil zeggen: ze raken in grote opschudding Wat is hier aan de hand? Er ontstaat ook beginnende vreugde. Het lijkt er op dat mensen dóór krijgen dat hier iets heel bijzonders aan de hand is. Allereerst is het vreemd dat de discipelen ‘Galileërs’ zijn. Die konden zich alleen maar in het eigen dialect verstaanbaar maken.
Maar deze Galileërs spreken in meerdere vreemde talen. Mensen uit allerlei landen, streken en steden, er wordt een hele rij genoemd, verstaan wat er gezegd wordt.

“In Jeruzalem woonden destijds vrome Joden, die afkomstig waren uit ieder volk op aarde. 6Toen het geluid weerklonk, dromden ze samen en ze raakten geheel in verwarring doordat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken.”

Handelingen 2: 5-6

Van heinde en verre waren Joden én jodengenoten (vers 10) naar Jeruzalem gekomen. Jodengenoten zijn mensen die zich aangesloten hadden bij het Joodse geloof maar zelf geen geboren Jood waren. Het wonder wordt onder iedereen in Jeruzalem bekend. Had Jezus niet tegen zijn discipelen gezegd: jullie zullen mijn getuigen zijn, tot aan het einde der aarde? Hier begint het al: uit ieder volk op aarde waren Joden aanwezig. Uit ieder volk op aarde! Het evangelie van de gekruisigde en opgestane Heer begint hier al aan zijn opmars!

“Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.”

Handelingen 2: 1-4

Pinksteren was in het Oude Testament het joodse Wekenfeest (of Sjavoeot). Met dat feest wordt herdacht dat God de Tien Geboden aan Mozes gaf op de berg Sinaï. En zoals dat toen bij Mozes gepaard ging met wolken, donder en bliksem, zo verschijnt de Heilige Geest, die uitgaat van God, ook met windvlagen en vlammen van vuur. En alle aanwezigen werden vervuld met de Heilige Geest. Wat een indrukwekkende ervaring! Wat een troost! Jezus was naar de hemel gegaan, maar heeft zijn kinderen op aarde niet als wezen achtergelaten. Hij beloofde de Trooster en Hij gáf hun de Trooster.

“Daarna baden ze als volgt: ‘U, Heer, doorgrondt ieders hart. Wijs van deze beide mannen degene aan die U gekozen hebt om als apostel zijn dienende taak te verrichten en de plaats in te nemen van Judas, die naar de voor hem bestemde plaats is gegaan.’ Ze lieten hen loten en het lot viel op Mattias. Hij werd aan de elf apostelen toegevoegd.”

Handelingen 1:24-26

Het lot viel op Mattias…..In het Oude Testament was het heel gebruikelijk om bij belangrijke beslissingen God aan te roepen en Hem via het lot de juiste beslissing aan te laten wijzen. In de overgang van het Oude Testament, de oude “bedeling/orde” naar de nieuwe “bedeling/orde” werd na de komst van de Heilige Geest niet meer het lot geworpen, maar gekozen, in het vertrouwen op de leiding van de Heilige Geest. De Heilige Geest was nu nog niet gekomen. In Handelingen 6 en 14 lezen we, dat de diakenen en de ouderlingen “gekozen” werden, na bidden en vasten.

“Daarom moet een van de mannen die steeds bij ons waren toen de Heer Jezus onder ons verkeerde, vanaf de doop door Johannes tot de dag waarop Hij in de hemel werd opgenomen, samen met ons getuigen van zijn opstanding.’”

Handelingen 1: 21 en 22

Nu Judas is weggevallen, is het belangrijk dat er iemand bijkomt, die het getal van de 12 discipelen, de 12 apostelen, die het fundament gaan leggen voor de kerk, weer vol maakt. Het getal 12 is niet willekeurig. Het getal ‘twaalf’ staat voor een geheel. Israël telde 12 stammen. Als je Openbaring leest, wordt ook duidelijk, waarom het getal ‘twaalf’ voor God belangrijk is. Daarnaast is het belangrijk, dat de nieuwe 12^e discipel iemand is, die de hele tijd ook met Jezus en de andere discipelen is opgetrokken, omdat deze 12^e discipel dan ook echt een ooggetuige zal zijn.

“Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak. Van de beloning voor zijn schanddaad kocht hij een stuk grond, maar bij een val werd zijn buik opengereten, zodat zijn ingewanden naar buiten kwamen. Alle inwoners van Jeruzalem hebben van deze gebeurtenis gehoord, en daarom noemen ze dat stuk grond in hun eigen taal Akeldama, wat “bloedgrond” betekent.”

Handelingen 1:17-19

Akeldama….. bloedakker, bloedgrond. Judas had zich door de duivel / zijn eigen zondige hart, laten aansporen tot geldgierigheid, diefstal, verraad en tenslotte tot zelfmoord, toen hij tot het besef was gekomen dat hij Jezus, de Onschuldige, had verraden. Judas hoopte op een aards koninkrijk, waar hij minister van financiën mocht worden. Hij had gegokt en verloren, zouden wij zeggen. Maar zijn geweten ging spreken en hij kreeg berouw. Het is niet aan ons om een oordeel te vellen over Judas, wiens naam betekent: geprezen, bewonderd. Een naam met een positieve instelling, die zijn ouders hem niet zonder reden hebben gegeven. Judas….. wat leren wij van hem en van zijn leven?

“‘Vrienden, het schriftwoord waarin de heilige Geest bij monde van David heeft gesproken over Judas, de gids van hen die Jezus gevangen hebben genomen, moest in vervulling gaan. Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak.”

Handelingen 1:16, 17

Petrus kijkt allereerst met de anderen terug. Hoe kan het dat Judas, die ook door Jezus bij de twaalf discipelen geteld was, zover is gekomen om Jezus te verraden? Petrus heeft daar een kort antwoord op: ‘De Schrift moest vervuld worden.’ (Psalm 41:10). Het woorden ‘moeten’ duidt altijd op Gods plan én op Gods wil. Het is geen noodlot is dat Judas trof. Hij wordt door Jezus meermalen gewaarschuwd (Lukas 22:22). Petrus wijst op Judas’ actieve betrokkenheid. Hij was de leidsman (gids) van de soldaten die Jezus gevangen namen (Lukas 22:47).

“In die dagen stond Petrus op te midden van de leerlingen – er was een groep van ongeveer honderdtwintig mensen bijeen – en zei:”

Handelingen 1: 15

Er is een flinke groep mensen bij elkaar. Niet alleen de discipelen, nee, de kring van gelovigen is al breder. Hier vergadert de eerste kerk! Petrus treedt op, als woordvoerder. Hij heeft vaker opgetreden, als woordvoerder, in de periode, dat hij nog met Jezus onderweg was en veel moest leren. Een tijd, waarin zijn karakter is bijgeschaafd, tot hij is geworden waar Jezus hem toe bestemd: “jij, Petrus, zult de rots zijn, waarop ik mijn kerk zal bouwen.” Hier is het begin van de wereldwijde kerk. Ben jij onderdeel, van die wereldwijde kerk? Voel jij, dat je mag wortelen op die rots, onwankelbaar?

“Eensgezind wijdden ze zich aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.”

Handelingen 1:14

Als Jezus naar de hemel is teruggegaan, keren ook de discipelen terug naar Jeruzalem. “U zult mijn getuigen zijn” zei Jezus, “allereerst in Jeruzalem”. Ze hebben het nu wel geleerd, die 11 apostelen, die hier bijeen zijn. Samen met de vrouwen, Jezus’ moeder en zijn broers. Gaan ze vergaderen? Hoe pakken we het aan, dat “getuigen”? Nee, ze gaan bidden. Eensgezind. Ze “wijdden zich aan het gebed”, staat er. Aan werken gaat altijd bidden vooraf. Heer, wilt U het mij laten zien? Hoe ik kan getuigen? Welke weg ik moet inslaan? Bidden gaat altijd vooraf aan werken…..Besef ik dat altijd wel ten diepste?

“Terwijl Hij zo van hen wegging en zij nog steeds naar de hemel staarden, stonden er opeens twee mannen in witte gewaden bij hen. Ze zeiden: ‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Deze Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie Hem naar de hemel hebben zien gaan.’”

Handelingen 1: 10 en 11

Staar jij je ook wel eens blind op dingen? De discipelen wel. Ze bleven maar naar de hemel staren. Wat hebben ze gedacht? Komt Jezus straks terug? Hoe is het daar, in de hemel, bij God? Gaan we daar iets van zien? Het zijn hemelse engelen die hen weer met één been op aarde zetten. Wat staren jullie nu naar de hemel? Deze Jezus, die in de HEMEL is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie Hem naar de HEMEL hebt zien gaan. Wat een prachtige, troostende, bemoedigende woorden! Ze bevestigen dat Jezus in de hemel is. Geen twijfel mogelijk. En Hij komt terug: geen twijfel mogelijk. Geloof jij deze hemelse boodschap van hemelse boodschappers?

“Toen Hij dit gezegd had, werd Hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze Hem niet meer zagen.”

