Berichten

“Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij er het leven bij inschiet? Wat zou een mens niet overhebben voor zijn leven?”

Mattheüs 16:26

Je kunt de hele wereld proberen te winnen. Je kunt bezig zijn met alles wat er op aarde belangrijk is. Je kunt streven naar altijd maar meer en altijd maar beter. Maar brengt je dat het werkelijke geluk? Heeft iemand ooit zijn huizen, zijn verzameling oldtimers en zijn monumentale jachten mee kunnen nemen in het graf? Zonder God is alle aardse materie niets waard. Zonder God loop je het échte leven mis. Het leven in al zijn volheid, rijkheid, kleurigheid. Verlies God niet bij al het streven naar aardse rijkdommen. En zal God je in de eeuwigheid ook niet alles schenken?

“Huldig de HEER bij de klank van de lier, speel voor Hem op de tiensnarige harp. Zing voor Hem een nieuw lied, speel en zing met overgave…”

Psalm 33: 2,3

Juich, zing, speel voor God met overgave. Je kunt niet stil blijven zitten, als je God looft met heel je hart, heel je verstand en heel je gevoel. Zing een nieuw lied, zing nieuwe woorden die in je opkomen, maak Hem groot met de woorden, die God je zelf aanreikt in de Bijbel. Het maakt niet uit of je met een zuivere stem zingt, zing vanuit je hart je geloof naar binnen en laat het uitwerken in je hart, zodat het tot glorie van God zal zijn en heilzaam voor jezelf en je naaste uit zal werken.

“Jozua liet twaalf mannen aanwijzen, één uit elke stam van Israël, en nadat hij hen bij elkaar geroepen had, zei hij tegen hen: ‘Ga voor de ark van de HEER, uw God, de Jordaan in. U moet allemaal één steen op uw schouders nemen, één voor elke stam van Israël. Ze zullen een gedenkteken voor u zijn.”

Jozua 4: 4-6

De 12 gedenkstenen moest het volk van Israël plaatsen om zo hun kinderen te vertellen wat God voor hun volk gedaan heeft. We hebben allemaal eigenlijk wel gedenkstenen. Momenten waarop we Gods werk in ons leven hebben mogen ervaren. Misschien zijn het juist momenten waarop we ons des te meer bewust waren dat God in ons leven is. Kijk eens terug in jouw leven: wat zijn punten waarop God in jouw leven heeft gewerkt? Markeer deze punten als gedenkstenen.

“Als u nu met Christus tot leven bent gewekt, streef dan naar wat boven is, waar Christus zit aan de rechterhand van God. Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is.”

Kolossenzen 3: 1, 2

Moeten we dromers en wolkenwandelaars worden? De dingen laten komen en gaan zoals ze nu eenmaal zijn? Nee. God heeft nooit gezegd dat we ons uit de wereld moeten terugtrekken. Het gaat God om onze binnenkant. Zoals Paulus schrijft: Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is. De kerk van Kolosse had te maken met tegenstanders die de buitenkant wel heel belangrijk vonden. Ze stonden onder druk om zich aan te passen aan de Joodse regels. Regels over wat je wel en niet mag eten, met wie je wel of niet mag eten, wat je wel of niet mag aanraken, welke feesten je wel en niet mag vieren. Paulus zegt: in Christus is dat allemaal niet meer belangrijk. Op die schat van boven moeten wij ons richten. Dan gaan onze binnenkant EN buitenkant veranderen.

“Jezus zei: ‘Breng ook wat van de vis die jullie daarnet gevangen hebben.’ Simon Petrus ging weer aan boord en trok het net aan land. Het zat vol grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig, en toch scheurde het niet. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, eet iets.’”

Johannes 21: 10-12

Jezus kent het gevaar, dat wij zó opgaan in de taak, met de dingen waar we verantwoordelijk voor zijn, dat we denken dat het allemaal van ons afhangt. Als wij het niet doen, als ik het niet doe, dan komt er niets van terecht. Nee, zegt Jezus, ik schakel je in, breng wat van de vissen die jullie gevangen hebben, je mag je bouwsteentje bijdragen, dat is belangrijk, als christen, maar wel vanuit het besef, dat Hij de regie heeft, dat alles uiteindelijk van Hem afhangt. Wij zijn Gods medewerkers< Gods mede-arbeiders. Zie jij jezelf ook zo?

“‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’ Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’”

Johannes 21: 6-7

Gisteren lazen we dat Jezus vroeg of de vissers iets te eten hadden voor hem. Nee, was het korte antwoord. “Werp je net aan de rechterkant van het schip,” zegt Jezus dan. Dat was ongebruikelijk. De netten werden meestal aan de linkerkant uitgeworpen, aangespannen en naar de kant gesleept. Jezus doorbreekt dat. En als de leerlingen Hem gehoorzamen, blijkt het net helemaal vol met vissen te zijn. Het is niet Gods bedoeling dat je na Pasen op de oude voet verder gaat, in eigen kracht, want die schiet te kort. Bid God: Heer, wat wilt u dat wij doen? Deze geschiedenis is een wake-up call van Jezus. Wat doe jij misschien al jaren, buiten Jezus om? Durf en kun je dat te veranderen?

“Simon Petrus zei: ‘Ik ga vissen.’ ‘Wij gaan met je mee,’ zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets. Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever. Maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was. Hij riep: ‘Hebben jullie iets te eten, jongens? ‘Nee,’ antwoordden ze.’”

Johannes 21: 3-5

Jezus leeft. Maar nu? Pakken de discipelen de draad van het oude leven weer op, door te gaan vissen? Wat zou de bedoeling zijn? Wat wil God van hen? Ze gaan het meer op maar vangen niets. Teleurstelling. Hard gewerkt en geen resultaat. En dan staat er een man aan de oever, die vraagt: hebben jullie wat te eten, jongens? De discipelen reageren kortaf met “nee”. Ziet die vreemdeling niet, dat hun netten leeg zijn? Hoe reageer jij, als een vreemdeling jou vraagt of je iets te eten hebt, terwijl het duidelijk is, dat je een lege tas hebt?

“Een van de twaalf, Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’”

Johannes 20: 24,25

Tomas had iets heel belangrijks gemist, een tastbaar “bewijs” van Jezus opstanding. Op die paasavond had Jezus Zijn discipelen de grote opdracht gegeven om het evangelie van kruis en opstanding wereldwijd te verkondigen. Tomas hoorde bij hen. Hij was één van ‘de elf’. Al die mensen heeft Jezus persoonlijk bezocht en ontmoet om hen in staat te stellen, te overtuigen en bekwaam te maken voor deze geweldige opdracht. Nu Tomas er is, gebeurt dat ook met Tomas. Hij mag de littekens van Jezus betasten. Maar dat hoeft voor Tomas niet meer (Johannes 20:26-31). Tomas komt tot een geweldige uitspraak. Het is een mini-geloofsbelijdenis: ‘mijn Here en mijn God’. Jezus prijst hem gelukkig. Tomas is in dit evangelie de eerste die Jezus belijdt als God. Met dat getuigenis kunnen alle discipelen straks de wereld ingaan. Het fundament van de kerk is nu compleet. Dit zien van de apostelen zal wereldwijd leiden tot geloof.

“Daarna toonde Hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op.”

Lukas 24: 40-43

Maar ook nu de Here Jezus Zelf in hun midden staat, zijn de discipelen bang en menen ze een geest te zien (Lucas 24:37). Daar heeft Jezus volgens het evangelie van Marcus wel wat van gezegd. Ze vertrouwden hun ogen en oren niet, schrijft Lucas (Lucas 24:41). De Heer geeft hen dan nog een bewijs en eet voor hun ogen een geroosterde vis op. Een geest kan niet eten. Jezus is geen geest, Hij leeft, laat zijn wonden zien en eet voor hun ogen. Geloof jij, zonder dat je dit met eigen ogen hebt gezien? De Bijbel zegt: gezegend zijn zij, die niet hebben gezien en tóch geloven. Gezegend ben jij, als je gelooft!

“De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood. Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’”

Lukas 24: 35,36

Het eerste was Jezus aan zijn leerlingen aanbied was “Shalom”, vrede. Geen verwijten, waar waren jullie, waarom geloofden jullie Mij niet? Nee, Jezus komt met Shalom, vrede. Wat je ook gedaan hebt, Jezus biedt je vrede aan! Hij heeft met Zijn lichaam en bloed voor jouw zonden betaald en vraagt daar niets voor terug. Shalom, vrede! Ik breng jou vrede, Ik bied jou mijn vrede aan. Pak jij dat aan, om niets? Genade zo groot!

“Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria van Magdala en Maria, de moeder van Jakobus, en Salome geurige olie om Hem te balsemen. Op de eerste dag van de week gingen ze heel vroeg in de ochtend, vlak na zonsopgang, naar het graf. Ze zeiden tegen elkaar: ‘Wie zal voor ons de steen voor de ingang van het graf wegrollen?’ Maar toen ze opkeken, zagen ze dat de steen al was weggerold; het was een heel grote steen. Toen ze het graf binnengingen, zagen ze rechts een in het wit geklede jongeman zitten. Ze schrokken vreselijk. Maar hij zei tegen hen: ‘Wees niet bang. Jullie zoeken Jezus van Nazaret, die gekruisigd is. Hij is opgewekt uit de dood, Hij is niet hier; kijk, dat is de plaats waar Hij was neergelegd. Ga terug en zeg tegen zijn leerlingen en tegen Petrus: “Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zullen jullie Hem zien, zoals Hij jullie heeft gezegd.”’

Drie mannen hadden tijdens Jezus leven op aarde een bijzondere rol. Ze waren erbij toen Jezus het dochtertje van Jaïrus terugriep in het leven. Ze waren erbij, op die berg, waar Mozes en Elia verschenen. Jezus nam ze mee de hof in, om met Hem te waken en te bidden. Maar nu, op de dag van de opstanding zitten ze bang achter slot en grendel. Het zijn drie vrouwen die ontdekken dat het graf van Jezus leeg is. Vroeg in de morgen zijn ze naar het graf gegaan om – naar joods gebruik bij een overlijden – het lichaam van Jezus te verzorgen en te zalven. Tot hun schrik is het graf leeg. De steen is weggerold bij het graf. Jezus is waarlijk opgestaan! Halleluja! En de Opgestane zal zich laten zien, zoals hij bij Zijn leven op aarde heeft gezegd, tegen de discipelen. Geloof dit goede nieuws!

“De volgende dag, dus na de voorbereidingsdag, gingen de hogepriesters en de farizeeën samen naar Pilatus. Ze zeiden tegen hem: ‘Heer, het schoot ons te binnen dat die bedrieger, toen Hij nog leefde, gezegd heeft: “Na drie dagen zal Ik uit de dood worden opgewekt.” Geeft u alstublieft bevel om het graf tot de derde dag te bewaken, anders komen zijn leerlingen Hem heimelijk weghalen en zullen ze tegen het volk zeggen: “Hij is opgewekt uit de dood,” en die laatste leugen zal nog erger zijn dan de eerste.’”

De zaterdag is de officiële rustdag voor de joden dus zij mochten ook verder niets ondernemen. Zijn vrienden en volgelingen hebben ook niet opgeschreven wat ze die dag hebben gedaan. Maar wellicht kun jij je er wel iets bij voorstellen. Hoe zouden ze zich gevoeld hebben? Maria, de moeder van Jezus. Zijn vrienden. Waren ze verdrietig, verward of boos? Misschien waren ze wel bang. Eén ding is wel opvallend. De joodse leiders gaan terug naar Pontius Pilatus, de Romeinse leider die Jezus de doodstraf heeft gegeven. Ze zijn bang. Stel je voor dat zijn vrienden het lichaam zullen stelen en tegen iedereen gaan zeggen dat Jezus weer leeft?! Jezus had namelijk beweerd dat hij na drie dagen zou opstaan. De leiders verzoeken Pilatus om soldaten die het graf van Jezus beveiligen, zodat het lichaam niet gestolen zou kunnen worden. Dit om te voorkomen dat de volgelingen van Jezus een verhaal over de opstanding in scene kunnen zetten. Pilatus stemt toe en zet een aantal soldaten in om het graf bewaken. Zou echter voor God iets te onmogelijk of te wonderlijk zijn?

“Daarop liet Pilatus Barabbas vrij, maar Jezus leverde hij uit om gekruisigd te worden, nadat hij Hem eerst nog had laten geselen.”