Handelingen 1: 9

Jezus werd opgenomen in een wolk. Was het de bedoeling dat Hij onzichtbaar werd voor zijn discipelen? Het doel van die wolk is niet om Jezus onzichtbaar te maken, maar juist om te laten zien door Wie Hij opgehaald wordt en waar Hij naar toe gaat. De wolk maakt zichtbaar dat Jezus wordt opgehaald door God zelf en dat zijn bestemming het hemels paleis is. Wat de wolk zichtbaar maakt is dat God zijn Zoon hoogstpersoonlijk komt ophalen voor zijn kroning. Als je in het Oude Testament op zoek gaat naar het woord wolk dan gaat het in de meeste gevallen over de aanwezigheid van God. God verstopt zichzelf in een wolk. Als mens kun je God niet zien. Gods heerlijkheid en koninklijke majesteit en goddelijke eeuwigheid zijn te groot voor een mens. Te indrukwekkend. Daarom laat God zichzelf zien in een wolk.

“Toen Hij dit gezegd had, werd Hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze Hem niet meer zagen.”

Handelingen 1: 9

Jezus, die door de Vader naar de aarde was gezonden om zijn verlossingswerk te volbrengen, wordt ook weer door de Vader omhoog geheven. Opnieuw opent zich de hemel, nu om Jezus binnen te halen. Glorieus. Met eer en heerlijkheid gekroond. Met nog de tekenen van zijn doorboorde handen en doorboorde lichaam komt Hij bij zijn Vader. Volbracht! De weg naar de Vader is open. Vrije toegang, dankzij het offer én de Hemelvaart van Gods Zoon. Want daar, op de rechterstoel naast de Vader, pleit Hij voor ons. Op grond van zijn volbrachte offer!

“Hij nam hen mee de stad uit, tot bij Betanië. Daar hief Hij zijn handen op en zegende hen.

“Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.’”

Lukas 24: 50; Handelingen 1: 8

Toen Jezus naar de hemel ging, zegende hij zijn discipelen. Hij zei: jullie zullen mijn getuigen zijn. In Jeruzalem en over heel de wereld. En weg was Hij. De discipelen zullen elkaar wel aangekeken hebben: hoe dan? Als Jezus dat tegen jou zegt: je zult mijn getuige zijn? Weet je dan, waar je met die opdracht moet beginnen? Wij hebben de Bijbel, wij hebben een geordende wereld. De discipelen moesten a.h.w. bij nul beginnen. In een vijandige omgeving. Maar die opdracht kónden die discipelen uitvoeren. De geschiedenis heeft het bewezen. Het evangelie heeft ons bereikt en ook wij mogen getuigen! Hoe? Bid God om Zijn Geest en Hij zal je de woorden in de mond leggen, zo vaak als de gelegenheid zich voordoet.

“Toen gingen Mozes en Aäron samen naar Egypte en daar riepen ze de oudsten van Israël bij elkaar. Aäron herhaalde woord voor woord wat de HEER tegen Mozes gezegd had, en liet het volk de wonderen zien. De Israëlieten werden hierdoor overtuigd; toen ze hoorden dat de HEER hun ellende had gezien en zich hun lot had aangetrokken, knielden ze en bogen ze zich diep neer.”

Exodus 4: 29-31

Als Aäron de wondertekenen laat zien, hoe die staf in een slang verandert en weer terug in een staf, hoe Mozes’ hand geneest van melaatsheid, knielen de Israëlieten in aanbidding neer voor de God die deze wonderen laat gebeuren. Soms is in diepe ellende een woord niet genoeg, maar brengt een wonderteken je tot de overtuiging. Hoe laat ik me overtuigen van Gods almacht en wijsheid?

“De HEER had tegen Aäron gezegd: ‘Ga de woestijn in, Mozes tegemoet.’ Aäron was op weg gegaan en ontmoette Mozes bij de berg van God. Hij kuste hem en Mozes vertelde Aäron wat de HEER hem had opgedragen: wat hij moest zeggen en welke wonderen hij moest doen. Toen gingen Mozes en Aäron samen naar Egypte en daar riepen ze de oudsten van Israël bij elkaar.”

Exodus 4: 27-29

Het staat er zo gemakkelijk, de Heer had tegen Aäron gezegd: ga de woestijn in, Mozes tegemoet. Mozes was al 40 jaar uit beeld. Misschien wist Aäron niet eens dat Mozes nog leefde. Aäron gaat gehoorzaam op weg. Daar bij die berg van God, zo staat er, vertelt Mozes aan Aäron wat de HERE hem heeft opgedragen, zodat Aäron precies weet wat hij zeggen en doen moet. En zo gaan ze samen naar Egypte. Gebroederlijk. Mozes de geroepen leider, maar wel met de nodige aarzelingen en Aäron die hem steunen zal, zijn spreekbuis zal zijn. En later zullen ze ook samen het volk leiden door de woestijn. Mozes, de profeet, die van God de woorden hoort en doorgeeft aan het volk en Aäron de priester, de hogepriester, die het volk zal vertegenwoordigen in het heiligdom. Samen, met z’n tweeën in de dienst van God, in de dienst aan het volk.

“Toen antwoordde God hem: ‘Ik ben die er zijn zal. Zeg daarom tegen de Israëlieten: “IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toe gestuurd.”’

Exodus 3: 14

We zien in Exodus 3, dat God telkens aan Mozes negatieve tegenwerpingen een positieve draai geeft. Van alles wat God in Exodus 3 zegt, is vers 14 GROOTS. Mozes lijkt op een zeurderig kind: wat moet ik zeggen als ze me vragen naar de naam van die God? Het antwoord van God is verpletterend: IK BEN En IK ZAL ER ZIJN heeft u gestuurd. Geloof jij dat God er is en er altijd zal zijn? Geloof jij in Zijn wonderlijke kracht en zijn waarheid? Wij geven vaak grond aan leugens (ik kan het niet), maar geef grond aan de goede woorden van God. Leer inzien welke goede dingen God in jou heeft gelegd. Als je deze wereld een beetje mooier wilt gaan kleuren is het aan jou om de talenten aan te boren die God in jou heeft gelegd. ( zie ook de dagtekst van gisteren)

“Mozes zei: ‘Maar wie ben ik dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?’”

Exodus 3: 11

Mozes heeft een heleboel tegenwerpingen. Wie ben ik? Ik kan niet goed spreken…. Ze zullen me niet geloven…. Mozes ziet nog niet dat God hem goed heeft voorbereid, door zijn leven aan het hof, zijn leiderschap en herderschap. Wij kunnen ook zo onze tegenwerpingen hebben. Ik kan het niet, ik heb nooit waardering gehad, ik heb geen zin…. Wat houd jou tegen als God klaarblijkelijk iets van je vraagt?

“De jammerklacht van de Israëlieten is tot Mij doorgedrongen en Ik heb gezien hoe wreed de Egyptenaren hen onderdrukken.”

Exodus 3;9

Gods volk leefde in slavernij en wrede onderdrukking. Dat was geen eigen keuze. Hoe zit dat met jou? Is jouw leven een eigen keuze of is het je overkomen? Ook nu leven er nog veel mensen en kinderen in slavernij. Maar de grootste vorm van slavernij is universeel. Dat is de slavernij van de zonde en van alles, waar de duivel of ons eigen hart ons tegenwerkt. Zonde betekent ten diepste dat je je doel mist. God heeft een doel met ons! Maar wij leven vaak niet tot Zijn doel omdat we belemmerd worden door allerlei dingen. Denk daar eens over na: wat is Gods doel met mijn leven en laat ik mij ook tot dat doel brengen?

“De HEER zei: ‘Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk er in Egypte aan toe is, Ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord, Ik weet hoe ze lijden. Daarom ben Ik afgedaald om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden, en om hen uit Egypte naar een mooi en uitgestrekt land te brengen, een land dat overvloeit van melk en honing, het gebied van de Kanaänieten, de Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten.”

Exodus 3:7-8

God beloofde Abraham, Isaac en Jacob een eigen land en een groot volk. Dat leek in Exodus 1 ver weg. Maar God vergeet nooit wat Hij heeft beloofd! God deelt aan Mozes 5 acties mee:

1. Ik zie
2. Ik hoor
3. Ik daal af
4. Ik bevrijd
5. Ik breng je naar het beloofde land

Dat mag ook ons iets zeggen.

1. Ogen om anders naar onze situatie te kijken
2. Oren om Zijn stem te verstaan
3. Hij is dichtbij ons! Hij woont in ons hart
4. Hij bevrijdt ons van onze zonden en wil ons ook bevrijden van angst en zorgen
5. Hij brengt ons uiteindelijk naar een eeuwig Vaderland

Durf jij dat ook zo te zien?

“Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en Hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven.”

Jacobus 1:5

“Wijsheid komt niet met de jaren”, lijkt Jacobus hier te zeggen. Volwassen worden in wijsheid overstijgt juist de leeftijd. Niemand hoeft wijsheid tekort te komen, want God biedt het zómaar aan. De eerste stap is, dat je God om wijsheid, om hulp vraagt. Let it go and let God….. Als je naar God toegaat en erkent dat je Hém nodig hebt, geeft Hij je ruimhartig alle wijsheid die je nodig hebt.

“Nadat ze de lofzang hadden gezongen, vertrokken ze naar de Olijfberg.”