Mattheüs 27:26

Aan het kruis zien we hoe diep onze zonde is en hoe groot de gehoorzaamheid van Jezus aan zijn Vader is. Hij koos de weg die Hij niet had hoeven gaan, omdat Hij volmaakt en zonder schuld is, Hij koos onze weg. Jezus sidderde voor dit moment. Doodsangsten stond Hij uit in de tuin van Getsemane. Goede Vrijdag moet ons helpen niet te vergeten hoe verschrikkelijk het offer was dat moest worden gebracht voor onze schuld. Goede Vrijdag roept ons op om te zien hoe krachtig en overvloedig zijn liefde en genade is. Jezus heeft mij lief tot in de dood. Dat maakt mij vol van ootmoed en laat mij stamelen.

“Hij liep terug naar de leerlingen en zag dat ze lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Konden jullie niet eens één uur met Mij waken? Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak”

Mattheüs 26: 40,41

Tot drie keer toe vraagt Jezus aan zijn drie discipelen: Willen jullie met mij waken. Willen jullie mij ondersteunen in gebed. De strijd is hevig, Ik heb jullie nodig. Maar ze slapen. Drie keer vindt Jezus hen in slaap. Dat zijn de mensen voor wie Hij zijn leven geeft. Mensen die als het erop aankomt, slapen, niet thuis geven. En Jezus voelt dat ook de godverlatenheid gaat komen. En dat maakt Hem doodsbang. Jezus heeft God, Zijn Vader lief met heel zijn hart. Dat blijkt uit Zijn gebed. Hij blijft het contact zoeken met Zijn Vader. Hij worstelt. Hij strijdt in de nacht, maar elke keer is er ook weer de overgave: niet Mijn wil, maar uw wil geschiedde. In de hof van Eden ging het fout, met de eerste mens Adam. In de hof van Gethsemane komt het goed, waar de tweede Adam gehoorzaam blijft in alles. Heer, hoe kan ik ooit bevatten wat U voor mij hebt gedaan?

“Hij gaf hun de opdracht om naar een zeker persoon in de stad te gaan en hem te zeggen: ‘De meester laat u weten: “Mijn tijd is nabij; Ik wil met mijn leerlingen bij u het pesachmaal gebruiken.”’ De leerlingen deden wat Jezus hun had opgedragen en bereidden het pesachmaal.”

Mattheüs 26: 18, 19

“Mijn tijd is nabij”…… wat zouden de leerlingen gedacht hebben, van deze woorden? Hoe vaak horen wij een woord van God, zonder het te begrijpen of de diepere betekenis te begrijpen? Mijn tijd is nabij….. Heer, ik bid U: geef dat ik niet achteloos aan uw woorden voorbij ga. Geef mij de wijsheid en inzicht om uw woorden te verstaan….

“Toen Jezus deze laatste rede beëindigd had, zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Over twee dagen is het, zoals jullie weten, Pesach. Dan wordt de Mensenzoon uitgeleverd om gekruisigd te worden.’”

“Toen Jezus in Betanië in het huis van Simon – degene die aan een huidziekte had geleden – aanlag voor de maaltijd, kwam er een vrouw naar Hem toe. Ze had een albasten flesje met zeer kostbare olie bij zich en goot die uit over zijn hoofd. De leerlingen ergerden zich toen ze dit zagen en zeiden: ‘Wat een verspilling! Die olie had immers duur verkocht kunnen worden, en dan hadden we het geld aan de armen kunnen geven.’ Jezus hoorde het en zei: ‘Waarom vallen jullie deze vrouw lastig? Zij heeft iets goeds voor Mij gedaan. Want de armen zijn altijd bij jullie, maar Ik zal niet altijd bij jullie zijn. Door die olie over Mij uit te gieten, heeft ze mijn lichaam voorbereid op het graf.”

Mattheüs 26, 1 en 2; 6-12

Hoe duidelijk kun je zijn? Jezus bespreekt zijn dood en de manier waarop, met zijn leerlingen, in vers 1 en 2. En Hij legt het hen nogmaals uit, als de leerlingen zich ergeren aan de “verspilling” van de kostbare olie. Maar is het niet prachtig wat de vrouw doet? Ze bereidt Jezus’ lichaam voor op het graf…..