Mattheüs 26: 30

Jezus heeft met zijn leerlingen Pesach gevierd. Hij heeft zijn discipelen de voeten gewassen, hen verteld over zijn lijden; dat één van hen Hem verraden zou en dat Petrus Hem driemaal zou verloochenen. En daarna zingt Jezus. Is dat niet bijzonder? Weten, dat je moet lijden, tot in het diepst van de hel, weten dat mensen je verloochenen, verlaten; en dat je zult sterven? En dan toch kunnen zingen. Het was inderdaad ook een “gewoonte” om te zingen met Pesach. En een “gewoonte” kan zo waardevol zijn. Ook als je niet kunt zingen van ellende, vangt een “gewoonte” je op en houd je gaande. En als je dan tóch gaat zingen, komt ook vaak het gevoel, de vreugde en het verlangen weer in je op. Jezus zong in de wetenschap, dat Hij onze Redder en Verlosser is. Kun jij zingen in de wetenschap, dat Hij ook jouw redder en Verlosser is?

“Diepbedroefd bad Hanna tot de HEER. In tranen legde ze een gelofte af: ‘HEER van de hemelse machten, ik smeek U, heb toch oog voor mijn ellende. Denk aan mij, uw dienares, vergeet mij niet. Schenk mij een zoon, dan schenk ik hem voor zijn hele leven aan U: nooit zal zijn hoofd door een scheermes worden aangeraakt.’”

1Samuel 1: 10,11

Hanna klaagt haar nood niet bij Elkana, haar man. Ook niet bij Eli, de priester. Ze gaat naar God en klaagt Hem haar diepe smart. In een tijd, waarin de toestand van het land diep treurig is, vraagt zij God om een mannelijke nakomeling, die zij aan de Heer wil afstaan. Niet pas vanaf zijn 25e, zoals gebruikelijk bij de Levieten, maar al vanaf zijn prilste begin. Wat een geloof! En wat een voorbeeld voor ons!

“In Rama in de streek Suf, in het bergland van Efraïm, woonde een man die Elkana heette. Hij was een zoon van Jerocham, die een zoon was van Elihu, de zoon van Tochu, de zoon van Suf, en behoorde tot de stam Efraïm. Hij had twee vrouwen: de ene heette Hanna en de andere Peninna. Peninna had kinderen, maar Hanna niet. Elk jaar ging deze man vanuit zijn woonplaats naar Silo, om zich daar voor de HEER van de hemelse machten neer te buigen en Hem offers te brengen. Chofni en Pinechas, de twee zonen van Eli, waren daar priesters van de HEER.”

1 Samuel 1: 1-3

Elkana was een afstammeling van Korach en dus een Leviet. Hij mocht dus ook dienst doen in de tempel. Elkana is een man die godsdienstig elk jaar zijn offers brengt, maar niet erg godsdienstig gedrag vertoont. Hij heeft 2 vrouwen, waarschijnlijk omdat Hanna geen kinderen kon krijgen. Kinderen krijgen was in Israël belangrijk. Maar God zegt nergens in Zijn Woord dat je dan maar een tweede vrouw moet nemen….Wat heeft zo’n geschiedenis ons te zeggen, denk je?

“Zorg ervoor dat jullie heilig zijn, en blijf heilig, want Ik ben de HEER, jullie God. Houd je aan mijn bepalingen en leef ze na; Ik ben de HEER, Ik heilig jullie.”

Leviticus 20: 7,8

Na de zondvloed hebben de nakomelingen van Noach niet veel geleerd van het verleden. De mensen hebben zich van God afgekeerd, lopen zelf bedachte goden achterna en brengen zelfs kindoffers om die zelf bedachte goden te behagen. Afschuwelijk. God ging verder met Abraham en belooft hem een groot nageslacht (de Israëlieten) en een eigen land (Kanaän). En nu staan ze op het punt om Kanaän binnen te trekken, een land vol heidense stammen en afschuwelijke heidense gebruiken. En dus bindt God hen op het hart: “Wees heilig, want Ik ben heilig”. God heeft hen wonderlijk bevrijd uit Egypte en hen op wonderbaarlijke wijze van eten voorzien in de woestijn.

“De HEER heb ik lief, Hij hoort mijn stem, mijn smeken, Hij luistert naar mij, ik roep Hem aan, mijn leven lang.”

Psalm 116:1,2

Heb jij wel eens het gevoel dat niemand écht naar je luistert? Wat jou bezighoudt, wat jouw diepste angsten en verlangens zijn? De dichter van psalm 116 constateert dankbaar dat er Eén is, die zijn bidden en smeken heeft gehoord. En niet maar 1 keer, nee, zijn leven lang. God heeft geen doof oor, nee, Hij wendt zijn oor naar jou. Hij hoort je altijd. En alleen Hij heeft de kracht om de situatie te veranderen. Het is nooit gemakkelijk om te wachten, maar wanneer het antwoord op één van jouw gebeden komt, weet je zeker, dat God jouw roepen heeft gehoord!

“Liefde en trouw zijn de weg van de HEER, voor wie de wetten van zijn verbond onderhouden.”

Psalm 25:10

Liefde en trouw horen bij een verbond. Wij kennen deze woorden ook van een huwelijkssluiting. Ik ben met de ander verbonden en de ander met mij. Beloof je, elkaar lief te hebben en trouw te zijn in je liefde? Woorden van die strekking worden uitgesproken door de trouwambtenaar of de dominee die het kerkelijk huwelijk sluit. God nodigt je uit om de weg van die verbondenheid en van liefde en trouw te gaan in je wandelen met Hem. Langs die weg van liefde en trouw zul je zegen ervaren

“Dit draag Ik jullie op: heb elkaar lief.”

Johannes 15:17

Jezus heeft de “zijnen” liefgehad tot het einde, tot het uiterste. Hij gaf zichzelf! Hij offerde zich op voor de hele mensheid. Zouden wij daarom niet God oneindig lief hebben? En vanuit dit vertrekpunt ook niet elkaar lief moeten hebben? Hier klopt het hart van de Vader: in de liefde. God is liefde, Hij is één en al liefde. Ik bid: Heer, help mij om mijn naaste zonder uitzondering lief te hebben, omdat mijn naaste ook uw schepsel is.

“Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen.”

Romeinen 12:17

Er is veel kwaad in deze wereld. Ook jij hebt ermee te maken, met situaties en relaties waarin dingen gebeuren die niet goed zijn en die pijn doen. Maar beantwoordt het kwaad nooit met nieuw kwaad. Overwin het kwade door het goede. Dat is niet altijd gemakkelijk. Het kan knagen aan je rechtvaardigheidsgevoel: waarom moet ik altijd de minste zijn? Weet dit: God ziet jou en weet wat er écht is gebeurd. Hij zal jou recht doen!

“Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot nederigheid. Ga niet af op uw eigen inzicht.”

Romeinen 12:16

Jezelf aanzetten tot eensgezindheid en nederigheid, wat is dat vaak moeilijk! Eensgezindheid betekent niet dat iedereen maar hetzelfde moet denken, maar dat we gericht zijn op eenheid in de Geest. Laat Gods Geest in je werken, zodat je niet meer uit bent op je eigen gelijk, je eigen succes en je eigen belangrijkheid. Heb de moed om bescheiden te zijn en de ander hoger te achten dan jezelf en hem of haar ook iets te “gunnen”. God zegent je dan met de vruchten van Zijn Geest.

“Dit zijn de pleisterplaatsen die de Israëlieten aandeden, nadat ze onder leiding van Mozes en Aäron, geordend in legerafdelingen, waren weggetrokken uit Egypte. Op bevel van de HEER heeft Mozes de plaatsen waar ze hun kamp hadden opgeslagen genoteerd. Ze trokken als volgt van de ene pleisterplaats naar de andere:”

Numeri 33: 1,2

Daarna volgen 47 verzen met deze structuur: ‘Zij braken op van … en sloegen hun kamp op in …’ Deze lijst wordt gegeven rond de periode dat het volk het beloofde land gaat innemen. Het volk keek verwachtingsvol vooruit. Dit is een goed moment om bewust stil te staan bij de weg die het volk heeft afgelegd. Als je vooruit kijkt, zie je niet wat er achter je ligt. Soms moet je bewust stilstaan, je omdraaien en je zicht vestigen op de weg die je hebt afgelegd. Zie je die berg, waar je overheen moest, die steen waar je tegen leunde, de momenten dat je het moeilijk had? En zie je waarom God steeds weer te vertrouwen is, in het verleden én in de toekomst? Wat zijn jouw terugblik momenten en zie je nu ook Gods trouw in je leven? Dat geeft vertrouwen voor de toekomst!

“Toen de farao het volk had laten vertrekken, leidde God hen niet langs de weg die door het gebied van de Filistijnen loopt, ook al was dat de kortste route. God dacht namelijk: Als ze strijd moeten leveren, konden ze weleens spijt krijgen en teruggaan naar Egypte. Daarom liet Hij het volk een omweg maken en door de woestijn naar de Rietzee trekken.”

Exodus 13: 17,18

God laat zijn volk een omweg nemen. Niet de kortste route door het gebied van de Filistijnen, maar in de richting van de Rietzee en de woestijn. God wilde zijn volk leren overleven in de woestijn, in volkomen afhankelijkheid van Hem, van Zijn zorg en Zijn trouw. Hij wilde zijn wetten in hun hart schrijven. Soms heb je een woestijn, een omweg nodig om tot je doel, Gods doel, te komen. Wij hebben altijd haast. Tijd is geld. God heeft geen haast. Welke omweg, welke woestijn, heb jij gehad omdat God jou iets wilde leren?

“Zolang Mozes zijn arm opgeheven hield, was Israël de sterkste partij, maar liet hij zijn arm zakken, dan was Amalek de sterkste. Toen Mozes’ armen zwaar werden, legden Aäron en Chur een steen bij hem neer, zodat hij daarop kon gaan zitten. Zelf gingen ze aan weerszijden van hem staan, om zijn armen te ondersteunen. Daardoor konden zijn armen opgeheven blijven totdat de zon onderging.”

Exodus 17: 11, 12

Het volk Israël wordt aangevallen in de woestijn en heeft het zwaar. Mozes gaat de berg op om te bidden, met in zijn hand de staf. Exodus 17:9 noemt deze staf “de staf van God”. En dat is niet zonder reden! God geeft de overwinning. Als Mozes zijn hand omhoog houdt, wint het volk, dankzij God, maar als zijn hand zakt, wint de aanvaller. En dan is het mooi, dat Mozes het niet alleen hoeft te doen! Hij krijgt hulp, van zijn broer en van anderen. Welke mensen helpen jou, om het van God te blijven verwachten? En voor wie kun jij van betekenis zijn?

“Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven.”

Spreuken 4:23

Hartbewaking. Het hart is de bron, de uitgang van het leven. Het hart pompt zuurstofrijk bloed naar alle vitale delen van je lichaam. De Spreukendichter roept je op om vooral over je hart te waken. Dat bedoelt hij geestelijk. Komt er hemelse, zuivere zuurstof uit jouw hart? Vul jij je hart met zuivere gedachten en woorden? Want alles, waarmee je hart zich vult, zoekt ook weer een weg naar buiten. Gebed en het lezen van Gods Woord helpen je om een goede hartbewaking bij jezelf toe te passen.

“Wees over niets bezorgd, maar vraag in alle omstandigheden aan God wat u nodig hebt en dank Hem in uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.”

Filippenzen 4:6,7

Wees over niets bezorgd…. Dat is gemakkelijk mee gezegd dan gedaan. Maak jij je niet vaak zorgen om de natuur, het soms ijzige klimaat tussen mensen onderling, de politiek, de wereldvrede, die verder weg lijkt dan ooit? God nodigt je uit om Hem te zeggen wat jij onder deze omstandigheden nodig hebt. Lossen je omstandigheden op, daarna? Dat zegt God hier niet. Wel belooft Hij, dat de vrede van God jouw hart en gedachten in Christus zal bewaren. Zo kan ook de vrede van God jou emotioneel en mentaal beschermen. Het helpt je om niet overmand te worden door zorgen en problemen. Lukt het jou, om je zorgen bij God neer te leggen?

“Want Hij is het die ons gemaakt heeft tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.”

Efeze 2: 10

Gisteren zagen we de diepere betekenis van de woorden van Jezus: Het is volbracht! in het licht van Efeze 2: 10. Maar betekent de tekst van vandaag nu, dat wij rustig met de armen over elkaar kunnen zitten en afwachten wat God gaat doen? Nee! We werden niet zomaar op milde wijze gered; integendeel, God nam ons in Zijn handen en maakte ons op wonderbaarlijke wijze nieuw in Jezus Christus toen Hij Zijn meest krachtige scheppende krachten vrijliet en ons een maaksel maakte dat waardig zou zijn om Zijn naam te dragen. De schepping was groots; de nieuwe schepping is grootser. Een wereld uit het niets tevoorschijn halen was geweldig; een wereld uit chaos herstellen is nog groter. Jij bent een herschepping. Geweldig! Zie jij jezelf ook zo?

“Maar wie kan al zijn fouten kennen? Spreek mij vrij van verborgen zonden.”

Psalm 19: 13

Zondag zagen we hoe David, de dichter van Psalm 19, de wetten van God een volmaakte levenskracht voor de mens noemt. Hier gaat de psalm over in een gebed. Vandaag zien we, dat ook David zich ervan bewust is, dat geen mens de wet van God kan houden. Hoe vaak gaan ook wij niet de mist in? En hoe vaak, hebben we zelfs soms geen idee, welke schade we aanrichten met woorden en daden, waarvan we ons niet bewust zijn dat ze zoveel impact hebben op een ander? Ik bid: “Heer, vergeef mij mijn onbedachtzaam uitgesproken woorden, mijn “niet zuiver spreken over een ander”, mijn onbedachtzame kopen van spullen die niet op een rechtvaardige manier zijn gemaakt, mijn verspilling van voedsel en grondstoffen en help mij, om me bewust te worden van mijn verborgen zonden.”

“Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.”

Galaten 5:1

Vandaag vieren wij 80 jaar bevrijding. Dat is een enorm groot goed, dat we willen koesteren, in een wereld, die steeds dreigender wordt. Maar vrij zijn in Christus betekent zoveel meer, dan leven in een vrij land. Wij zijn vrij van de bezettende macht, die ons van 1940-1945 in de greep hield. Maar er zijn zoveel meer bezettende machten, waar wij soms slaafs achternalopen. Vier je vrijheid in Jezus Christus, laat anderen ook in die vrijheid delen en leef je leven, met de Heilige Geest in je hart, want waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid! (2 Korinthiërs 3: 17)

“De wet van de HEER is volmaakt: levenskracht voor de mens. De richtlijn van de HEER is betrouwbaar: wijsheid voor de eenvoudige.”

Psalm 19: 8

Gisteren zagen we, hoe de hemel en het uitspansel blijk geven van Gods majesteit en werk. Verderop in de psalm gaat de dichter, David, over op het roemen van de wet van God. Wij houden vaak niet zo veel van regeltjes. We denken dat ze ons inperken. Maar hoe veel beter zou de wereld niet worden, als de wet van God, samengevat in de 10 geboden, wereldwijd wordt nageleefd? Dan lopen we geen andere goden achterna, dan eren we onze ouders, omdat ook zij óns als kinderen eren, dan roddelen en doden we niet meer omdat we niet bedreigd worden. Dan stelen we niet, omdat we elkaar allemáál het goede gunnen. De 10 geboden: eenvoudige en betrouwbare wijsheid. Heer, help mij om deze eenvoudige, wijze, levenskrachtige geboden elke dag opnieuw na te leven. Tot úw eer en tot heil van mijn naaste en mijzelf!

“De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen, de dag zegt het voort aan de dag die komt, de nacht vertelt het door aan de volgende dag.”

Psalm 19: 2 en 3

Ga eens in het gras liggen, je armen wijd uitgestrekt en kijk omhoog. Zie je de wolken, de lucht? Eindeloos gaan de wolken voort, soms drijven ze langzaam en kabbelend voort, soms worden ze opgejaagd door de harde wind. En soms zie je helemaal geen wolken, alleen een eindeloze blauwe lucht. Wat vertelt de hemel jou? Dat uitspansel, waar geen einde aan komt? Zie je ook daarin Gods majesteit? David, de dichter van psalm 19, ziet het wél. Hij zag de eindeloze voortgang van Gods werk in de hemel, het uitspansel, de immer voortgaande lijn van Gods plan met deze wereld. Hij ziet hoe ook de schepping het verhaal van Gods plan met de wereld vertelt; dag en nacht geven ze het verhaal door. Zie jij God in de wolken, in de lucht?

“Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij er het leven bij inschiet? Wat zou een mens niet overhebben voor zijn leven?”

Mattheüs 16:26

Je kunt de hele wereld proberen te winnen. Je kunt bezig zijn met alles wat er op aarde belangrijk is. Je kunt streven naar altijd maar meer en altijd maar beter. Maar brengt je dat het werkelijke geluk? Heeft iemand ooit zijn huizen, zijn verzameling oldtimers en zijn monumentale jachten mee kunnen nemen in het graf? Zonder God is alle aardse materie niets waard. Zonder God loop je het échte leven mis. Het leven in al zijn volheid, rijkheid, kleurigheid. Verlies God niet bij al het streven naar aardse rijkdommen. En zal God je in de eeuwigheid ook niet alles schenken?

“Huldig de HEER bij de klank van de lier, speel voor Hem op de tiensnarige harp. Zing voor Hem een nieuw lied, speel en zing met overgave…”

Psalm 33: 2,3

Juich, zing, speel voor God met overgave. Je kunt niet stil blijven zitten, als je God looft met heel je hart, heel je verstand en heel je gevoel. Zing een nieuw lied, zing nieuwe woorden die in je opkomen, maak Hem groot met de woorden, die God je zelf aanreikt in de Bijbel. Het maakt niet uit of je met een zuivere stem zingt, zing vanuit je hart je geloof naar binnen en laat het uitwerken in je hart, zodat het tot glorie van God zal zijn en heilzaam voor jezelf en je naaste uit zal werken.