“Toen kwamen er in de tempel blinden en verlamden naar Hem toe, en Hij genas hen. De hogepriesters en de schriftgeleerden zagen welke wonderen Hij verrichtte en hoorden hoe de kinderen in de tempel ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ riepen, en ze waren hoogst verontwaardigd. Ze vroegen Hem: ‘Hoort U wat ze zeggen?’ En Jezus antwoordde hun: ‘Jazeker! Hebt u dan nooit gelezen: “Door de mond van kinderen en zuigelingen hebt U zich lof laten toezingen”?’ Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit, naar Betanië, waar Hij de nacht doorbracht.”

Mattheüs 21: 14-17

De Farizeeën en schriftgeleerden leggen het af tegenover kinderen…. In dit leven zijn jonge kinderen en zuigelingen de meest kwetsbare mensen. Maar als van de lippen van de allerzwaksten lofprijs komt, dan is het resultaat dat de vijand moet ophouden, oftewel moet zwijgen. Hoe kunnen we de vijand (de duivel) stoppen en hem tot zwijgen brengen? Het antwoord is: door lofprijs. Als de lofprijs opstijgt tot God, wordt satan tot zwijgen gebracht. Zijn aanklachten worden daarmee tot zwijgen gebracht. Mattheüs noteert het fijntjes: Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit, naar Betanië, waar Hij de nacht doorbracht.

“De leerlingen gingen op weg en deden wat Jezus hun had opgedragen. Ze brachten de ezelin en het veulen mee, legden er mantels overheen en Jezus ging erop zitten. Vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg uit, anderen braken takken van de bomen en spreidden die uit op de weg. De talloze mensen die voor Hem uit liepen en achter Hem aan kwamen, riepen luidkeels: ‘Hosanna voor de Zoon van David! Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer. Hosanna in de hoogste hemel!’”

Mattheüs 21: 6-9

Vandaag is het Palmzondag. Op Palmzondag vieren christenen de intocht van Jezus in Jeruzalem. Hij reed op een ezel de stad in en de mensen wuifden hem juichend toe met palmtakken. ‘Hosanna’ betekent ‘alle eer aan God’. De mensen scandeerden Psalm 118:26. ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ De mensen dachten er niet aan, dat Jezus Jeruzalem binnenreed, om te lijden. Zij dachten alleen maar aan overwinning, bevrijding. Jezus welkom heten als de zoon van David, veel duidelijker kon je niet zijn. Jeruzalem is de stad waar David zo’n 1000 jaar eerder als Koning heerste. Jezus, Zoon van David, kom binnen en bevrijd ons van de overheersing van de Romeinen! Maar Jezus komt om te dienen. Hoe zie jij Jezus?

“En terwijl hij nog onderweg was, kwamen zijn dienaren hem al tegemoet om te zeggen dat zijn kind in leven was. Hij vroeg hun sinds wanneer het beter met hem was gegaan. Ze zeiden: ‘Gisteren, een uur na de middag, is de koorts verdwenen.’ De vader besefte dat dat het moment was dat Jezus tegen hem gezegd had: ‘Uw zoon leeft.’ Hij kwam tot geloof, hij en al zijn huisgenoten.”

Johannes 4: 51-53

Gisteren leerden we, dat de hoveling zonder Jezus terug naar huis ging. Zonder Jezus? Nee. Jezus reist vaak mee in de persoon van anderen. Want de dienaren van de hoveling komen hem al tegemoet: Uw zoon leeft! De hoveling komt radicaal tot geloof; en met hem ook zijn huisgenoten. Dat zal in die tijd ook gevaarlijk zijn geweest, een hoveling die in dienst is bij Herodes, die Jezus bloed wel kan drinken…. Geloof jij, dat Jezus kwam om ons te redden van de dood, net zoals Hij de zoon van de hoveling redde van de gevolgen van de zonde: de dood?

“Maar de hoveling drong aan: ‘Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft.’ ‘Ga maar naar huis,’ zei Jezus, ‘uw zoon leeft.’ De man geloofde wat Jezus tegen hem zei en ging weg.”

Johannes 4: 49, 50

De hoveling laat zich niet uit het veld slaan. Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft! Jezus wil echter ook ons vertrouwen op Hem sterker maken. En dat doet Hij ook bij de hoveling. Jezus geneest op afstand! Dat is geloven 2.0. En de hoveling gelooft! Hij gaat zonder Jezus terug naar huis, weer die 30 kilometer lopen! Maar hij gaat met een licht hart. Hij vertrouwt erop, dat Jezus de waarheid spreekt.