“Jozua liet twaalf mannen aanwijzen, één uit elke stam van Israël, en nadat hij hen bij elkaar geroepen had, zei hij tegen hen: ‘Ga voor de ark van de HEER, uw God, de Jordaan in. U moet allemaal één steen op uw schouders nemen, één voor elke stam van Israël. Ze zullen een gedenkteken voor u zijn.”

Jozua 4: 4-6

De 12 gedenkstenen moest het volk van Israël plaatsen om zo hun kinderen te vertellen wat God voor hun volk gedaan heeft. We hebben allemaal eigenlijk wel gedenkstenen. Momenten waarop we Gods werk in ons leven hebben mogen ervaren. Misschien zijn het juist momenten waarop we ons des te meer bewust waren dat God in ons leven is. Kijk eens terug in jouw leven: wat zijn punten waarop God in jouw leven heeft gewerkt? Markeer deze punten als gedenkstenen.

“Als u nu met Christus tot leven bent gewekt, streef dan naar wat boven is, waar Christus zit aan de rechterhand van God. Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is.”

Kolossenzen 3: 1, 2

Moeten we dromers en wolkenwandelaars worden? De dingen laten komen en gaan zoals ze nu eenmaal zijn? Nee. God heeft nooit gezegd dat we ons uit de wereld moeten terugtrekken. Het gaat God om onze binnenkant. Zoals Paulus schrijft: Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is. De kerk van Kolosse had te maken met tegenstanders die de buitenkant wel heel belangrijk vonden. Ze stonden onder druk om zich aan te passen aan de Joodse regels. Regels over wat je wel en niet mag eten, met wie je wel of niet mag eten, wat je wel of niet mag aanraken, welke feesten je wel en niet mag vieren. Paulus zegt: in Christus is dat allemaal niet meer belangrijk. Op die schat van boven moeten wij ons richten. Dan gaan onze binnenkant EN buitenkant veranderen.

“Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ 16Nog eens vroeg Hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ 17en voor de derde maal vroeg Hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van Me?’ Petrus werd verdrietig omdat Hij voor de derde keer vroeg of hij van Hem hield. Hij zei: ‘Heer, U weet alles, U weet toch dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.”

Johannes 21: 15-17

De discipelen die aan het meer zitten hebben allemaal hun verleden. Thomas de twijfelaar. Nathanaël: kan uit Nazareth iets goeds komen? En niet te vergeten Simon Petrus, die Jezus drie keer verloochende. Wat doet Jezus aan het meer? Hij neemt Petrus apart. Jezus herstelt Petrus in zijn ambt en geeft hem een nieuwe roeping. De vragen van Jezus zijn ontdekkend en onthullend. Het verleden komt op tafel. Petrus kan het niet ontkennen, dat hij gefaald en gezondigd heeft. Tegelijkertijd is Jezus zo genadig. Hij komt niet met verwijten. Hij rakelt het verleden niet op, het is er, maar Petrus mag het laten rusten. Elke vraag van Jezus cirkelt om de hamvraag in het Koninkrijk: heb je Mij lief? Kun jij volmondig “ja” zeggen op de vraag van Jezus of je hem liefhebt?

“Jezus zei: ‘Breng ook wat van de vis die jullie daarnet gevangen hebben.’ Simon Petrus ging weer aan boord en trok het net aan land. Het zat vol grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig, en toch scheurde het niet. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, eet iets.’”

Johannes 21: 10-12

Jezus kent het gevaar, dat wij zó opgaan in de taak, met de dingen waar we verantwoordelijk voor zijn, dat we denken dat het allemaal van ons afhangt. Als wij het niet doen, als ik het niet doe, dan komt er niets van terecht. Nee, zegt Jezus, ik schakel je in, breng wat van de vissen die jullie gevangen hebben, je mag je bouwsteentje bijdragen, dat is belangrijk, als christen, maar wel vanuit het besef, dat Hij de regie heeft, dat alles uiteindelijk van Hem afhangt. Wij zijn Gods medewerkers< Gods mede-arbeiders. Zie jij jezelf ook zo?

“Toen ze aan land kwamen zagen ze een vuurtje met vis erop en brood.”

Johannes 21: 9

We lazen 2 dagen geleden, dat Jezus aan de leerlingen vroeg, of ze iets te eten hadden. “Nee”, was toen het korte antwoord. En als ze op Jezus’ aangeven hun netten aan de andere kant uitwerpen, zitten de netten tjokvol vis. Maar wat zien ze, als ze op het land aankomen? Jezus zit al aan tafel! Met een vuurtje met vis erop en brood…… Jezus blijkt alles al klaar te hebben! Dat is nou precies het geheim van Pasen. Jezus schakelt je in. Hij geeft je instructies. Hij nodigt je uit om in Zijn Koninkrijk te arbeiden. Maar alles is al klaar. Wat is de les? Je mag arbeiden in Gods koninkrijk, maar besef één ding heel goed: Hij wil je gebruiken, maar het werk hangt niet van jou af. Je mag leven en arbeiden vanuit het volbrachte werk van Jezus. Een kolenvuur met vis erop en brood. Alles is al volbracht. Dat is ontspannen werken! Durf jij zo in het leven te staan?

“‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’ Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’”

Johannes 21: 6-7

Gisteren lazen we dat Jezus vroeg of de vissers iets te eten hadden voor hem. Nee, was het korte antwoord. “Werp je net aan de rechterkant van het schip,” zegt Jezus dan. Dat was ongebruikelijk. De netten werden meestal aan de linkerkant uitgeworpen, aangespannen en naar de kant gesleept. Jezus doorbreekt dat. En als de leerlingen Hem gehoorzamen, blijkt het net helemaal vol met vissen te zijn. Het is niet Gods bedoeling dat je na Pasen op de oude voet verder gaat, in eigen kracht, want die schiet te kort. Bid God: Heer, wat wilt u dat wij doen? Deze geschiedenis is een wake-up call van Jezus. Wat doe jij misschien al jaren, buiten Jezus om? Durf en kun je dat te veranderen?

“Simon Petrus zei: ‘Ik ga vissen.’ ‘Wij gaan met je mee,’ zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets. Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever. Maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was. Hij riep: ‘Hebben jullie iets te eten, jongens? ‘Nee,’ antwoordden ze.’”

Johannes 21: 3-5

Jezus leeft. Maar nu? Pakken de discipelen de draad van het oude leven weer op, door te gaan vissen? Wat zou de bedoeling zijn? Wat wil God van hen? Ze gaan het meer op maar vangen niets. Teleurstelling. Hard gewerkt en geen resultaat. En dan staat er een man aan de oever, die vraagt: hebben jullie wat te eten, jongens? De discipelen reageren kortaf met “nee”. Ziet die vreemdeling niet, dat hun netten leeg zijn? Hoe reageer jij, als een vreemdeling jou vraagt of je iets te eten hebt, terwijl het duidelijk is, dat je een lege tas hebt?

“Een van de twaalf, Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’”

Johannes 20: 24,25

Tomas had iets heel belangrijks gemist, een tastbaar “bewijs” van Jezus opstanding. Op die paasavond had Jezus Zijn discipelen de grote opdracht gegeven om het evangelie van kruis en opstanding wereldwijd te verkondigen. Tomas hoorde bij hen. Hij was één van ‘de elf’. Al die mensen heeft Jezus persoonlijk bezocht en ontmoet om hen in staat te stellen, te overtuigen en bekwaam te maken voor deze geweldige opdracht. Nu Tomas er is, gebeurt dat ook met Tomas. Hij mag de littekens van Jezus betasten. Maar dat hoeft voor Tomas niet meer (Johannes 20:26-31). Tomas komt tot een geweldige uitspraak. Het is een mini-geloofsbelijdenis: ‘mijn Here en mijn God’. Jezus prijst hem gelukkig. Tomas is in dit evangelie de eerste die Jezus belijdt als God. Met dat getuigenis kunnen alle discipelen straks de wereld ingaan. Het fundament van de kerk is nu compleet. Dit zien van de apostelen zal wereldwijd leiden tot geloof.

“Daarna toonde Hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op.”

Lukas 24: 40-43

Maar ook nu de Here Jezus Zelf in hun midden staat, zijn de discipelen bang en menen ze een geest te zien (Lucas 24:37). Daar heeft Jezus volgens het evangelie van Marcus wel wat van gezegd. Ze vertrouwden hun ogen en oren niet, schrijft Lucas (Lucas 24:41). De Heer geeft hen dan nog een bewijs en eet voor hun ogen een geroosterde vis op. Een geest kan niet eten. Jezus is geen geest, Hij leeft, laat zijn wonden zien en eet voor hun ogen. Geloof jij, zonder dat je dit met eigen ogen hebt gezien? De Bijbel zegt: gezegend zijn zij, die niet hebben gezien en tóch geloven. Gezegend ben jij, als je gelooft!

“De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood. Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’”

Lukas 24: 35,36

Het eerste was Jezus aan zijn leerlingen aanbied was “Shalom”, vrede. Geen verwijten, waar waren jullie, waarom geloofden jullie Mij niet? Nee, Jezus komt met Shalom, vrede. Wat je ook gedaan hebt, Jezus biedt je vrede aan! Hij heeft met Zijn lichaam en bloed voor jouw zonden betaald en vraagt daar niets voor terug. Shalom, vrede! Ik breng jou vrede, Ik bied jou mijn vrede aan. Pak jij dat aan, om niets? Genade zo groot!

“Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria van Magdala en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome geurige olie om Hem te balsemen. Op de eerste dag van de week gingen ze heel vroeg in de ochtend, vlak na zonsopgang, naar het graf. Ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie zal voor ons de steen voor de ingang van het graf wegrollen?’ Maar toen ze opkeken, zagen ze dat de steen al was weggerold; het was een heel grote steen. Toen ze het graf binnengingen, zagen ze rechts een in het wit geklede jongeman zitten. Ze schrokken vreselijk. Maar hij zei tegen hen: ‘Wees niet bang. Jullie zoeken Jezus van Nazaret, die gekruisigd is. Hij is opgewekt uit de dood, Hij is niet hier; kijk, dat is de plaats waar Hij was neergelegd. Ga terug en zeg tegen zijn leerlingen en tegen Petrus: “Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zullen jullie Hem zien, zoals Hij jullie heeft gezegd.”’

Drie mannen hadden tijdens Jezus leven op aarde een bijzondere rol. Ze waren erbij toen Jezus het dochtertje van Jaïrus terugriep in het leven. Ze waren erbij, op die berg, waar Mozes en Elia verschenen. Jezus nam ze mee de hof in, om met Hem te waken en te bidden. Maar nu, op de dag van de opstanding zitten ze bang achter slot en grendel. Het zijn drie vrouwen die ontdekken dat het graf van Jezus leeg is. Vroeg in de morgen zijn ze naar het graf gegaan om – naar joods gebruik bij een overlijden – het lichaam van Jezus te verzorgen en te zalven. Tot hun schrik is het graf leeg. De steen is weggerold bij het graf. Jezus is waarlijk opgestaan! Halleluja! En de Opgestane zal zich laten zien, zoals hij bij Zijn leven op aarde heeft gezegd, tegen de discipelen. Geloof dit goede nieuws!

“De volgende dag, dus na de voorbereidingsdag, gingen de hogepriesters en de farizeeën samen naar Pilatus. Ze zeiden tegen hem: ‘Heer, het schoot ons te binnen dat die bedrieger, toen Hij nog leefde, gezegd heeft: “Na drie dagen zal Ik uit de dood worden opgewekt.” Geeft u alstublieft bevel om het graf tot de derde dag te bewaken, anders komen zijn leerlingen Hem heimelijk weghalen en zullen ze tegen het volk zeggen: “Hij is opgewekt uit de dood,” en die laatste leugen zal nog erger zijn dan de eerste.’”

De zaterdag is de officiële rustdag voor de joden dus zij mochten ook verder niets ondernemen. Zijn vrienden en volgelingen hebben ook niet opgeschreven wat ze die dag hebben gedaan. Maar wellicht kun jij je er wel iets bij voorstellen. Hoe zouden ze zich gevoeld hebben? Maria, de moeder van Jezus. Zijn vrienden. Waren ze verdrietig, verward of boos? Misschien waren ze wel bang. Eén ding is wel opvallend. De joodse leiders gaan terug naar Pontius Pilatus, de Romeinse leider die Jezus de doodstraf heeft gegeven. Ze zijn bang. Stel je voor dat zijn vrienden het lichaam zullen stelen en tegen iedereen gaan zeggen dat Jezus weer leeft?! Jezus had namelijk beweerd dat hij na drie dagen zou opstaan. De leiders verzoeken Pilatus om soldaten die het graf van Jezus beveiligen, zodat het lichaam niet gestolen zou kunnen worden. Dit om te voorkomen dat de volgelingen van Jezus een verhaal over de opstanding in scene kunnen zetten. Pilatus stemt toe en zet een aantal soldaten in om het graf bewaken. Zou echter voor God iets te onmogelijk of te wonderlijk zijn?

“Daarop liet Pilatus Barabbas vrij, maar Jezus leverde hij uit om gekruisigd te worden, nadat hij Hem eerst nog had laten geselen.”

Mattheüs 27:26

Aan het kruis zien we hoe diep onze zonde is en hoe groot de gehoorzaamheid van Jezus aan zijn Vader is. Hij koos de weg die Hij niet had hoeven gaan, omdat Hij volmaakt en zonder schuld is, Hij koos onze weg. Jezus sidderde voor dit moment. Doodsangsten stond Hij uit in de tuin van Getsemane. Goede Vrijdag moet ons helpen niet te vergeten hoe verschrikkelijk het offer was dat moest worden gebracht voor onze schuld. Goede Vrijdag roept ons op om te zien hoe krachtig en overvloedig zijn liefde en genade is. Jezus heeft mij lief tot in de dood. Dat maakt mij vol van ootmoed en laat mij stamelen.

“Hij liep terug naar de leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Konden jullie niet eens één uur met Mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak”

Mattheüs 26: 40,41

Tot drie keer toe vraagt Jezus aan zijn drie discipelen: Willen jullie met mij waken. Willen jullie mij ondersteunen in gebed. De strijd is hevig, Ik heb jullie nodig. Maar ze slapen. Drie keer vindt Jezus hen in slaap. Dat zijn de mensen voor wie Hij zijn leven geeft. Mensen die als het erop aankomt, slapen, niet thuis geven. En Jezus voelt dat ook de godverlatenheid gaat komen. En dat maakt Hem doodsbang. Jezus heeft God, Zijn Vader lief met heel zijn hart. Dat blijkt uit Zijn gebed. Hij blijft het contact zoeken met Zijn Vader. Hij worstelt. Hij strijdt in de nacht, maar elke keer is er ook weer de overgave: niet Mijn wil, maar uw wil geschiedde. In de hof van Eden ging het fout, met de eerste mens Adam. In de hof van Gethsemane komt het goed, waar de tweede Adam gehoorzaam blijft in alles. Heer, hoe kan ik ooit bevatten wat U voor mij hebt gedaan?

“Hij gaf hun de opdracht om naar een zeker persoon in de stad te gaan en hem te zeggen: ‘De meester laat u weten: “Mijn tijd is nabij; Ik wil met mijn leerlingen bij u het pesachmaal gebruiken.”’ De leerlingen deden wat Jezus hun had opgedragen en bereidden het pesachmaal.”

Mattheüs 26: 18, 19

“Mijn tijd is nabij”…… wat zouden de leerlingen gedacht hebben, van deze woorden? Hoe vaak horen wij een woord van God, zonder het te begrijpen of de diepere betekenis te begrijpen? Mijn tijd is nabij….. Heer, ik bid U: geef dat ik niet achteloos aan uw woorden voorbij ga. Geef mij de wijsheid en inzicht om uw woorden te verstaan….

“Toen Jezus deze laatste rede beëindigd had, zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Over twee dagen is het, zoals jullie weten, Pesach. Dan wordt de Mensenzoon uitgeleverd om gekruisigd te worden.’”

“Toen Jezus in Betanië in het huis van Simon – degene die aan een huidziekte had geleden – aanlag voor de maaltijd, kwam er een vrouw naar Hem toe. Ze had een albasten flesje met zeer kostbare olie bij zich en goot die uit over zijn hoofd. De leerlingen ergerden zich toen ze dit zagen en zeiden: ‘Wat een verspilling! Die olie had immers duur verkocht kunnen worden, en dan hadden we het geld aan de armen kunnen geven.’ Jezus hoorde het en zei: ‘Waarom vallen jullie deze vrouw lastig? Zij heeft iets goeds voor Mij gedaan. Want de armen zijn altijd bij jullie, maar Ik zal niet altijd bij jullie zijn. Door die olie over Mij uit te gieten, heeft ze mijn lichaam voorbereid op het graf.”

Mattheüs 26, 1 en 2; 6-12

Hoe duidelijk kun je zijn? Jezus bespreekt zijn dood en de manier waarop, met zijn leerlingen, in vers 1 en 2. En Hij legt het hen nogmaals uit, als de leerlingen zich ergeren aan de “verspilling” van de kostbare olie. Maar is het niet prachtig wat de vrouw doet? Ze bereidt Jezus’ lichaam voor op het graf…..

“Toen kwamen er in de tempel blinden en verlamden naar Hem toe, en Hij genas hen. De hogepriesters en de schriftgeleerden zagen welke wonderen Hij verrichtte en hoorden hoe de kinderen in de tempel ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ riepen, en ze waren hoogst verontwaardigd. Ze vroegen Hem: ‘Hoort U wat ze zeggen?’ En Jezus antwoordde hun: ‘Jazeker! Hebt u dan nooit gelezen: “Door de mond van kinderen en zuigelingen hebt U zich lof laten toezingen”?’ Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit, naar Betanië, waar Hij de nacht doorbracht.”

Mattheüs 21: 14-17

De Farizeeën en schriftgeleerden leggen het af tegenover kinderen…. In dit leven zijn jonge kinderen en zuigelingen de meest kwetsbare mensen. Maar als van de lippen van de allerzwaksten lofprijs komt, dan is het resultaat dat de vijand moet ophouden, oftewel moet zwijgen. Hoe kunnen we de vijand (de duivel) stoppen en hem tot zwijgen brengen? Het antwoord is: door lofprijs. Als de lofprijs opstijgt tot God, wordt satan tot zwijgen gebracht. Zijn aanklachten worden daarmee tot zwijgen gebracht. Mattheüs noteert het fijntjes: Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit, naar Betanië, waar Hij de nacht doorbracht.

“De leerlingen gingen op weg en deden wat Jezus hun had opgedragen. Ze brachten de ezelin en het veulen mee, legden er mantels overheen en Jezus ging erop zitten. Vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg uit, anderen braken takken van de bomen en spreidden die uit op de weg. De talloze mensen die voor Hem uit liepen en achter Hem aan kwamen, riepen luidkeels: ‘Hosanna voor de Zoon van David! Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer. Hosanna in de hoogste hemel!’”

Mattheüs 21: 6-9

Vandaag is het Palmzondag. Op Palmzondag vieren christenen de intocht van Jezus in Jeruzalem. Hij reed op een ezel de stad in en de mensen wuifden hem juichend toe met palmtakken. ‘Hosanna’ betekent ‘alle eer aan God’. De mensen scandeerden Psalm 118:26. ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ De mensen dachten er niet aan, dat Jezus Jeruzalem binnenreed, om te lijden. Zij dachten alleen maar aan overwinning, bevrijding. Jezus welkom heten als de zoon van David, veel duidelijker kon je niet zijn. Jeruzalem is de stad waar David zo’n 1000 jaar eerder als Koning heerste. Jezus, Zoon van David, kom binnen en bevrijd ons van de overheersing van de Romeinen! Maar Jezus komt om te dienen. Hoe zie jij Jezus?

“En terwijl hij nog onderweg was, kwamen zijn dienaren hem al tegemoet om te zeggen dat zijn kind in leven was. Hij vroeg hun sinds wanneer het beter met hem was gegaan. Ze zeiden: ‘Gisteren, een uur na de middag, is de koorts verdwenen.’ De vader besefte dat dat het moment was dat Jezus tegen hem gezegd had: ‘Uw zoon leeft.’ Hij kwam tot geloof, hij en al zijn huisgenoten.”

Johannes 4: 51-53

Gisteren leerden we, dat de hoveling zonder Jezus terug naar huis ging. Zonder Jezus? Nee. Jezus reist vaak mee in de persoon van anderen. Want de dienaren van de hoveling komen hem al tegemoet: Uw zoon leeft! De hoveling komt radicaal tot geloof; en met hem ook zijn huisgenoten. Dat zal in die tijd ook gevaarlijk zijn geweest, een hoveling die in dienst is bij Herodes, die Jezus bloed wel kan drinken…. Geloof jij, dat Jezus kwam om ons te redden van de dood, net zoals Hij de zoon van de hoveling redde van de gevolgen van de zonde: de dood?

“Maar de hoveling drong aan: ‘Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft.’ ‘Ga maar naar huis,’ zei Jezus, ‘uw zoon leeft.’ De man geloofde wat Jezus tegen hem zei en ging weg.”

Johannes 4: 49, 50

De hoveling laat zich niet uit het veld slaan. Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft! Jezus wil echter ook ons vertrouwen op Hem sterker maken. En dat doet Hij ook bij de hoveling. Jezus geneest op afstand! Dat is geloven 2.0. En de hoveling gelooft! Hij gaat zonder Jezus terug naar huis, weer die 30 kilometer lopen! Maar hij gaat met een licht hart. Hij vertrouwt erop, dat Jezus de waarheid spreekt.

“Jezus zei tegen hem: ‘Jullie geloven alleen maar als je tekenen en wonderen ziet!’”

Johannes 4: 48

Gisteren lazen we over de koninklijke hoveling die 30 kilometer reist om Jezus te vragen of Hij mee wil gaan om zijn zieke zoon te genezen. Maar wat is dit voor antwoord van Jezus, “jullie (hij spreekt dus ook de omstanders aan) geloven alleen maar als te tekenen en wonderen ziet?” Let op: de wonderen van Jezus worden nooit los van “tekenen” genoemd. Als Jezus een wonder doet, dan betekent dit ook wat. Jezus daagt vaak zijn publiek uit om verder te kijken dan alleen het wonder: kijk ook, wat het teken, de betekenis is.

“Hij ging in Galilea weer naar Kana, waar Hij van water wijn had gemaakt. Er was daar een hoveling uit Kafarnaüm wiens zoon ziek was. Omdat hij gehoord had dat Jezus uit Judea naar Galilea was teruggekeerd, was hij naar Hem toe gekomen, en nu vroeg hij of Jezus mee wilde gaan om zijn zoon, die op sterven lag, te genezen.”

Johannes 4: 46,47

Een koninklijke hoveling, wiens zoon ziek was, neemt de moeite om ruim 30 kilometer te reizen, omdat hij had gehoord, dat Jezus in Kana was. Deze hoveling moet ook hebben gehoord én geloofd, dat Jezus zieken kan genezen. Hij stuurt geen dienaren, nee, hij onderneemt zélf de reis en de klim naar Kana om Jezus te vragen met hem mee te gaan. Wat een geloof! Jezus, gaat U mee, om mijn zieke zoon te genezen, 30 kilometer verderop?

“Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat en geen handel drijft op mijn heilige dag, wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet, de dag van de HEER als een heilige dag, wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan, geen handel te drijven of zaken te bespreken, dan vind je vreugde in de HEER.”

Jesaja 58: 13, 14

De mens is niet de kroon op de schepping, dat is de sabbat! Een volle rustdag kroont de schepping, na 6 dagen werken. Geniet van die rust, zoek God op, samen met andere christenen, aanbid Hem, luister naar zijn Woord, zing voor hem je psalmen en liederen, zie Hem in de schepping om je heen. Proef en geniet die rust. God gunt het ook jou! Gun jij het ook je “voeten”, jezelf?

“Dan breekt je licht door als de dageraad, je zult spoedig herstellen. Je gerechtigheid gaat voor je uit, de majesteit van de HEER vormt je achterhoede.”

Jesaja 58: 8

Er blijkt een prachtige belofte te zijn verbonden aan het doktersrecept (zie de dagtekst van gisteren): verlichting en genezing. Niet alleen de medemens en de wereld worden er beter van, ook jij wordt er beter van! Juist door licht te brengen ontdekken we hoeveel duisternis er nog in onszelf was. Als je uitreikt naar je medemens ga je meer van Gods aanwezigheid om je heen ervaren (gerechtigheid voor je uit, Gods majesteit achter je).

“Is dit niet het vasten dat Ik verkies: misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden, en ieder juk breken? ₇Is het niet: je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt is, je bekommeren om je medemens?”

Jesaja 58: 6,7

God geeft duidelijke richtlijnen voor het vasten dat hij verkiest. Je brood delen met een ander. Dan “vast” je, om een ander ook iets te gunnen. Misdadige ketenen verbreken: breek met de zonde, die je gevangen houdt, stop met die verslaving, stop met het kopen van spullen, die anderen op een misdadige manier gevangen houden bij de vervaardigen ervan. Het begint al met besef: waar komen de goederen vandaan die ik gebruik en hoe en door wie worden ze gemaakt? Jesaja 58:6-7 moeten we niet als een ‘functieomschrijving van het vasten’ lezen, maar als een ‘doktersrecept’: hier worden we allemaal beter van! Delen kunnen we pas echt als we de overvloed van Gods Geest hebben leren kennen.

“‘Waarom ziet U niet dat wij vasten, en merkt U niet op dat wij ons onthouden?’ Omdat jullie op je vastendagen nog handeldrijven en jullie arbeiders afbeulen, omdat jullie onder het vasten strijden en ruziën en er gewelddadig op los slaan. Als je op die manier vast, wordt je stem niet gehoord in de hemel.”

Jesaja 58: 3,4

God stelt hier het vasten aan de orde, dat met de verkeerde intenties wordt gedaan. Vast je om te laten zien hoe goed je bent; of vast je in stilte, om je op God te richten? God ziet het hart aan. Met uiterlijk godsdienstig vertoon ontvang je wellicht lof van mensen, maar God doorgrondt je hart. Je kunt “vroom” vasten, maar ondertussen een ander uitbuiten, slecht spreken van een ander, of ruzie maken. Als leer en leven niet in overeenstemming zijn, hoe wil je dit dan verantwoorden naar God?

“Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij.”

Filippenzen 4: 5

“A smile is the prettiest thing you can wear” las ik op een bordje op de balie en ik bedacht, hoe wáár deze quote is. Want iemand kan supermooi gekleed zijn, maar als er boven die prachtige kleiding een nors, afstandelijk, chagrijnig gezicht troont, dan bevriest de wereld om je heen. Terwijl iemand met eenvoudige kleren, maar met een vriendelijke, gulle, warme lach, bij voorbaat al licht en vreugde om zich heen verspreidt. De Bijbel roept er ook toe op. Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. En Paulus voegt er aan toe: De Heer is nabij. Paulus wenst de Filippenzen, en ook ons, toe dat zij door de kracht van de Heere, Die met hen is, als welwillende, vriendelijk en milde mensen gezien zullen worden. Niet uit eigen kracht, maar uit de kracht van Christus.

“Hij nam de zeven broden, sprak het dankgebed uit, brak de broden en gaf ze aan de leerlingen om ze aan de mensen uit te delen, en dat deden ze. Ze hadden ook een paar kleine vissen bij zich; Hij sprak er het zegengebed over uit en zei dat ze ook de vissen moesten uitdelen.”

Marcus 8: 6, 7

Ook al is Jezus machtig, Hij ziet het wonder van de spijziging als uit de hand van de Vader gekregen. Hij spreekt eerst een dankgebed uit over de 7 broden; en daarna spreekt Hij nóg eens een zegengebed uit over de paar kleine vissen. Wat kunnen we daarvan leren? Veronachtzaam een paar kleine vissen en wat broden niet. Ze zijn het beide waard om een dank en zegengebed over uit te spreken. En zie, wat God daarna doet! De broden en vissen zijn rijk gezegend en worden tot een overvloed van zegen voor de mensen.

“Als we leven door de Geest, laten we de Geest dan ook volgen.”

Galaten 5: 25

Als we met iemand wandelen, moet je wel gelijke tred houden, anders loop je óf voorop, óf steeds achterop. En dan wandel je niet echt “samen”. Zo is het ook met Gods Geest. Loop God niet “voor de voeten”, maar zorg dat je Hem ook niet kwijtraakt als je teveel achterop raakt. We kunnen met de Geest in de pas lopen als we dicht bij Hen blijven, met Hem praten en Zijn woord lezen. Laat zo de Heilige Geest je leiden, bij elke stap die je zet.

“Toen er op een keer weer een grote menigte bijeen was, en ze niets meer te eten hadden, riep Hij de leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Ik heb medelijden met al die mensen, want ze zijn nu al drie dagen bij Me en hebben niets te eten.”

Medelijden. In de HSV vertaling staat: Jezus was met “ontferming bewogen”. Ontfermen. Wat een moeilijk woord is dat eigenlijk ook. ‘Met ontferming bewogen’ is de Nederlandse vertaling van het Griekse ‘splagchnizomai’. Het gaat over een verscheuring vanbinnen. Want de mensen waren al drie dagen bij Jezus en hadden geen eten meer. Daarom geeft Jezus geeft de menigte eten voor ze op pad gaan. Gevoed naar lichaam én ziel. Net zoals Hij ons voedt, naar lichaam en ziel. Wanneer wij erop uit gaan, onze veilige geloofsomgeving verlaten en de wereld van ons alledaagse leven intrekken mogen we gevoed door zijn Woord en zijn liefde op weg gaan. We hebben als het ware het ‘Evangelie-to go’, voedsel voor de ziel.

“Nadat Hij de menigte weer bij zich had geroepen, zei Hij: ‘Luister allemaal naar Mij en kom tot inzicht. Niets dat van buitenaf in de mens komt kan hem onrein maken, het zijn de dingen die uit de mens naar buiten komen die hem onrein maken.’”

Marcus 7: 14 en 15

Je kunt een voedselvergiftiging oplopen, door iets te eten wat bedorven, of door een virus. Beide komen van buiten het lichaam binnen. Geestelijke voedselvergiftiging komt van binnenuit, vanuit het hart. Jezus wil je van je hartkwaal afhelpen, want de verkeerde overleggingen in je eigen hart, die kunnen je onrein maken. In Marcus 7 gaat het om meer dan het handhaven van eigen bedachte regels met tegelijkertijd het opzij zetten van Gods geboden. Wat hier gebeurt is wel heel bizar: Mensen gaan met ménsenregels Gods Zóón meten. Met ménsenregels iemands trouw aan Gód afmeten. En intussen bedenken ze stiekem moordplannen en gaan ze juist zelf tegen Gods gebod in!… Hoe is jouw hartsgesteldheid?

“Nu wij rechtvaardig verklaard zijn op grond van geloof, leven we in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus. Dankzij Hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is,”

Romeinen 5: 1,2

Stel dat je sterft en je komt voor God te staan. En God vraagt je: ‘Waarom zou Ik je niet veroordelen, maar toelaten in de hemel? Op grond waarvan zou Ik je rechtvaardig kunnen verklaren.’ Wat zou dan je antwoord zijn? Er zijn heel veel antwoorden te bedenken. Ik heb toch goed geleefd…ik geloof in U….ik probeer een goed mens te zijn.. Er is maar één antwoord mogelijk: : ‘Heer, ik heb niets in te brengen. Ik kan niet wijzen op mijn goede gedrag, want ik heb ook fouten gemaakt en schade veroorzaakt. Ik kan niet wijzen op mijn goede intenties, want weet dat ik het niet altijd van harte deed. Ik kan niet wijzen op mijn goede geloof, want ik ken ook mijn onzuiverheden en eenzijdigheden daarin. Ik kan slechts erkennen: Ik heb niets in te brengen. Ik verdien veroordeling. Maar Heer, ik schuil bij Jezus Christus. Ik hou me vast aan uw belofte dat er redding is voor zondaren door het sterven en de opstanding van uw Zoon. Ik hou me vast aan de Here Jezus. Kijk alstublieft naar mij door Jezus Christus.’ Zal God dan niet antwoorden: Mijn kind, wees welkom?

“In het sterfjaar van koning Uzzia zag ik de Heer, gezeten op een hoogverheven troon. De zoom van zijn mantel vulde de hele tempel. Boven Hem stonden serafs. Elk van hen had zes vleugels, twee om het gezicht en twee om het onderlichaam te bedekken, en twee om mee te vliegen. Zij riepen elkaar toe: ‘Heilig, heilig, heilig is de HEER van de hemelse machten. Heel de aarde is vervuld van zijn majesteit.”

Jesaja 6: 1-3

Het verhaal van de profeet Jesaja begint met het zien van God op zijn troon, omgeven door engelen en Gods heiligheid. Onderschatten wij vaak niet Gods heiligheid? Hoe zou het zijn, als we gevuld zijn met liefdevolle bedoelingen en gezonde drijfveren, zoals God? Wees heilig, want Ik ben heilig, zegt God elders in de Bijbel. Hoe kunnen wij heilig zijn en heilig leven? En kun je Gods heiligheid ontdekken in de dingen om je heen?

“Vanuit de woestijn van Sin trok het hele volk van Israël verder, van de ene pleisterplaats naar de andere, volgens de aanwijzingen van de HEER. Toen ze hun tenten opsloegen in Refidim, bleek daar geen water te zijn om te drinken. Ze maakten Mozes verwijten. ‘Geef ons te drinken, geef ons water!’ zeiden ze.”

Exodus 17: 1 en 2

Israël leek op een zeurend, dat met zijn vuisten op tafel slaat. Ik wil water, ik wil water, ik wil water. Maar kijk eens naar jezelf. Zijn wij ook niet altijd teveel bezig met onze aardse zaken? En het kan niemand van ons ontgaan dat we gemakkelijker honderd-uit praten over ons werk, onze hobby’s, onze vakanties en onze kinderen en kleinkinderen dan dat we honderd-in praten over ons geloof, over Jezus die in ons woont, over de wonderen die de Geest in ons leven doet. Neem in deze vastentijd de tijd om in te keren tot jezelf: Hoe kun je loskomen van dingen waar je aan vast zit en die je hinderen om dichtbij God te blijven en contact maken met het leven van de Geest IN ons, als we zo vaak schuil gaan achter een dikke laag ego?

“Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld in wierpen. Veel rijken gooiden veel geld in de kist. Er kwam ook een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van niet meer dan een quadrans. Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen die er geld in hebben gegooid; want die hebben gegeven van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.’”

Marcus 12: 41-44

Het maakt Jezus niet uit hoe dik je portemonnee is. Hij kijkt hoe groot je hart is. Jezus betwist de algemene veronderstelling dat God grote giften meer op prijs stelt dan kleine. Hij bemoedigt ons door te zeggen dat niet alleen de rijken God blij kunnen maken met hun gaven, maar dat de armen dat ook kunnen. Hij houdt de rijken voor dat het niet genoeg is om grotere bedragen te geven dan de armen. Jezus is op zoek naar gulle, opofferingsgezinde harten. Hoe laat jij zien, hoe opofferingsgezind jouw hart is?

“Rechtvaardig is de HEER, Hij heeft rechtvaardigheid lief. De oprechte zal zijn gelaat aanschouwen.”

Psalm 11: 7

Psalm 11:7 zet ons ertoe aan te bidden voor rechtvaardige daden, rechtvaardige gedachten, verlangens, woorden, acties in ons leven, wetende dat de oprechten zijn aangezicht zullen aanschouwen. Maar wie kan van zichzelf zeggen dat hij rechtvaardig en oprecht is? Jezus Christus heeft een volledig leven geleefd en Hij is gestorven aan het kruis om al onze zonden, al onze onrechtvaardigheid te bedekken. En Hij is opgestaan uit de dood, zodat iedereen die op Hem vertrouwt, God de rechtvaardigheid van Jezus toerekent voor jou en mij zegt de Bijbel, voor iedereen, die Jezus aanneemt. Sta daar eens bij stil, in deze 40 dagen tijd. Dank U, Vader!